چین، برنده نفت ارزان

اقتصاد ایرانی: نسبت چین و نفت، نسبتی پیچیده و چندوجهی است. روشن است که خیزش چین و تبدیل شدن آن به دومین اقتصاد بزرگ جهان، نقش مهمی در بالارفتن قیمت های نفت داشته است. از دیگرسو، در این نکته که کاهش سرعت رشد اقتصادی چین باعث کاهش تقاضای انرژی این کشور شده و در کاهش تقاضای جهانی نفت و افت قیمت آن نقش داشته نیز تردیدی وجود ندارد. در آینده هم افت وخیز قیمت نفت تا حدی وابسته به رشد چین خواهد بود. اگر چین بتواند سرعت رشد خود را افزایش دهد، امیدها به افزایش قیمت نفت زنده می شود. بر مبنای آمارهای آژانس بین المللی انرژی، ٣٠ درصد کل افزایش تقاضای جهانی برای نفت در سال ٢٠١٤ از سوی چین بوده است.
به گزارش شرق، اما در شرایط کنونی، بی تردید چین در گروه برندگانی است که سقوط قیمت نفت را فرصتی استراتژیک تلقی می کنند. چین در سال ٢٠١٣ حدود ٢٨٠ میلیون تن نفت وارد کرده است؛ وارداتی که بالغ بر ٢٢٠ میلیارددلار برای این کشور هزینه داشته است. با افت قیمت نفت، پیش بینی می شود این کشور، نفت وارداتی خود را ٣٠ میلیارددلار ارزان تر بخرد. افزون بر این کاهش قیمت نفت به رقابت پذیری اقتصاد چین کمک می کند و ممکن است مسیر رشد آن را نیز هموارتر کند. بر مبنای پیش بینی صندوق بین المللی پول، افت قیمت نفت در سال ٢٠١٥ بین ٠/٤ تا ٠/٧درصد و در سال ٢٠١٦، بین ٠/٥ تا ٠/٩ درصد، تولید ناخالص داخلی چین را افزایش خواهد داد.
در حوزه ژئوپلیتیک، کاهش قیمت نفت باعث می شود تا نگرانی چین از ناحیه امنیت انرژی کمتر شود و این کشور مجبور به سرمایه گذاری در مناطق پرریسک نباشد. البته منوط به اینکه کاهش قیمت در میان مدت تداوم یابد. افزون بر این، با افت قیمت، نفت کشورهای نفت خیز نمی توانند از نفت به عنوان اهرمی سیاسی در روابط با این کشور بهره ببرند؛ بلکه برعکس، این چین است که به عنوان بزرگ ترین مصرف کننده برای آنان شرط می گذارد.
البته کاهش قیمت نفت برای چین یکسره برد نیست بلکه تبعاتی نیز دارد. در سال های اخیر متاثر از افزایش شدید قیمت نفت و آلودگی روزافزون شهرهای چین، صنعت نوپای انرژی های پاک و تجدیدپذیر در چین به سرعت روبه رشد بوده است. با افت قیمت نفت، این صنعت تا حد قابل توجهی توجیه اقتصادی خود را از دست می دهد، مگر آنکه دولت با یارانه های خود آن را سرپا نگه دارد. افزون بر این، نفت ارزان می تواند به آلودگی بیشتر شهرهای چین منجر شود و مقابله با آلودگی را بیش ازپیش دشوار کند.
افزون بر این افت قیمت نفت می تواند صنعت نوپای شیل اویل چین را از پای درآورد. چین سومین کشور دارنده ذخایر شیل اویل در جهان است و بر مبنای برآوردهای اداره اطلاعات انرژی آمریکا، ذخایر شیل اویل این کشور به ٣٢ میلیارد بشکه بالغ می شود؛ اما به نظر نمی رسد در وضعیت کنونی، چینی ها چندان به این تبعات بیندیشند. آنان اکنون می کوشند تا با انواع روش ها از ذخیره سازی تا قراردادهای مختلف، از فرصت پدیدآمده بهره گیرند.