نیازِ فوری نوسازی صنعت هوایی
اقتصاد ایرانی: بدون تردید صنعت هوانوردی یکی از مهم ترین زیرساخت ها و عوامل محرک بخش توسعه پایدار هر کشوری است. پرواز، سریع ترین شکل حمل ونقل است. از نظر ایمنی نیز صنعت هوانوردی با تلاش گروهی تمام عوامل درگیر در آن جزو ایمن ترین راه های حمل ونقل است.
در تمامی کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه، موضوع نسل جدید و مدرن هواپیماهای تولید شده به صورت جدی مورد توجه قرار گرفته است. کشور ما به جهت شرایط خاص ژئوپلتیک و همچنین بافت جمعیتی اش، نیاز مبرمی به تجهیز و تقویت ناوگان هوایی دارد. خلاء حضور شرکت های هواپیمایی با ناوگان مدرن و به روز سبب شده که شرکت های هواپیمایی وابسته به همسایگان، از این آب گل آلود ماهی گرفته و سالانه میلیاردها تومان از سرمایه کشور را به جیب بزنند.
به گزارش خبرآنلاین، آغاز برجام و لغو تحریم های صنعت هوایی، فرصت مناسبی را برای بازسازی ناوگان فرسوده کشور فراهم کرد. به گفته کارشناسان، ایران برای نوسازی ناوگان خود به ۴۰۰ هواپیمای جدید نیاز دارد. از ۲۵۰ فروند هواپیمای مسافری کشور در حال حاضر بیش از ۱۰۰ هواپیما به دلیل فرسوده بودن از رده خارج شده اند.
تحمیل بیش از ۳۰ سال تحریم صنعت هوایی موجب فرسودگی ناوگان هوایی شد؛ به گونه ای که در حال حاضر متوسط سن هواپیماهای فعال کشور بیش از ۲۰ سال است. بر این اساس، دولت یازدهم در یکی از نخستین گام های خود برای نوسازی ناوگان هوایی، قراردادی را برای خرید هواپیمای جدید با ایرباس در دستور کار قرار داد.
از بهمن ماه سال ۱۳۹۴ که ایران موفق به انعقاد قرارداد با ایرباس و خرید ۱۱۸ هواپیما شد، همواره انتقادهای بسیاری از جمله این که مسایل دیگری چون اشتغال، مسکن، ازدواج جوانان نسبت به خرید هواپیما در اولویت کشور قرار دارند، مطرح شد. اما صنعت حمل ونقل هوایی با رسوخ به اقصا نقاط کشور و برقراری پرواز به دورافتاده ترین فرودگاه ها می تواند مسیر پیشرفت و آبادانی و توسعه بهداشت و توزیع عدالت اجتماعی را فراهم کند.
آزادسازی نرخ بلیت پروازهای داخلی و برنامه ریزی برای اقتصادی شدن فعالیت های کسب وکار در این صنعت، تلاش برای بازگرداندن هواپیماهای جمهوری اسلامی ایرن به جایگاه اصلی خود و کسب سهم ایران از بازار حمل ونقل هوایی منطقه و جهان، اقدامات موثر در سازمان هواپیمایی کشوری برای بهبود فرآیندها است که آینده خوبی را برای صنعت حمل ونقل هوایی کشور نوید می دهد. اگرچه به نظر می رسد راه درازی در این رابطه در پیش است و عقب ماندگی های این صنعت به حدی است که دستیابی به نقطه مطلوب به هماهنگی و همکاری تمامی ارکان نظام نیاز دارد.
ساختار هواپیمایی کشور برای بهره گیری از ناوگان جدید نیازمند تحول بنیادین است. فرودگاه های کشور به خصوص مهرآباد و امام خمینی(ره) نیازمند تحولات اساسی در ظرفیت و به روزرسانی تکنولوژی هستند. صنعت هوایی چیزی جدا از مردم و جامعه نیست.
امروزه بین ۴۰ تا ۵۰ میلیون نفر سالانه در ایران از هواپیما استفاده می کنند. زمین گیر بودن تعداد زیادی از هواپیماها سبب شده تا هزاران ساعت وقت این تعداد مسافر به دلیل تاخیر در سال هدر شده و جان تعدادی ولو اندک به خطر بیفتد. اگرچه در چند سال اخیر سقوط ها کمتر بوده، اما حتی یک سقوط در سال اعتبار خطوط هوایی کشوری را زیر سوال می برد. درواقع اکنون صنعت هوایی کشور حتی در ابعاد فعلی، روزانه حدود ۷۰۰ پرواز داخلی و خارجی دارد. نمی توان صنعت به این بزرگی را نادیده گرفت.
طی سه دهه گذشته راه های بسیاری را آزموده ایم، اما در نهایت امروز به این نقطه رسیده ایم که باید با بزرگان این صنعت قرارداد بنویسیم. ایرباس و بوئینگ، دو هواپیماساز بدون رقیب در دنیا هستند. ما یا باید نظاره گر مرگ تدریجی صنعت هوانوردی کشور باشیم یا خطوط هوایی ملی خود را دریابیم. نباید فراموش کنیم که تنها در حوزه سفرهای خارجی هوایی، ایرانی ها سالانه بیش از ۴ میلیارد دلار پول به جیب کشورهای رقیب می ریزند.
