بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : پنجشنبه 27 مهر 1391      12:53
تحلیل هفته نامه اکونومیست از راهکارهایی که رامنی باید به کار گیرد

مشکلات اقتصادی آمریکا تا چه حد به یاری رامنی خواهند آمد؟

با توجه به مشکلات اقتصادی آمریکا پیروزی در انتخابات می‏توانست برای رامنی بسیار آسان باشد اما چرا اینگونه نشده است؟

 

این کمپین انتخاباتی قاعدتا نباید مشکلی برای غلبه میت رامنی ایجاد می‏کرد. نرخ بیکاری که بالای 8 درصد باقی مانده، نرخ رشد اقتصادی نزدیک به 2 درصد، کاهش 4.6 درصدی میانه درآمد نسبت به اواسط سال 2009، کسری 13 رقمی برای چهارمین سال، نبردی که افغانستان رو به شکست است و طرحی نه چندان مشهور برای مراقبت های بهداشتی همگی به ضرر اوباما هستند. شانس اوباما روی کاغذ باید ناچیز باشد. رقیب او باید این انتخابات را به رفراندومی در مورد چهار سال گذشته تبدیل می‏کرد و اگر رامنی در چنین اقدامی موفق می‏شد، احتمالا پیروز انتخابات لقب می‏گرفت.

اما انتخابات یک رفراندوم نیست: یک انتخاب است. رای دهندگان آمریکایی تمایلی ندارند که اوباما را از کاخ سفید بیرون کنند آن هم تنها به این خاطر که از مسیری که کشورشان در آن مشغول حرکت است، راضی نیستند. به همین خاطر است که تعداد افرادی که می‏خواهند دوباره به اوباما رای بدهند به مراتب بیشتر از افرادی است که معتقدند کشور در جهت درستی پیش می‏رود. آن ها دریافته اند که همه چیز تقصیر اوباما نیست. او وضعیت مخوفی را از جرج بوش تحویل گرفت و همچنین بحران منطقه یورو و کند شدن رشد در آسیا نیز کمکی به او نکرده اند. رای دهندگان آمریکایی پیش از اینکه اوباما را همراه با خشم و ناامیدی به بیرون هدایت کنند، می‏خواهند مدرکی ببینند که قانع شوند گزینه بهتری برای جایگزین شدن وجود دارد.

و این همان جایی است که باعث می‏شود رامنی همچنان برای پیروزی در انتخابات با مشکلات بسیاری مواجه باشد. سیاست های اوباما تاکنون نسبتا به خوبی فهمیده شده اند و تقریبا می‏توان گفت که در صورت انتخاب مجدد او، طی چهار سال آینده، سیاست ها به کدام سو خواهند رفت. همچنین می‏توان حدس زد که برنامه محرک اقتصادی دیگری در کار نخواهد بود، افزایش چشمگیری در هزینه های بخش آموزش دیده نخواهد شد و اصلاحات گسترده ای نیز در موضوع مهاجرت صورت نخواهد پذیرفت.

 اما در مقابل، بسیاری از برنامه های رامنی نیاز به توضیح بیشتری داردند و او برای این کار تنها چند هفته فرصت دارد. او گفته که برنامه ای برای کاهش شدید مالیات ها دارد اما توضیح نداده که چگونه می‏خواهد این طرح را با اهداف مالی خود برای کاهش کسری بودجه هماهنگ سازد. او گفته که حفره هایی که باعث فرار مالیاتی می‏شوند را مسدود خواهد کرد اما نگفته که کدام حفره ها مدنظرش قرار دارند. او گفته که طرح مراقبت های بهداشتی و مقررات مالی اوباما را کنار می‏گذارد اما با جزییات کامل نگفته که چه طرح هایی را جایگزین آن ها خواهد کرد. همه این ها باعث می‏شوند که رای دادن به رامنی نسبت به انتخاب دوباره اوباما، مانند شلیک تیری در تاریکی باشد.

البته جهت تغییرات در صورت پیروزی رامنی تا حدی مشخص است. مالیات ها به طور قطع کاهش خواهند یافت، و هزینه های دولتی در همه موارد غیر از هزینه های نظامی، به شدت کاهش می‏یابند. همچنین اگر جریانی ایجاد شود که رامنی را به کاخ سفید برساند می‏توان انتظار داشت که جمهوری خواهان نیز در انتخابات مجلس سنا پیروز شوند که در نتیجه راه برای ایجاد تغییرات گسترده در مالیات ها و هزینه های دولتی هموار خواهد شد.

تحت ریاست رامنی، مقررات دولتی جدید بسیار کمتری وضع خواهد شد. برنامه اصلاحات خدمات بهداشتی اوباما، حداقل در برخی از بخش ها، رویکردی معکوس به خود خواهد گرفت. رامنی در سیاست خارجی سختگیرانه تر عمل خواهد کرد و بیشتر از دشمنان آمریکا انتقاد می‏کند و به متحدان قدیمی ‏نزدیکتر می‏شود، هرچند که بعید است آمریکای خسته از جنگ بخواهد وارد نبرد جدیدی بشود. رامنی در مورد سیاست خارجی ادعای ساده ای دارد: متحدان اعتماد خود به آمریکا را از دست داده اند و رقبا نیز به خاطر بی ثباتی اوباما، جسور شده اند. دوران ریاست جمهوری رامنی، به گفته او، از رویکرد ریگان پیروی خواهد کرد: "صلح از طریق قدرت". در مورد خاورمیانه، رامنی بهار عربی را نام نادرستی می‏داند و ادعا می‏کند که بی توجهی به ارتقای دموکراسی در منطقه باعث شده تا خیزش های مردمی ‏با خطر تبدیل شدن به "زمستان عربی" مواجه شوند. جزییات برنامه رامنی برای افغانستان مشخص نیست. جمهوری خواهان از اینکه اوباما سال 2014 را آخرین سال نبرد در افغانستان نامیده انتقاد می‏کنند و معتقدند که او از این طریق به طالبان امید داده که تا زمان خروج غربی ها صبر کنند. همچنین رامنی در مانیفست کمپین خود گفته که آمریکا باید حضور نیروهای دریایی خود در اقیانوس آرام، به خصوص در بخش هایی که نیروهای دریایی چین به دنبال حضور پررنگ هستند، را افزایش دهد.

در مورد موضوعات اجتماعی، مسیر پیش رو واضح تر است: هرچند که رئیس جمهور قدرت اندکی در مورد سقط جنین، پیشگیری از بارداری، قوانین مربوط به اسلحه و حقوق همجنسگرایان دارد، اما حضور قضات پا به سن گذاشته در دادگاه عالی به این معنی است که رئیس جمهوری جمهور خواه به خصوص اگر در سال 2016 نیز دوباره به این سمت برگزیده شود، می‏تواند دادگاه را برای یک نسل به سوی محافظه کاری متمایل کند.

ملت 50 – 50

نتیجه همچنان نامشخص است. هرچند که نظرسنجی ها در پایان سپتامبر از پیشروی اوباما حکایت داشتند اما این می‏تواند تغییر کند، به خصوص به خاطر سه مناظره ریاست جمهوری و همچنین شوکی در سیاست خارجی. تراژدی آمریکا، طی دو دهه اخیر، این بوده که به ملتی 50-50 تبدیل شده است که نیمی از آن ها فکر می‏کنند دولت باید اقدامات بیشتری انجام دهند و نیمی دیگر معتقدند که دولت همین حالا نیز به میزان زیادی در مسایل دخالت می کند و هزینه های دولتی نیز بسیار زیاد است. به همین خاطر است که طی انتخابات های اخیر، درصد اندکی باعث تشخیص کاندیدای پیروز از کاندیدای مغلوب شده اند.

اما حتی در حالیکه دو سوی این رقابت به طور به شدت متوازن تقسیم شده اند اما شکاف میان آن ها گسترده تر شده است. احتمال سازش و همکاری میان اعضای دو حزب تبدیل به امری شده که دوران آن به پایان رسیده؛ ادوارد کندی ممکن بود نقاط مشترکی با جان مک‏کین داشته باشد، یا بیل کلینتون با نیوت گینگریچ. از زمانی که جمهوری خواهان در نوامبر سال 2010 کنترل مجلس نمایندگان را بدست گرفته اند، دولت در واقع در بن بست گرفتار شده است. در حالی که صخره مالی (برنامه ای برای کاهش شدید بدهی های دولتی آمریکا که قرار است با شروع سال 2013 میلادی آغاز شود) انتهای امسال فرا می‏رسد و بحرانی مالی در میان مدت و به خاطر افزایش سن جمعیت و افزایش کسری به خطری جدی تبدیل شده، چنین بن بستی تهدیدی حیاتی برای آمریکا محسوب می‏شود.

پس انتخابات را می‏توان در این عبارت خلاصه کرد: چهار سال دیگر از یک بن بست سیاسی محتمل و البته ثبات و استمرار امور تحت ریاست اوباما و یا احتمال تغییرات شدید تحت ریاست رامنی. ماهیت دقیق این تغییرات نامشخص هستند اما بدون شک با کاهش شدید و شاید خشن مزایای دولتی و برنامه های محبوب دولتی همراه خواهند بود، و همچنین امید به بهبود در جایگاه مالی آمریکا. پس جای تعجبی نیست که عقاید دو سوی رقابت تا این حد از یکدیگر فاصله گرفته اند. 


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir