ما و روحانی ودیگران
یازدهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری پس از همه حرف و حدیث ها، آمدن ها و نیامدن ها و ردصلاحیت ها با انتخاب آقای روحانی کشور را وارد مرحله تازه ای کرد. آقای روحانی انتخاب شدند و خوشبختانه ایشان در بین رقبا و رفقا در جایگاهی بودند که هم کسانی که برای ایشان تلاش کردند و در ستادشان فعال بودند از نتیجه راضی بودند و هم کسانی که تا آخرین لحظه سعی می کردند ایشان را از ادامه حضور در انتخابات منصرف کنند یا علیه ایشان تلاش می کردند و حتی اعلام می کنند این تقدیر مثبتی برای جمهوری اسلامی بود. اینکه حتی کسانی که به آقای روحانی رای ندادند از نتیجه انتخابات چنین تعبیری داشته باشند، نشان می دهد حضور شخصیتی معتدل و خرد گرا در رأس امور اجرایی کشور تا چه اندازه ضرورت حیاتی و مورد اتفاق همه افراد و جریان های سیاسی برای کشور بوده و همه در مورد آن اجماع داشته اند. در چنین شرایطی است که این روزها مجلس، رسانه ها، مدیران فعلی،وزرای سابق، کارشناسان و تحلیلگران همه و همه در حال ارائه توصیه و پیشنهاد به آقای روحانی اند و به رغم اعلام دفتر ایشان مبنی بر صبر و پرهیز از حاشیه سازی تاکنون موافقان و حتی مخالفان ایشان ده ها کابینه برای دولت آقای روحانی چیده اند البته این هم از ویژگی های متمایز دولت آقای روحانی است که از جریان های سیاسی مختلف گرفته تا حتی کارشناسان، خود را در فرایند تشکیل کابینه دخیل می بینند. در دوره های گذشته و پیش از این و زمانی که آقایان خاتمی یا احمدی نژاد در حال تدارک کابینه و انتخاب مدیران و وزرا بودند اظهارنظرها و مداخله ها در این حد نبود. اما از آنجا که انتخابات یازدهم زمینه ای برای چنین وحدت ملی شده این خوشحالی همگانی و احساس رضایت عمومی فضایی متفاوت ایجاد کرده آنقدر که گروه ها و افراد مختلف با توصیه ها و اظهارنظرها سعی در همدلی و همراهی با دولت منتخب را دارند اما واقعیت این است به تدریج شاهد شکل گیری اتفاق دیگری هستیم و آن اینکه همه فکر می کنند دولت یازدهم باید بر اساس نظرات و خواسته های آنها شکل بگیرد و اینگونه است که در شرایط حساس کشور و در حالی که رئیس جمهوری منتخب زمان کوتاهی برای معرفی کابینه و تنظیم برنامه های دولت دارد. بخش زیادی از وقت ایشان و همراهانشان در پاسخ به تماس های تلفنی، درخواست ملاقات ها و توصیه ها و معرفی ها می گذرد، انبوه رزومه ها و سفارش نامه به دفتر ایشان وحتی همه کسانی که به نوعی با ایشان مرتبطند، سرازیر شده است که بهتر است چه کسانی در دولت باشند و چه کسانی نباشند!
همه ما چه موافقان و طرفداران ایشان یا مخالفان در این مقطعی که برای کشور پیش آمده و نتیجه انتخابات یازدهم به نوعی وحدت نظر در کشور منجر شده است باید به این نکته توجه داشته باشیم که با تبلیغات سیاسی گروه گرایانه و فردگرایانه زمینه یک اختلاف مجدد و جنجال سیاسی را درست نکنیم وشرایطی را تمهید نکنیم که بعدها زمینه یأس و نگرانی لااقل در بخش هایی از مردم فراهم شود. هم افرادی چون آقای شریعتمداری که رفتار و سابقه و کارشان برای همه روشن است و خبرگزاریها و روزنامه های همراه و هم نظر ایشان و هم دوستان معتدل اصلاح طلب و تحول خواه باید به نکته ای کلیدی و حیاتی توجه کنند و آن اینکه آقای روحانی، «آقای روحانی» است با همه ویژگی مشخص و روشنی که در این سی و چند سال از ایشان سراغ داریم. ایشان نه قرار است به تعبیر گروهی «اصلاح طلب» شود و نه قرار است به معنایی که عده ای دیگر دنبال می کنند «اصولگرا» باشد و نه اینکه برای تثبیتش در سمتی که احراز کرده بخواهد در روش ها و منش های اصولی خودش تغییری ایجاد کند. آقای روحانی شخصیتی مسلمان و ملی و به جد تابع موازین عقلی و منافع ملی در رفتارهای سیاسی است و در همه این سال ها بر همین خصلت ها پای فشاری کرده است. این ما هستیم_ چه از گروه های چپ، چه میانه رو و چه اصولگرا_ که احساس کردیم در شرایط فعلی کشور آقای روحانی با همه ویژگی هایی که دارد، نه ویژگی هایی که به زعم ما باید داشته باشد برای حل مشکلات کشور و تامین منافع ملی موثر و کارآمد است. به تعبیر دیگر اصلاح طلبان، اصولگرایان، چپ ها و راست ها همه باید به خط مشی اعتدال آقای روحانی روی بیاورند و احترام بگذارند نه اینکه با انواع توصیه های درست و نادرست سیاسی تلاش کنند خط مشی اعتدالی ایشان را به سمت چپ و راست منحرف یا خواسته های غیر منطبق با این روحیه و نگاه را ولو با تفسیر خاص از اعتدال به ایشان تحمیل کنند. افرادی در حالی به طور مستمر در حال نوشتن توصیه نامه به رئیس جمهوری منتخب برای انتخاب مدیرانی از میان مجموعه مدیران چپ و راست هستند که کشور در دهه چهارم انقلاب در کنار استفاده از مشورت نیروهای با تجربه که سال ها در پست های اجرایی مختلف فعال بودند و کارنامه ای دارند و در این زمینه مدیریت موئی سپید کرده اند، نیازمند استفاده از نوآوری نیروهای تازه نفس است و اصرار برای انتخاب کابینه از بین مجموعه ای از مدیران چپ و راست سابق کشور ولو با سابقه سال ها مدیریت جز اینکه دراین شرایط دولت منتخب را تحت تاثیر فشار تبلیغات سیاسی قرار دهد، حاصلی ندارد و این انتظار درستی نیست افرادی که پیش از این طعم قدرت را چشیده اند و پست و مقامی داشتند حالا هم ولو با نیت خدمت و به عنوان یک وظیفه ملی دنبال این باشند که همان سمت ها یا پست های سابق را اشغال کنند. در عین حال و در همین شرایط و توصیه هایی که از چپ و راست به دولت می رسد، از یک نکته نباید غافل بودکه بخش گسترده ای از نیروهای بی تجربه و فاقد تخصص که به قول آقای روحانی که بدون بلیت سوار این اتوبوس شده اند الان هم تلاش دارند جایگاه خودشان را حفظ کنند و همین گروه از این فضای تبلیغاتی و سیاسی و حاشیه بیشترین استفاده را خواهند برد. هر چند آقای روحانی و دولت ایشان با توجه به اشرافی که به مسایل مختلف کشور دارند حتما این نکات را در انتصاب ها مورد توجه قرار می دهند.
هم اکنون که دولت آینده در حال تشکیل کابینه است همه ما که فکر می کنیم وضعیت حساس کشور نیازمند اشتراک مساعی همگانی برای تقویت مدیریت اجرایی کارآمد است باید بر اساس همان رأیی که داده ایم و اکثریتی که ایشان آورده است به رأی خود اعتماد داشته باشیم و به آقای روحانی به عنوان مدیری توانمند، خرد گرا که دنبال مصالح ملی کشور است و راه های افراط و تفریط را با همه مضار و پیامدهایی که برای کشور دارد به خوبی می شناسد اجازه دهیم با دست باز و خاطری آرام و در محیطی امن و به دور از تبلیغات مسموم و سیاست زده، نیروهای خود را انتخاب و برنامه دولت را پیش ببرد و مطمئن باشیم دکتر روحانی که ما می شناسیم نه شعارها و وعده های انتخاباتی خود را فراموش می کند و نه روش سیاسی استوار و منطق اعتدال و خردورزی خود را که محصول سی و چند سال حضور استوار در صحنه های سیاسی اجتماعی کشور است را مخدوش می کند. در این بین بر نیروهای تحول خواه نیز فرض است که با هشیاری کامل در دام جنجال های تصنعی محافل افراطی نیفتند. بدیهی است هر جا رئیس جمهور منتخب و یارانشان دست نیاز به مشورت تک تک همراهان و یا حتی مخالفان دراز کند وظیفه ملی همه است که با تمام توان او را یاری کنند.
این یادداشت از طرف هفته نامه آسمان در اختیار سایت اقتصاد ایرانی قرار گرفته است.
