انتشار کتاب مردم سالاری و توسعه اقتصادی

اولین موضوع مطرح شده در کتاب این است که چگونه می توان رابطه همبستگی قوی بین درآمد سرانه و مردم سالاری را نشان داد. یک دیدگاه متداول در این زمینه، نظریه امروزی شدن است، یعنی با امروزی شدن کشورها، احتمال تداوم حیات نظام های خودکامه کاهش می یابد و برعکس با ظهور مردم سالاری ها تداوم حیات نظام های سیاسی تقویت می شود. احتمال دیگر، این است که امروزی شدن به سقوط نظام های خودکامه منجر نمی شود، بلکه به ثبات مردم سالاری ها کمک می کند. در این رویکرد، نظام های خودکامه با درآمد سرانه بالا همان قدر احتمال بقا دارند که مردم سالاری ها، اما حتی در این صورت، مردم سالاری هائی که درآمد سرانه بالاتر دارند در زمان ماندگاری بالاتر نشان می دهند. نگارندگان کتاب معتقدند که شواهد و مطالعات بیشتر مبین نظریه دوم است. در ادامه آنها به سایر عوامل مانند همگونی دینی می پردازند که می تواند به انتقال یک نظام سیاسی به نظام سیاسی باثبات بیانجامد.

موضوع دیگری که کتاب به آن می پردازد، مسئله تاثیر نظام های سیاسی بر توسعه اقتصادی است. برخی مطالعات نشان داده بود که نظام های خودکامه احتمال بیشتری برای فراهم کردن زمینه های رشد دارند. برای مثال، آنها در ادامه به این اشاره می کنند که مردم سالاری های غنی دستمزهای بالاتری به تولید کارگران خود پرداخته و نظام های خودکامه دستمزهای پائین تری به کارگران می پردازند. بدین ترتیب، نقش مردم سالاری علاوه بر ثبات سیاسی و اجتماعی در ایجاد عدالت اجتماعی، برابری بیشتر و جلوگیری از قطبی شدن جوامع قابل مشاهده می باشد.

نوشته: آدام پرزوورسکی، مایکل آلوارز، خوزه انتونیو چیباب، و فرناندو لیمونگی، ناشر- دانشگاه کمبریج