بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : چهارشنبه 18 ارديبهشت 1392      11:44
اقتصاد چگونه وارد تکینگی شد

انتخابات یازدهم: آخرین فرصت برای بازگشت به منطق

بخش دوم: محسن رنانی/ اقتصاددان: آنچه پیش روی دارید، بخش دوم مقدمه محسن رنانی درمورد مناقشات هسته ای ایران است. او طی پژوهشی طولانی به نتایجی تازه در مورد عواقب پرونده هسته ای ایران رسیده است

ما دیگر نباید و نمی توانیم با مدیریت سنتی و روش های غیرعلمی و توده گرایانه کشور را مدیریت کنیم. محصول چنین شیوه مدیریتی همین وضعیتی است که اکنون به عنوان نتیجه تلاشهای ما هویدا و منعکس شده است. یک معیار کلان برای ارزیابی این نتیجه، سند چشم انداز بیست ساله ی توسعه ی کشور است که برای اجرا در دوره 1384 تا 1404 و به عنوان سند مادر برای تدوین و اجرای چهار برنامه پنج ساله ی توسعه مصوب شده است. این سند، اهداف بسیار بلندی را برای کشور در نظر گرفته است، که از جمله این اهداف، استقرار کشور در جایگاه نخست اقتصادی در منطقه، در افق چشم انداز است. اکنون بیش از یک سوم از دوره این سند طی شده است، در حالی که در بخش بزرگی از اهداف این سند نه تنها پیش رَوی نداشته ایم بلکه پس روی نیز روی داده است. مثلا برنامه چهارم توسعه کشور که نخستین برنامه ای است که بر اساس اهداف این سند طراحی و تصویب شده، پیش بینی کرده است که برای کسب جایگاه نخست در قدرت اقتصادی منطقه لازم است اقتصاد کشور سالیانه نرخ رشد اقتصادی هشت درصد را تجربه کند. در حالی که آنچه در عمل در سال های برنامه و پس از آن رخ داده نرخ های رشد بین صفر تا سه درصد بوده است. اگر نرخ رشد اقتصادی، شاخصی برای گمانه زدن درصد تحقق سایر اهداف باشد، با عملکرد سال های اخیر، برای تحقق اهداف سند چشم انداز به ۳۱ سال زمان نیاز خواهیم داشت. بنابراین، هم تحولاتی که در منابع قدرت جهانی در حال رخ دادن است و هم عملکرد داخلی نظام تدبیر ما حاکی از این است که تداوم این مسیر نه ممکن است و نه عقلانی.

از این گذشته، سرعت یافتن خروج سرمایه های انسانی از کشور و نیز تشدید تخریب سرمایه های اجتماعی در سالهای اخیر، که در واقع تخریب زیربناهای اصلی توسعه کشور است، بیانگر این نکته است که اجتماعی خواهیم شد و از آن پس  درهم ریزی « و سپس  بی هنجاری  اگر این روند ادامه یابد، ما وارد مرحله اگر هم بخواهیم دیگر نمی توانیم دست به توقف و تصحیح برخی فرایندهای مخرب بزنیم. در یک کلام، ما از است و اگر به سرعت به این نیاز پاسخ ندهیم، زودا که  تحول  عبور کرده ایم و اکنون نوبت  اصلاح  مرحله آغاز شود. درهم ریزی مرحله براین اساس، براین باورم که اکنون، هم برای به هم زدن بازی غرب و هم برای بیرون کشیدن کشور از مسیر خطرناکی که در آن افتاده، زمان آن است که سیاست های خارجی و داخلی کشور را به گونه ای بازنگری کنیم. صادقانه « و » چشم گیر، آشکار، سریعی است که نظام تدبیر ما می تواند » آخرین فرصت به گمان من، انتخابات یازدهم ریاست جمهوری دست بزند و دریچه های تحولِ مصلحانه و عبور از فروبستگی کنونی را » چرخشی بزرگ  به  هزینه اندک  با به روی خود بگشاید. و این رسالت همه ی عالمان و روشنفکران و دانشگاهیان و کارشناسان این دیار است که  تصمیمات بزرگ  در این شرایط حساس، نظام تدبیر کشور را یاری کنند و فضای فکری و روانی لازم برای توسط آن را فراهم آورند. این شهروند این کتاب را با همین انگیزه منتشر می کند و از همه دلبستگان و دلسوختگان این دیار نیز ملتمسانه درخواست می کند در تلاش این قلم برای تغییر فضای خسارتباری که بر سیاست های خارجی ما سایه افکنده است با او همراهی کنند.

اکنون همه چیز برای تحقق یک شوک سیاسی و اجتماعی بزرگ در داخل و خارج به منظور خروج سریع و کم هزینه از بن بست کنونی کشور فراهم است. همان گونه که خواننده ی محترم در نامه اول کتاب  خطاب به مقامات کشور خواهد دید، در آن زمان مهر 1387 ، ورود اوباما به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2008 را یک فرصت تاریخی دانسته ام و گفته ام که اگر این فرصت از دست برود شرایط ما روز به روز بدتر و اوضاع سیاسی و اقتصادی روزبه روز به زیان ما تغییر خواهد کرد و چنین شده است. نظام تدبیر ما یک بار دیگر در انتخابات 1388 یک فرصت تاریخی برای بازنگری در رویکردهای زیانبار جاری و بازسازی توانایی های درونزای اجتماعی و ملی برای آغازی تازه را از دست داد. اکنون نیز انتخابات در پیشِ رو، فرصتی طلایی است که نظام تدبیر نباید بگذارد از دست برود. جامعه ما دیگر فرصتی برای خطا است و اگر این فرصت را از دست بدهد، تکینگی اقتصادی که  افق رویداد  ندارد و نظام سیاسی ما اکنون در اکنون گرفتار آنیم، به تکینگی سیاسی منجر خواهد شد


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
وفا
چهارشنبه 22 آبان 1392      16:16

سلام. چرا لینک بخش اول این نوشته در پایان مقاله نیاورده اید؟
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir