بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : چهارشنبه 30 اسفند 1391      1:11
چالش های اقتصادی داخلی و جنگ ارزی ذهن رهبران جهان را به خود مشغول کرده است

اقتصاد جهان در سال جدید چگونه خواهد بود؟

رخدادهای سیاسی مانند تنش در آسیای شرقی از بزرگترین تهدیدات اقتصادی در سال پیش رو هستند.

 

اقتصاد ایرانی: جهان در شرایطی سال 2013 میلادی را آغاز کرده که شاید بیش از هر زمان دیگری در چند سال اخیر، رهبران اقتصادهای بزرگ جهان ترجیح می دهند وقت خود را صرف امور داخلی کشورهایشان کنند. آنگلا مرکل، صدر اعظم آلمان که سرنوشت یورو در دستان او قرار دارد در ماه سپتامبر با انتخاباتی پارلمانی مواجه خواهد بود و به همین خاطر تصمیم سرنوشت ساز در مورد یورو احتمالا تا پس از انتخابات به تعویق خواهد افتاد. شی جین پینگ نیز بیشتر وقت خود را به عنوان رهبر حزب کمونیست چین و رئیس جمهور جدید این کشور بیشتر وقت خود را صرف تثبیت قدرت خواهد کرد و در آمریکا نیز باراک اوباما پس از توافق در مورد پرتگاه مالی، در دور دوم ریاست جمهوری تمرکز بیشتری را به حل مسایل داخلی اقتصاد آمریکا از جمله بدهی های دولتی و ایجاد رشد اقتصادی اختصاص خواهد داد. اما نگرانی های اقتصادی در سرتاسر جهان پررنگ تر از آن است که بتوان آن را نادیده گرفت. کشورهای ثروتمند در بهترین حالت می توانند رشدی اندک را تجربه کنند و اقتصادهای نوظهور نیز اگرچه رشدی تقریبا چهار برابر اقتصادهای ثروتمند را تجربه می کنند اما این پرسش اساسی در مورد آن ها به گوش می رسد که رشد اقتصادی چین و هند تا چه می تواند قابل توجه و پایدار باشد به خصوص که چین با پدیده کاهش جمعیت افرادی که در سن کار کردن قرار دارند نیز مواجه شده است.

اروپا

 در اروپا بحران یورو همچنان ادامه خواهد یافت و یونان برای ششمین سال متوالی رشد اقتصادی منفی را تجربه خواهد کرد. مشکلات واحد پولی مشترک در اروپا بیشتر شبیه یک درد مزمن شده است، دردی که نه آنقدر قوی است که بتوان بیمار را از پای دربیاورد و نه آنقدر ضعیف است که بتوان به راحتی آن را درمان کرد. یورو از سال 2013 جان سالم به در خواهد برد اما آنچه اهمیت دارد این است که حل بحران یورو نیازمند همکاری های مالی بیشتری میان اعضا است که ایجاد چنین همکاری هایی نیز نیازمند یک توافق سیاسی است، توافقی که شاید بدون تلاش و رهبری آنگلا مرکل بدست نیاید و این در شرایطی است که مرکل نیز بیشتر به انتخابات داخلی پیش رو می اندیشد. کاهش بودجه اتحادیه اروپا که در واقع پیروزی دیوید کامرون، نخست وزیر بریتانیا، بر فرانسوا اولاند، رئیس جمهور فرانسه بود نشان داد که رهبران اروپایی هنوز هم کاهش هزینه ها و ریاضت اقتصادی را بهترین راهکار برای عبور از بحران بدهی ها می دانند و دیگر کسی تمایلی دارد که بیش از پیش بر کسری بودجه بیافزاید. شاید تنها دلخوشی اروپایی ها در سال 2013 این باشد که آن ها دیگر بدترین بخش بحران را سپری کرده اند. ماریو مونتی، نخست وزیر سابق بریتانیا که سردمدار اصلاحات اقتصادی اخیر این کشور است در یادداشتی نوشته که به اعتقاد او بدترین بخش بحران یورو پایان یافته و اکنون زمان آن است که با بازسازی ساختار پولی و مالی یورو، از بازگشت روزهای بد بحران اجتناب شود. او نوشته که هنوز اقدامات بسیاری باید در راستای بهبود وضعیت اروپا انجام شود که مهمترین آن ها نیز ایجاد حس اطمینان اعضای اتحادیه اروپا نسبت به یکدیگر است.

آمریکا

باراک اوباما توانست در آخرین لحظات سال 2012 اقتصاد آمریکا را از سقوط به پرتگاه مالی نجات دهد اما این موفقیت، اگر بتوان آن را موفقیت نامید، حاکی از این نیست که سالی راحت در انتظار اوباما خواهد بود. توافق با نمایندگان جمهوری خواه برای حل مسایل اقتصادی چندان ساده نیست، از سویی دیگر کاهش هزینه های نظامی باعث شده تا از رشد اقتصاد آمریکا کاسته شود تا جایی که در نخستین ماه سال جاری اقتصاد آمریکا رشدی منفی را تجربه کرد. اوباما هرچند توانست از طریق چانه زنی با رهبری جمهوری خواه کنگره به میزان درآمد مالیاتی دولت بیافزاید اما مشخص نیست که افزایش مالیات ها برای کاهش کسری بودجه آمریکا کافی باشد. رابرت برو، استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد، در یادداشتی در واکنش به طرح دولت آمریکا برای کاهش بدهی دولتی این کشور نوشته که اصلی ترین مشکل دولت ها در مخارج زیاد است و نه مالیات ها و به همین خاطر درمان مشکل بدهی های آمریکا مخارج دولتی کمتر است و نه افزایش مالیات ها. برو نوشته که افزایش مالیات ها به بزرگتر شدن دولت کمک می کند و این در شرایطی است که دولت آمریکا همین حالا نیز بسیار بزرگ شده است و زیر بار هزینه های سنگینی رفته است. همچنین تحقیقات آلبرتو آلسینا، استاد اقتصاد دانشگاه هاروارد، نشان داده که ثبات مالی و حذف کسری مالی در کشورهای عضو سازمان توسعه و همکاری اقتصادی زمانی پایدار بوده که کسری از طریق کاهش مخارج دولتی از بین رفته و نه از طریق افزایش مالیات ها. به همین خاطر برو نوشته وقوع رکودی دیگر در اقتصاد آمریکا در سال 2013 چندان غافلگیر کننده نخواهد بود.

آسیا

برای آسیای شرقی، سال 2013 می تواند بسیار خطرناک باشد. در واقع اصلی ترین تهدید برای اقتصاد شرق آسیا بیش از آنکه ماهیتی اقتصاد داشته باشد، ماهیتی سیاسی دارد. تنش میان چین و ژاپن در مورد جزایر مورد مناقشه دو کشور در دریایی چین شرقی ممکن است به درگیری نظامی میان دو کشور بیانجامد. شاید یک سال قبل چنین تصوری بسیاری دور از ذهن به نظر می رسید اما در ماه های پایانی سال 2012 و همچنین در نخستین هفته های سال 2013 صلح در منطقه بیش از پیش شکننده شده بود. هفته نامه اکونومیست یک بار جلد خود را به احتمال جنگ میان دو کشور اختصاص داد و وبسایت بیزنس اینسایدر نیز به نقل از یک استاد دانشگاه نوشت که درگیری میان دو کشور در سال 2013 حتمی است. هرچند احتمال کند شدن رشد اقتصاد چین دیگر موضوع قابل توجه اقتصادهای شرق آسیا در سال 2013 خواهد بود اما جالب توجه تر از آن تحولات پیش رو در اقتصاد کره شمالی است. کره شمالی که یکی از آخرین بازمانده های اقتصاد کمونیستی محسوب می شود در سال 2013 چرخش آرامی را در اقتصادش ایجاد کرده و به نظر می رسد که حرکت به سوی بازار آزاد را آغاز کرده باشد. در نخستین روزهای سال 2013 وبسایت های خبری از برنامه ای برای اقتصاد کره شمالی خبر دادند که توسط آلمانی ها طراحی شده و قرار است اجرایی شود.

خاورمیانه و شمال آفریقا

اقتصاد منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا همچنان از بی ثباتی سیاسی رنج می برد چرا که حتی در کشورهای مصر و تونس که انقلاب های مردمی در آن ها  به نتیجه رسیده نیز هنوز از بی ثباتی سیاسی رنج می برند. در نخستین ماه از سال 2013 میلادی ناآرامی های مصر باعث شد که تردد از کانال سوئز که 8 درصد تجارت جهانی از طریق آن انجام می شود کاهشی 16 درصدی را تجربه کند. در همین حال برخی از دیگر کشورهای این منطقه نیز با خطر ناآرامی سیاسی مواجهند. هفته نامه اکونومیست از رژیم اردن به عنوان شکننده ترین رژیم منطقه یاد کرده است. با این حال عراق در میان اقتصادهای منطقه با توجه به رشد تولید نفت می تواند رشد اقتصادی قابل توجهی را تجربه کند به شرطی که بحرانی سیاسی به این کشور لطمه نرساند. همچنین لیبی نیز دیگر کشوری است که با توجه به بازسازی زیرساخت های نفتی این کشور می تواند انتظار رشد اقتصاد قابل توجهی را داشته باشد.

سال جنگ ارزی

آنچه بیش از هر خطر دیگری اقتصاد جهان در سال 2013 را تهدید می کند، خطر شدت گرفتن جنگ ارزی است. با آغاز سال 2013، ژاپن از دور تازه سیاست های پولی و مالی این کشور برای به حرکت در آوردن رشد اقتصادی ژاپن خبر داد، سیاست هایی که کاهش ارزش پول ملی نیز بخشی از نتایج آن محسوب می شود. وزرای اقتصاد بیست کشور صنعتی جهان نیز در آخرین نشست خود از کشورهای جهان خواستند که به جنگ ارزی دامن نزنند و تلاش نکنند تا با کاستن از ارزش پولی ملی بر توان رقابت پذیری محصولات ساخت کشورشان در بازارهای جهانی بیافزایند. حتی رئیس بوندسبانک آلمان نیز هشدار داده که در برخی از کشورها استقلال بانک مرکزی زیر سوال رفته و دولت ها از طریق بانک های مرکزی برای کاهش ارزش پولشان تلاش می کنند. ورود ژاپن به فهرست بلند بالای کشورهایی که در میدان جنگ ارزی حضور دارند، از چین گرفته تا آمریکا و سوئیس، به نگرانی های جهانی در مورد شدت گرفتن جنگ ارزی افزوده است. جنگی که به اعتقاد جوزف استیگلیتز، برنده نوبل اقتصاد، هیچ برنده ای ندارد و بهتر است به جای آن همکاری های بین المللی افزایش یابد.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir