شهرت مهندس نعمت زاده از زبان دیگران

محمود خوشرو*

اینجانب بواسطه مسئولیتم بعنوان رایزن اقتصادی سفارت جمهوری اسلامی ایران در مالزی در فاصله زمان 1384 تا 1388 با شیوه عمل، مدیریت و توانائی​های مهندس نعمت زاده از نزدیک آشنا شدم. همچنین درسال های دورتر هنگامی که برای مدت طولانی مدیرکل وزارتی وزارت خارجه بودم، در جلسات مشترکی که بین وزارت خانه​ها برگزار می​شد نیز خاطرات زیادی از قاطعیت و تسلط ایشان بر زیر مجموعه کاری خود شنیده​ام که دراین نوشته کوتاه به آخرین خاطره خود اشاره می​کنم .

ایران و مالزی در فاصله زمانی ذکر شده چندین تفاهم نامه برای ساخت پالایشگاه درایران، مالزی، سوریه، اندونزی به امضا رساند. در یکی از سفرهای آقای نعمت زاده به مالزی سرمایه​دار بزرگ و مسلمان و طرف قرار داد مالزی هواپیمای اختصاصی و قاره پیمای خود را برای سرکشی از پروژه​ها در شمال و جنوب مالزی دراختیار ایشان قرار داد. اینجانب که در معیت سفیر همراهی هیئت​ها را برعهده داشتم از نزدیک شاهد بودم که هنگام ارائه توضیحات طرف های مالزیائی، آقای نعمت زاده چگونه با سئوال​های تخصصی و کارشناسی خود آنها را بقول معروف می​پیچاند و آنها بعضا پاسخ​ها را به بررسی بیشتر و زمانی دیگر موکول می کردند. دقیقا بخاطر دارم در ابتدای راه بازگشت به فرودگاه آقای مهندس از مدیران همراه خود سئوال کرد اسناد پروژه را که طرف مالزیائی توضیح می​داد با خود آوردید یا نه، وقتی با پاسخ رضایت بخشی مواجه نشد آنها را مجبور کرد که به محل سایت برگردند و هرچه سند و مدرک در خصوص پروژه معرفی شده وجود دارد از طرف مالزیائی گرفته  با خود بیاورند. به اطرافیان نیز تأکید کرد که باید زرنگ باشید و هر جائی که می​روید فقط به توضیحات شفاهی طرف مذاکره بسنده نکنید و تمام اسناد ارائه شده را مطالبه و با خود بردارید و حتی همواره اسناد و جزئیات بیشتر را مطالبه کنید تا در زمان مناسب و صرف وقت بیشتر برروی همه موارد و ادعاهای طرف قرارداد خود بحث و تبادل نظر داشته باشید که موضوع مبهمی باقی نماند. هنگام بازگشت در هواپیما که گوش خود را به صحبت​های مدیران مالزیائی سپرده بودم، شنیدم که با هم می​گفتند آقای نعمت زاده بسیار حرفه​ای و کارشناسی سئوال می​کند و ارائه گزارش به ایشان کار آسانی نیست .

چند ماه بعد که آقای مهندس به هر دلیل از سمت​های خود کنار رفت، در یکی از جلسات  به مناسبتی دیگر، وقتی سرمایه گذار بزرگ مالزی، شنید که مهندس دیگر بر سرکار خود نیست، یأس و ناامیدی تمام وجودش را فراگرفت و به اطرافیان گفت دیگر نبایستی به  پروژ های مشترک پروژه​های مشترک بین دو کشور دل بست. امید اصلی ما دراین پروژه​های اراده، انگیزه و توانائی های مهندس بود .

همچنین است خانم رفیده عزیز در مالزی که بیست و هفت سال وزیر بود واز این مدت بیت و دوسال وزیر صنعت و تجارت مالزی بود. درملاقات​ها گاهی سراغی از مهندس نعمت​زاده می​گرفت و به مذاکرات با ایشان اشاره می​کرد. 

اصولا سرمایه و سرمایه گذار درجهان بسیار هوشمندانه عمل می​کند. صرف اینکه کشوری غنی و توانا برای جذب سرمایه و سرمایه​گذاری مشترک هستیم کفایت نمی کند. طرف​های خارجی نه تنها بر روی رفتار و گفتار و توانائی های فنی وعلمی و تجربه  طرف مذاکره خود دقت می​کنند حتی  آداب معاشرت، غذا خوردن و لباس طرف خود را نیز تحلیل می​کنند .

کارشناس اقتصادی*