تولید بی انگیزه

قیمت گذاری دولتی کالاهای مختلف در بلند مدت می تواند منجر به کاهش انگیزه تولید شود. تولیدکنندگان تنها به امید فروش محصولات خود در بازارهای منطقه ای و داخلی دست به تولید می زنند وقتی دولت به صورت مسنقیم اقدام به قیمت گذاری کالاها می کند عملا میزان اشتیاق این بخش را کاهش می دهد. به طور نمونه در مورد پسته چنین اتفاقی رخ داد. پس از افزایش قیمت پسته برخی از باغداران که سال گذشته انگیزه خود برای کار را از دست داده بودند، علاقه مند به تولید شدند. این گروه تصور می کردند با افزایش قیمت پسته بازهم تولید صرفه پیدا می کند. بنابراین بهینه سازی زمین را آغاز کردند. اگر رشد قیمت ها رخ نمی داد به طورحتم این گروه انگیزه هایشان را از دست می دادند. از سوی دیگر رشد قیمت دلار هم به صادرات و تولید تا حدودی کمک کرده است. قیمت دلار این انگیزه را ایجاد کرده تا با افزایش حجم صادرات و ارز آوری بیشتر سودی نصیب تولید شود. بنابراین وقتی دولت به صورت مستقیم وارد عرصه قیمت گذاری می شود، عملا انگیزه های اصلی کار را از بین می برد. هزینه های تولید طی یکسال گذشته به شدت رشد داشته است. براساس برآوردهای ساده حداقل 60 درصد در حوزه حامل های انرژی و کودکشاورزی قیمت ها رشد داشته است. بنابراین قیمت تمام شده  کالا افزایش پیدا کند. در این شرایط کشاورز و تولید کننده اساسا راهی برای کنترل قیمت ها پیش روی ندارند. بنابراین بهتر است که به صورت منطقی به موضوع رشد قیمت ها توجه شود. وقتی بهای مولفه های تولید افزایش می یابد، هزینه تمام شده هم بالا می رود. دولت در مرحله کنونی اگر قصد کنترل قیمت ها را دارد تنها باید به سمتی پیش برود که هزینه های تولید را کاهش دهد. تولید کننده علاقه ای به گرانفروشی ندارد.