بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : دوشنبه 24 مهر 1391      9:36
به بهانه روزهای دشوار فعالیت بخش خصوصی کشور با دلار 3200 تومانی

همیشه روزهای سختی داشتیم

علینقی خاموشی از خاطرات خود در اداره اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران می گوید

 

 

 

علینقی خاموشی را محرم اسرار اقتصاد ایران می دانند. او طی سال های حضورش در اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران روزهای پر اتفاقی را از سرگذرانده است. گفت وگوی با علینقی خاموشی به بیان خاطراتی از اتاق بازرگانی اختصاص یافته است.

خاطرات اتاق

علینقی سه دهه عمر خود را در اتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران گذراند. روزهای حضورش با خاطرات بسیاری از اتاق همراه بود. او می گوید:« اولین اتفاق در مورد وزیربازرگانی وقت رخ داد. کارمندان وزارت بازرگانی آقای صدر را به گروگان گرفته بودند و ایشان را در یک اتاق حبس کرده بودند. ما پرسیدیم که ماجرا چیست و نماینده کارمندان به صورت تلفنی به ما اطلاع داد که وزارت خانه حقوق کارمندا را نداده است. همان موقع کل میزان بدهی وزارت خانه به کارگران تنها 5 میلیون تومان بود. بنده به اتفاق آقای عسگراولادی با یک چک پنج میلیون تومانی از حساب اتاق به وزارت بازرگانی رفتیم. چک را به کارمندان دادیم و اقای صدر را آزاد کردیم. ایشان خیلی حالشان بد بود.» مدتی بعد خاموشی و همراهانش با گرفتارهای تازه تری مواجه شدند. او نقل می کند:« صنایع کشور پس از انقلاب شرایط خوبی نداشتند و عمدتا در آستانه ورشکستگی بودند. هر روز چندین نفر از صاحبان صنایع به اتاق می آمدند و از وضعیت پیش آمده ابراز ناراحتی می کردند. ما موضوع را به دولت هم انتقال داده بودیم. اولین تدبیر این بود که به صنایعی که در شرایط بحرانی قرار دارند، وام بدهیم. حالا این پرسش ایجاد شده بود که وام ها براساس چه معیاری باید پرداخت شود. بنابراین کمیته ای در همین اتاق تشکیل شد که بنده هم عضو آن بودم. آقای حاج طرخانی رئیس کمیته بودند. قرار شد صاحبان صنایع بیایند و شرایطشان را بازگوکنند و کمیته براساس نیازهای آنان برای پرداخت وام اقدام کند. این کمیته فعالیتش را آغاز کرد. از صبح ساعت هفت تا شب در محل کمیته اتاق بودیم. به صاحبان صنایع نامه می دادیم که مثلا فلان مقدار وام نیاز دارد. او به بانک مرکزی می رفت و وامش را می گرفت.» نزدیک به سه دهه از تاسیس و فعالیت کمیته وام دهی به صنایع می گذرد ولی علینقی خاموشی همچنان با افتخار از روزهای قدیم یاد می کند. او می گوید:« اینجا با افتخار می گویم که از وام هایی که آن کمیته پرداخت کرد حتی یک مورد هم سوخت نشد و تمام وام هایی که پرداخت کرده بودیم بازهم پس داده شد. این در تاریخ بانکداری ما بی سابقه است ولی در ان دوره با تدبیر اتاق این اتفاق رخ داد.» دهه 60 برای خاموشی با دشوارهای دوران سخت جنگ و اقتصاد دولتی همراه بود. او از جلسات کابینه هم خاطرات بسیاری دارد:« در برخی جلسات با حضور وزرا و همچنین جلسات شورای اقتصاد شرکت می کردیم. محور گفته های مدیران دولتی این بود که اقتصاد باید دولتی شود ولی ما این روال را قبول نداشتیم. در خیلی از جلسات بحث داشتیم که نباید این شرایط ادامه پیدا کند. تنها رئیس جمهور حامی ما بود. به یاد دارم در یکی از جلسات یکی از وزرای که الان دوست ندارم نامش را بیاورم به بنده گفت فلانی شما می دانید اگر یک مصوبه را به اجرا بگذاریم کار خوبی نکرده ایم و خسارت به مردم وارد می شود. به او گفتم بنده خدا من کسی هستم که اعتقاد دارم اگر نخ دکمه پیراهنی که بر تن دارم، حرام باشد نمازم قبول نیست. خوشبختانه در همان جلسه رئیس جمهور از ما حمایت کردند و اجازه ندادند تا وضعیت اقتصاد کشور از آنچه بود، دولتی تر شود.» دهه 70 ولی برای او معنای دیگری داشت. حضور رئیس جمهوری در راس قوه مجریه با دیدگاه های متفاوت به اقتصاد و تعیین استراتژی توسعه و سازندگی مقدمات را برای رشد بخش خصوصی فراهم می کرد. خاموشی می گوید:« شرایط رفته رفته تغییر کرده بود. ما هر دوره اوضاع بهتری پیدا می کردیم. البته که اثرگذار هم بودیم. حتی در معادلات بین المللی هم حضور موثری داشتیم. به یاد دارم در یک دوره ریاست بانک جهانی با اتریش بود. در همین دوره ریسک سرمایه گذاری در ایران را خیلی بالا اعلام کرده بودند. از رئیس جمهور اجازه خواستیم که به همراه تیمی از بخش خصوصی به اتریش سفر کنیم و در این مورد مذاکراتی داشته باشیم. دیدار با رئیس بانک جهانی کار سختی بود. ظهر همان روز میهمان عالی رتبه ترین مقام اتریشی بودیم. ایشان به ما وقت داده بود که مثلا 5 دقیقه در کاخ باشیم و حرف بزنیم. ما در همان پنج دقیقه در مورد تاریخ اتریش برای او صحبت کردیم و او متعجب بود چطور اینقدر اطلاعات داریم. خیلی خوشش امد و گفت حتما نهار را با هم صرف کنیم. همانجا از ایشان خواستیم رئیس بانک مرکزی اتریش که رئیس بانک جهانی هم بود در ضیافت نهار باشد. ایشان به سرعت با او تماس گرفتند و او هم امد. در همان روز برای او اطلاعات و داده های را ارائه کردیم. او گفت با کارشناسان بانک جهانی مطرح می کند. ما به ایران بازگشتیم و یک مدتی بعد اعلام شد ریسک سرمایه گذاری در ایران کاهش یافته است.» علینقی خاموشی در دوران ریاست خود براتاق بازرگانی، صنایع و معادن ایران بیش از تمام وزرای امور خارجه کشور به سفرهای خارجی می رفت. او دیدارها و مذاکرات بسیاری در پرونده دارد و حتی به قول خودش اولین مقام رسمی ایرانی بوده که پس از پایان جنگ به عنوان نمایند بخش خصوصی با مسولان عراقی مذاکره کرده و پای به عراق گذاشته است. مدتی قبل با مسولان آلمانی برای آزادی یک تاجر المانی زندانی در ایران به گفت وگو نشسته بود. مدتی قبل تر هم مسولان ژاپنی را مجاب ساخته بود تا خرید نقت از ایران را ادامه دهند.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir