معرفی کشورهایی با کمترین توجه به آموزش

اقتصاد ایرانی: با تمام تلاش هایی که برای بهبود آموزش و کاهش بی سوادی در کشورها صورت گرفته، هنوز نظام آموزشی در بسیاری از کشورها با مشکلات بسیاری روبه رو است. در طول چند دهه گذشته نظام های آموزشی در اکثر کشورهای جهان سوم گسترش یافته، اما با این حال هنوز مناطق زیادی وجود دارد که در آنها حدود نیمی از کودکان از تحصیل محرومند. در این میان بسیاری از کشورهای جهان سوم در سال های اخیر با شناخت نقایص خود در بحث آموزش و پرورش، سعی کرده اند گام های مثبتی در این زمینه بردارند اما اقدامات شان به واسطه فقر و کمبود منابع مالی محدود بوده است.

به گزارش تعادل، در بسیاری از گزارش ها به سهم آموزش وپروش از GDP در کشورهای مختلف اشاره شده است. نتایج به دست آمده از این تحقیقات، سهم آموزش و پرورش از تولیدات ناخالص داخلی را به عنوان شاخصی برای میزان اهمیت آموزش در کشورها در نظر گرفته اند. در آخرین آمار به دست آمده از تخصیص بودجه به آموزش و پرورش، کشورهایی معرفی شده اند که هزینه های آموزش آنها درصد بسیار ناچیزی از GDP را در اختیار دارد. رقم های به دست آمده در این گزارش از مجموع مخارج دولت برای اهداف آموزشی به دست آمده است. همچنین تمام خدمات جانبی ارائه شده برای آموزش و هزینه های ارائه شده برای تحقیقات موسسات آموزشی را نیز شامل می شود. آنطور که در این گزارش ها آمده، آموزش و پرورش در گینه استوایی و برمه کمترین درصد از GDP را به خود اختصاص داده اند.
گینه استوایی، جمعیت کمی دارد و از نظر سرانه تولید ناخالص داخلی ثروتمندترین کشور آفریقایی به حساب می آید. با این حال اختصاص تنها 0.6 درصد از GDP برای آموزش، نشان دهنده بی توجهی این کشور به اهمیت آموزش و پرورش است. با توجه به اینکه تولید ناخالص داخلی در این کشور بسیار بالاتر از سایر کشورهای آفریقایی است، تصور می شود برای نظام آموزش و پرورش بیشتر هزینه شود اما نابرابری از سوی دولت در این کشور بسیار بالاست. سرمایه گذاری های ناکافی در سیستم آموزشی، کمبود مدارس با امکانات مناسب و پایین بودن دستمزد معلمان از مهم ترین معضلات در این حوزه به شمار می آید. حتی اگر حضور در مدرسه برای کودکان اجباری باشد، دولت در گینه استوایی، هیچ نظارتی بر قوانین مربوط به آموزش و پرورش ندارد. علاوه بر این، تبعیض علیه زنان در فرصت های آموزشی، منجر به افزایش بی سوادی در میان این گروه شده است. همچنین جمعیت جوان در این کشور در حال افزایش است که بر این اساس دولت این کشور باید تصمیمات جدی برای بهبود نظام آموزشی اتخاذ کند.
همانطور که گفته شد، برمه دومین کشوری است که کمترین درصد از GDP را به آموزش و پرورش اختصاص داده است. سیستم آموزشی ناکارآمد در این کشور باعث شده که بعد از دوره متوسطه رسما دوره های آموزشی وجود نداشته باشد. فقر در این کشور، از مهم ترین موانع دسترسی به آموزش به حساب می آید و کاهش بودجه دولتی برای آموزش منجر به افزایش هزینه های تحصیل برای خانواده ها شده است. در این کشور تنها ۰.۸ درصد از تولیدات ناخالص داخلی برای بودجه آموزش و پرورش اختصاص می یابد.
همچنین درگیری های قومی در برمه از دیگر عواملی است که حضور کودکان با اقلیت های قومی را در مدارس دشوار می کند. طبق آخرین گزارش های به دست آمده حدود سه چهارم از کودکان برمه در پایان دوره ابتدایی مدرسه را رها می کنند. آفریقای مرکزی نیز از دیگر کشورهایی است که سیستم آموزش و پرورش ضعیفی دارد. مخارج دولت برای آموزش و پرورش تنها ۱.۲ درصد از تولید ناخالص داخلی است که منجر به ایجاد سیستم آموزشی ضعیف در این کشور شده و به تبع آن مدارس بسیاری تعطیل و تعداد زیادی از معلمان ترک کار کرده اند. سیستم آموزشی در این کشور به شدت نیاز به توانبخشی دارد.
در ادامه این گزارش، کشورهای دیگری نیز معرفی شده که کمترین بودجه را به آموزش و پرورش اختصاص داده اند. به عنوان مثال در زامبیا تنها در حدود ۱.۳ درصد از GDP صرف سیستم آموزشی می شود که این بودجه در کشوری مانند سریلانکا به ۱.۷ درصد از GDP می رسد و در گرجستان ۲ درصد را به خود اختصاص می دهد.
در این گزارش موناکو و لیختن اشتاین استثناهایی قابل توجه در میان کشورهای مورد بحث هستند. در این دو کشور، با اینکه میزان GDP در این کشور بالاست اما هزینه های آموزشی نسبت به تولید ناخالص داخلی پایین است. با این حال، سیستم آموزشی این کشور بسیار موفق بوده و تمرکز بالایی بر موفقیت دانش آموزان دارد. طبق گفته کارشناسان، سرمایه گذاری در آموزش و پرورش آینده یی بهتر را برای کشورها تضمین می کند. همچنین دسترسی به نظام آموزشی مناسب از حقوق اولیه شهروندان است که منجر به بهبود وضعیت و موقعیت کودکان و درنهایت توسعه کشور می شود.