روایت رئیس اتحادیه: کسی ما را به رسمیت نمی شناسد

اقتصاد ایرانی: صنعت خوراک دام، طیور و آبزیان، به عنوان صنعتی استراتژیک در چرخه تولید صنایع غذایی شناخته شده است. انجمن صنایع خوراک دام، طیور و آبزیان، به عنوان تنها متولّی این صنعت در کشور ما، با مشکلات مختلفی دست به گریبان است. در همین راستا، گفت وگویی با آقای مجید موافق قدیری، رئیس هیأت مدیره این انجمن داشتیم که در ادامه می خوانید.

چرا از حوزه خوراک دام، طیور و آبزیان، به عنوان یک حوزه استراتژیک یاد می کنید؟ اهمیت تولیدات و محصولات این حوزه در چیست؟

اهمیت زنجیره تولید مواد غذایی به ویژه محصولات پروتئینی، موضوع کیفیت و صنعتی شدن مواد غذایی، زمینه های ایجاد صنعتی را فراهم کرده است که حدود 700 میلیون تن در سطح دنیا گردش تولیدات دارد. این صنعت که تحت عنوان صنعت خوراک دام، طیور و آبزیان در حال فعالیت و رشد است چندین هزار نوع مواد اولیه و تولیدات را شامل می شود. این ها، همه نشان از اهمیت این صنعت در امنیت غذایی و محصولات حاصله دارد. این اهمیت تا حدی است که در بعضی از کشورها، به موضوع بایوتروریسم پرداخته اند که دقیقاً مربوط به حوزه ی امنیت مواد غذایی می شود. واقعیت این است که تنها حلقه زنجیره غذایی که می تواند این حوزه را کنترل، رصد و مدیریت کند، صنعت خوراک دام، طیور و آبزیان است.

این حوزه از زنجیره صنایع غذایی از چه زمان در ایران شناخته شده و مورد توجه قرار گرفت؟

در ایران هم خوش بختانه از دهه ی چهل، صنعتی شدن دام پروری با توسعه صنعت خوراک دام، طیور و آبزیان همراه بوده است. این صنعت، بعد از انقلاب، تحولات کمّی و کیفی فراوانی را شاهد بوده است. در حال حاضر 423 واحد دارای موافقت اصولی در این حوزه مشغول به فعالیت هستند. دو سوم این تعداد کاملاً فعال می باشند و تولید آن ها بیش از هفت میلیون تن محصول در سال است. این واحد ها، پتانسیل صادارتی در حدود شش میلیون تن در سال را دارند. در حدود سه هزار کارشناس در سطح این صنعت، مشغول به فعالیت هستند. در هر واحد بین پنج تا هفت میلیارد تومان به طور متوسط سرمایه گذاری صورت گرفته است. این مجموعه می تواند به افزایش ظرفیت های ایران در حوزه صادرات خوراک دام کمک کند. بنابراین جایگاه این صنعت هم از نظر امنیت غذایی و هم از نظر استراتژی های لازم در جهت توسعه صادرات مورد توجه است.

مهم ترین مشکلات شما در این صنعت چیست؟

اولین و مهم ترین مشکل ما در حال حاضر، مشخص نبودن جایگاه این صنعت در زنجیره تولید مواد پروتئینی است. هیچ حمایت مستقیمی از این صنعت صورت نمی گیرد و بلکه حمایت ها معمولاً به صورت غیرمستقیم و زیرشاخه های صنایع دیگر صورت گرفته است. این صنعت در حوزه تأمین مواد اولیه، عمدتاً درگیر واسطه هاست. در بحث فرهنگ سازی، علی رغم این که ما برای ترویج فرهنگ استفاده از این نوع محصولات، بودجه های دولتی تعریف شده ای داریم اما متأسفانه تا به امروز این بودجه ها در اختیار صنعت ما قرار نگرفته است. ما در حال حاضر چیزی در حدود 25 درصد پسماند و ضایعات ناشی از مصرف مواد اولیه در مزارع پرورشی را داریم. این ضایعات را می توان با هماهنگی و تولی گری صنعت خوراک دام، طیور و آبزیان بهینه سازی کرد. سالانه حدود شش تا هفت میلیون تن مواد اولیه وارد کشور می شود و مدیریت مصرف این مواد و تبدیل آن به محصولات یکی از مهم ترین موضوعاتی است که باید مورد توجه قرار گیرد. این موضوع صرفاً از طریق به کارگیری تکنولوژی در زنجیره تولید محصولات مواد پروتئینی صورت پذیر است که آن هم در اختیار صنعت خوراک دام، طیور و آبزیان قرار دارد. نیاز ما این است که در موارد مدیریتی با این صنعت هماهنگی هایی صورت بگیرد. انشالله که اتاق ایران در مورد این مسائل و مشکلات می تواند کمک های فراوانی به ما بکند.

این هماهنگی ها باید از طریق چه جاهایی صورت بگیرد؟

تا به امروز، دو حوزه به صورت مشخص در سیاست گذاری های کلی مربوط به صنعت ما دخیل بوده اند. یکی وزارت جهاد کشاورزی و دیگری وزارت صنعت، معدن و تجارت است. هر دوی این وزارت خانه ها در تصمیمات و سیاست گذاری هایشان بهتر است که از بخش خصوصی و نظرات کارشناسان آن هم استفاده کنند.

 تشکل شما به عنوان متولّی اصلی این صنعت در جهت حل این مشکلات چه فعالیت هایی داشته است؟

سابقه تشکلّی کارخانه ها و واحدهای تولیدی فعّال در این صنعت به بیش از یک دهه ی قبل بر می گردد که در حال حاضر به عنوان یکی از تخصصی ترین انجمن های فعال و خوش سابقه مطرح است. در واقع هدف اصلی ما از تشکیل این انجمن، حضور در مجامع و تشکل های تصمیم گیرنده بوده و در نهایت حرکت جدید تشکّل ما حضور در چارچوب تشکلی اتاق ایران برای اثرگذاری بیشتر است.