پول داغ به کدام سمت پرتاب می شود؟

سال 92 سال سرمایه گذاری بر روی کدام کالا است؟ این شاید مهمترین سوالی باشد که نه فقط فعالان بازارهای مالی و سرمایه گذاران کلان که سرمایه داران خرد و ناواردها هم در این ایام با آن مواجه شده اند. طلا و سکه؛ دلار؛ مسکن و بورس شاید شایع ترین و پرطرفدارترین بازارهای سرمایه ای در کشور باشند که علاقمندان فراوانی دارند و خیلی ها با رصد لحظه ای در این بازارها به دنبال تحلیلی برای هدایت سرمایه خود می گردند. فضای رقابت میان این بازارها به خصوص در دو سال اخیر بسیار ملتهب تر از گذشته شده است. پس از آن که تحولاتی چشمگیر در این بازارها ایجاد شد و تورمی قابل توجه در آنها به وجود آمد، جذابیت این بازارها هم بیشتر خودشان را به متقاضیان سرمایه گذراری نشان دادند. به همین دلیل سرمایه داران نوظهور در این مدت خود را به بازار رسانده اند و بدون آنکه تخصص ویژه ای داشته باشند سعی کردند نقدینگی خود را به کالاهای سرمایه ای تبدیل کنند. با اداکه کاهش ارزش ریال این روند سرعت بیشتری به خود گرفت تا نقدینگی سرگردان در کشور نیز رکورد جدیدی را به ثبت برساند و از 424 هزار میلیارد تومان گذر کند. این میزان نقدینگی سرگردان در کشور به تنهایی می تواند با ورود به هر بازاری، شرایط حاکم بر آن بازار را دگرگون سازد و به اصطلاح بازاری ها سفته بازی را  رونق دهد. در این شرایط است که حباب قیمتی ایجاد می شود و بازار تورمی مصنوعی را تجربه می کند.

کاهش ارزش پول ملی که به گفته تعدادی از کارشناسان اقتصادی در سال 91 به یک چهارم گذشته رسیده است، پول را به اصلاح قدیمی ترهای بازار، داغ کرده است. پول را در شرایطی داغ شده می دانند که ارزش آن رو به نزول باشد به گونه ای که نگهداری آن به سرمایه آسیب برساند. مانند سنگ داغی که از نان سنگک خارج می شود و بلافاصله صاحب نان مجبور است به علت داغی بیش از حد سنگ آن را به سمتی پرتاب کند تا دستش نسوزد. متخصصان بازارهای پولی و مالی با چنین مثالی سعی می کنند نشان دهند که نگهداری پول داغ باعث آسیب رسیدن به اصل سرمایه خواهد شد به همین دلیل باید آن را در جای دیگری سرمایه گذاری کرد تا در غالب کالا یا ابزار سرمایه ای دیگری نگهداری شود. این روزها توصیه ها برای سرمایه گذاری های خرد در جمع های دوستانه و فامیلی به اوج خود رسیده است. کسانی که در میان این جمع ها فعالیتی در بازارهای مالی دارند به دیگران توصیه می کنند پول هایشان هرچند اندک را به دارایی دیگری تبدیل کنند. اما افرادی که تاکنون در فضای بیزنس و سرمایه گذاری حضور نداشته اند معمولا قدرت ریسک پایینی دارند که از اطلاعات اندکشان از ریزه کاری های بازار، ناشی می شود. در این شرایط دائم سوال می کنند که آینده کدام بازار درخشان تر خواهد بود تا پول خود را به سمت آن هدایت کند و سرمایه گذاری را در آن زمینه تجربه کند. اهالی فن اما که اطلاعات بیشتری از وضعیت بازارها دارند، پاسخشان به این سوال ها واحد است. آن ها می گویند ما پیشگو نیستیم چراکه ممکن است هر اتفاقی رخ دهد و حتی بر خلاف پیش بینی ها نتیجه گرفته شود به همین دلیل حتی بعد از مطالعه دقیق بر روی محل سرمایه گذاری، باید ریسک آن را پذیرفت و حتی انتظار سقوط قیمت ها در آن بازار را داشت چراکه هیچ تحلیلگری توان تضمین آینده سرمایه گذاری را نخواهد داشت. در این میان افرادی هستند که به دلیل حاضر به پذیرش این ریسک نیستند به همین دلیل پول خود را در محل های تضمین شده با سود منطقی، نگهداری می کنند. سپرده های بلندمدت بانک ها یا خرید اوراق مشارکت پروژه های دولتی پناهگاه سرمایه این افراد است هرچند که طی دو سال اخیر با صعودی شدن نمودار قیمت تمامی بازارهای سرمایه ای آن هم به میزانی فراتر از سودهای بانکی و اوراق مشارکت، تعداد سرمایه گذاران در این فضاهای مطمئن کاهش یافته است چراکه بسیاری از این افراد به این نتیجه رسیده اند که با دوام روند رو به رشد قیمت ها در بازار طلا، سکه، ارز، مسکن و حتی بورس، دیگر ریسک سرمایه گذاری در این بازارها کاهش یافته و می تواند به آینده آن ها امیدواری بیشتری داشت به همین دلیل همچنان بازارهای یاد شده در جذب سرمایه های خرد و کلان با یکدیگر رقابت فشرده ای دارند.