بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : چهارشنبه 17 آبان 1391      1:49
اشتباهات زیادی در افغانستان رخ داد اما پیشرفت های بدست آمده نباید نادیده گرفته شوند.

به سوی سرزمینی بهتر

هفته نامه اکونومیست اعتقاد دارد بسیاری از امور در افغانستان به بیراهه رفته اند اما دستاوردهای قابل ستایش نیز آنقدر بوده اند که غرب بخواهد برای حفظ آنچه ایجاد کرده، تلاش کند.

 

اقتصاد ایرانی: برای یک لحظه، هزینه نبرد طولانی در افغانستان علیه طالبان را در نظر نگیرید- هزینه ای که شامل میلیاردها دلار پول و از دست رفتن جان های بسیاری از زمان حمله آمریکا به این کشور در سال 2001 شده است. همچنین ادعاهای اغراق شده و در برخی مواقع غیرصادقانه غرب در گذشته در مورد افغانستانی که ممکن است ظهور کند را نیز کنار بگذارید. پرسش امروز این است که افغانستان با چه چشم اندازی مواجه است و چگونه می‏توان دریافت که بهترین نتیجه ممکن چه می‏تواند باشد.

از منظر فرماندهان ناتو و رای دهندگان غربی، پیروزی در جنگ افعانستان ممکن نیست و این کشور گودالی است از فساد اداری، حکومت فاسد، ناسپاسی و خشونت. تصور رو به گسترش این است که پس از خروج نیروهای نظامی از افغانستان در سال 2014، کشور به طور اجتناب ناپذیری وارد جنگ داخلی خونین می‏شود تا جایی که دوباره طالبان به کابل بازگردند. سیاستمداران غربی، که همچون مردم کشورهایشان از نبرد خسته شده اند می‏خواهند که نیروهای نظامی زودتر به خانه بازگردند. برخی از کشورها همین حالا نیز از افغانستان خارج شده اند و برخی دیگر نیز تا سال 2013 آن را ترک می‏کنند. در واشنگتن و لندن نیز صحبت هایی در مورد سرعت گرفتن ترک افغانستان شنیده می‏شود.

اما این اشتباه خواهد بود، هم به این خاطر که پیشرفتی که به سختی بدست آمده را به خطر می‏اندازد و هم به این خاطر که هنوز می‏توان گذاری موجه را تجربه کرد و نیازی به وحشت زدگی نیست.

انتظارات نسبت به آینده افغانستان اکنون به شدت کاهش یافته اند. با این وجود، به رغم همه ناامیدی ها، کشور از زمانی که 11 سال پیش طالبان از قدرت کنار گذاشته شدند، پیشرفت قابل ملاحظه ای کرده است. آموزش و بهداشت ابتدایی ایجاد شده، جوانان تحصیل کرده افغان نسبت به والدینشان نگرش وسیع تری یافته اند. پایتخت، کابل، که زمانی ویران شده بود اکنون به مرکز تجاری برای بیش از پنج میلیون نفر تبدیل شده است. تلفن های همراه و پوشش مخابراتی نسل سوم (3G) گستردش زیادی یافته اند. رسانه ها نیز آزاد و پویا هستند.

تعداد نیروهای امنیت ملی افغانستان از تقریبا هیچ در چند سال پیش به 350 هزار نیروی آموزش دیده تبدیل شده اند. هرچند این نیروها باید بهبود یابند اما افغان ها در 9 عملیات از هر 10 عملیات نظامی حضور دارند و در نزدیک به نیمی از آن ها پیش رو هستند. شورش هایی که نیروهای افغان با آن ها مواجه هستند همچنان برقرارند اما پیش بینی ها در مورد جنگ داخلی جدید، اغراق شده به نظر می‏رسند. حمایت از طالبان محدود شده و رهبران اصلی آن ها از نبرد خسته شده اند. حتی طالبان نیز دریافته اند که اکنون هیچ گروهی از توان نظامی کافی برای غلبه بر افغانستان برخوردار نیست.

هرچند گذار امنیتی بهتر از آن چیزی است که بسیاری تصور می‏کنند اما دورنمای سیاسی افغانستان بسیاری نامعلوم است. در انتخابات ریاست جمهوری بعدی که قرار است در سال 2014 برگزار شود، حامد کرزی که از سال 2004 رهبری افغانستان را در اختیار دارد از نظر قانونی نمی‏تواند کاندید شود. موضوع حیاتی این است که افغان ها این انتخابات را به عنوان بهبودی نسبت به رای گیری های سال های 2009 و 2010 در نظر بگیرند که زمزمه تقلب در آن ها شنیده می‏شد. اگر افغان ها نتوانند رئیس جمهوری را برگزینند که از مشروعیت گسترده ای برخوردار باشد، فرقه گرایی بیشتر و شکاف نژادی سر بر خواهند آورد که تهدید این ها برای ثبات افغانستان به مراتب خطرناک تر از طالبان است.

آینده افغانستان زمانی روشن تر خواهد بود که کرزی برای انجام اصلاحات تحت فشار خارجی قرار بگیرد. عجول بودن برای خروج نیروها تنها باعث از بین رفتن باقی مانده تاثیر ناتو در افغانستان خواهد بود. به جای آن، آمریکا باید بر تعهد خود نسبت به افغانستان تاکید کند و کمک کنندگان خارجی نیز از نفوذ خود برای تاثیرگذاری بر روند بهبود افغانستان بهره ببرند. بسیاری از امور در افغانستان به بیراهه رفته اند اما دستاوردهای قابل ستایش نیز آنقدر بوده اند که غرب بخواهد برای حفظ آنچه ایجاد کرده، تلاش کند.

منبع: اکونومیست


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

کلمات کلیدی : افغانستان
نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir