آسیا در دومین عصر هسته‌ای
اقتصاد ایرانی: اندیشکده شورای آتلانتیک در مطلبی می نویسد: در حال حاضر یک موضوع آشکاری میان فعالان در عرصه سیاست دفاعی و خارجی وجود دارد که شرایط پس از جنگ سرد هسته ای در منطقه هندوستان باعث ایجاد یک آغاز در عصر هسته ای دوم شده است. از سال ۱۹۹۰ به بعد، تصمیم چین برای خارج شدن از بی تحرکی استراتژیک خود و نوسازی زرادخانه هسته ای به همراه برطرف کردن تصمیم هند و پاکستان برای استقرار نیروهای عملیاتی هسته ای و اخیرا تصمیم کره شمالی برای توسعه موشک های دوربرد هسته ای با قابلیت تهدید آمریکا، همه را به این نتیجه رسانده است که دومین عصر هسته ای جنبه های بسیار بدتری از عصر نخست خود دارد.
در جریان نخستین عصر هسته ای، ایحاد تسلیحات هسته ای نامتناسب، یک فوریت فنی، استقرار نیروهای هسته ای، باعث ایجاد رقابت میان ابرقدرت ها و متحدان منطقه ای آنها گردید. رقبای هسته ای دکترین جنگ هسته ای را در آغوش گرفتند و این درک را داشتند که تسلیحات هسته ای ابزاری مفید در راستای به سرانجام رساندن پایان های سیاسی بوده و جنگ های هسته ای قابلیت رسیدن به پیروزی را دارد. یک حسی میان بدبینان هسته ای وجود داشت که توسعه هسته ای در چین و هند و پاکستان می تواند نتایج مشابهی را به همراه داشته باشد. زمانی که پیشرفت های هسته ای کره شمالی صورت گرفت، پیش بینی ها حیرت آورتر شد.
به طور ویژه ای، عصر دوم هسته ای شامل دو سیستم جداگانه رقابت هسته ای بوده که به صورت بالقوه ای دارای اثرات خطرناکی است. اولین رقابت میان چین و هند و پاکستان متمرکز است. دومین رقابت هسته ای در منطقه شمال شرق اقیانوس و در شبه جزیره کره، ژاپن و آمریکا قرار دارد. تحولات کره شمالی و واکنش های بالقوه آمریکا به آنها، حوزه هسته ای تاریخی چین و منافع آن به عنوان یک قدرت جهانی در حال ظهور را تهدید می کند.
برای مشاهده فایل کامل این گزارش اینجا را کلیک کنید.
