سایت اقتصاد ایرانی از ابتدای هفته به انتشار یادداشت هایی در مورد خواسته های بخش خصوصی از دولت آینده پرداخته است. تاکنون چهاریادداشت از این مجموعه منتشر شده است و تا پایان هفته و تهیه یادداشت های ده گانه این روال ادامه می یابد.
آن چه می شود گفت، این است که زمانی کلنگی در میانه برای احداث قطار میانه- تبریز زده شد. در دهه 70 این کلنگ زده شد. بعد از دولت سازندگی، در دولت اصلاحات نیز این پروژه نیمه کاره ماند و در دولت آقای احمدینژاد هم همچنان این قطار افتتاح نشده است. در حقیقت، 24 سال است که قطار میانه– تبریز هنوز به بهره برداری نرسیده است. این پروژه مثالی است از پروژههایی که هنوز ناتمام باقی مانده است.
مسئولان باید کار کنند و با تمامی اقشار جامعه نیز هماهنگی داشته باشند و نظراتشان را بشنوند. در حال حاضر، بخش خصوصی از نمایندگان مجلس راضیتر است. در دولت فقط وزارت صنعت، معدن و تجارت به فعالیتهای اقتصادی بخش خصوصی اهمیت میدهد و طبق مسئولیتی هم که دارد، باید به کمک این بخش بیاید. به گمان من، باید همه مسئولان، نمایندگان مجلس و فعالان بخش خصوصی با هم آشتی کنند و در سایه این آشتی و همدلی، کارها به سرانجام برسد وگرنه مانند پروژه قطار میانه – تبریز، کارهای انجام نشده، روی هم تلمبار میشوند. همدلی و هماهنگی نیاز هر جامعه ای است؛ یک پدر و پسر، یک زن و شوهر، استاد و دانشجو، اگر با همدیگر هماهنگ نباشند، چه می شود؟ باید گذشت و سازش کنیم. به همین ترتیب، با دنیا هم سازش کنیم. رئیس جمهوری باید این مسایل را در نظر داشته باشد. در حال حاضر، وضعیت کارمندان و کارگران اصلا خوب نیست. با این گرانی ها وضعیت زندگی برای آنها بسیار وخیر شده است. راه حل این است که باید آشتی کنیم و اقتصاد را به جایی برسانیم که تولیدکنندگان و فعالان اقتصادی، دوباره جان بگیرند. یک زن و شوهر که مدام دعوا می کنند، نتیجهاش به ضرر بچه ها تمام میشود. فعالان بخش خصوصی، همان بچه ها هستند. اگر بزرگتر ها آشتی کنند، ما هم مشکلمان حل می شود.