۵ پیش بینی برای وضعیت انرژی در ۲۰۳۰

اقتصاد ایرانی: بخش انرژی احتمالا تغییرات به مراتب سریعتری در ده سال گذشته نسبت به ۵۰ سال قبل از آن داشته است. در طول این دهه، تولید شیل گاز در آمریکا بیش از ده برابر افزایش یافته و موجب شده تا واردات گاز به پایین ترین سطح از دهه ۸۰ برسد. هزینه های خورشیدی به طور قابل توجهی کاهش یافته و در بخش هایی از جهان هزینه تولید برق خورشیدی به ارزانی نیروگاه های عادی شده است، برخلاف پیش بینی هایی که اعلام می کردند هزینه در این مدت به خاطر کمبود ذخایر سیلیکون با افزایش روبرو خواهد شد. پس از شوک ناشی از فاجعه فوکوشیما، بسیاری از کشورهای توسعه یافته در حال دور شدن از انرژی هسته ای هستند، با وجود حمایت دولتی و افکار عمومی پیش از فاجعه. می توانم با اطمینان پیش بینی کنم که ده سال آینده نیز مانند قبل به شدت غیر قابل پیش بینی خواهد بود. با این وجود، روندهایی وجود دارد که من را متقاعد می کند که تصور کنم تیترهای مهمی که در سال ۲۰۳۰ درباره انرژی وجود خواهد داشت، در مجموع مثبت خواهد بود.

در اینجا گذری به آینده خواهیم داشت و ۵ روند مهمی را که فکر می کنم و نسبت به آن امیدوار هستم، بررسی می کنیم.

۱: هزینه جهانی کربن ایجاد می شود

برنامه گازهای گلخانه ای چین موجب بروز برخی مشکلات از آغاز ۲۰۱۷ می شود، ولی تا اوایل ۲۰۲۰ این برنامه مسئول کاهش ۵۰ درصدی تولید این گازها خواهد بود. این طرح موجب کاهش نگرانی ها درباره نشت کربن و رقابت پذیری در سایر کشورها خواهد شد، و می تواند منجر به این شود که سایر کشورها نیز برنامه های تجاری کاهش این گازها را آغاز کنند. همه کشورها بخش انرژی را در طرح های نوپای خود می گنجانند، با تاثیر قیمت انرژی های فسیلی و جذابیت سرمایه گذاری جهانی در انرژی های تجدیدپذیر. پس از تصمیم اتحادیه اروپا برای اصلاح برنامه گازهای گلخانه ای، برنامه های اروپایی و چینی با یکدیگر مرتبط شد. تا اواسط ۲۰۲۰ برنامه های جدید آمریکایی و کاناادایی مذاکرات را برای گنجاندن آغاز کرده اند و مسیر برای تعیین قیمت جهانی کربن تا ۲۰۳۰ هموار می شود. این بدان معناست که یک قیمت وجود دارد، که قابل اجرا در سراسر جهان است، تعرفه و هزینه ای به خاطر تولید دی اکسیدکربن و انتشار آن به سوی جو زمین. انگیزه ساده و قدرتمندی برای انرژی پاک به وجود می آید.

۲: سرمایه گذاری در انرژی تجدیدپذیر بیشتر از ۴ برابر می شود، در حالی که سرمایه گذاری در زغال سنگ کاهش می یاید

در ۲۰۱۳ آمریکا سرمایه گذاری روی پروژه های جدید با سوخت زغال سنگ را متوقف کرد، همان سال گروه بانک جهانی تامین مالی پروژه های جدید زغال سنگ را محدود کرد و در ۲۰۱۵ صندوق سرمایه گذاری نروژ قول داد تا سرمایه گذاری در زغال سنگ را متوقف کند. با تمرکز زیاد بر روی خطرات بلندمدت مربوط به دارایی ها، صندوق های بازنشستگی و سایر سرمایه گذاران نهادی قصد دارند تا ۲۰۲۰ سرمایه گذاری در انرژی های تجدیدپذیر را در مقیاس جهانی افزایش دهند.

تا ۲۰۳۰ بیش از ۱.۲ تریلیون دلار سرمایه گذاری سالیانه جهانی در انرژی های تجدیدپذیر وجود خواهد داشت بیش از ۵ برابر سرمایه گذاری در سوخت های فسیلی.

۳: مشارکت عمومی در انرژی در مناطقی با مالکیت جامعه انرژی افزایش می یابد

بسیاری از کشورهای توسعه یافته تا دهه ۲۰۲۰ از اهداف بهینه سازی انرژی عقب تر هستند به خاطر مشارکت اندک عموم مردم. در نتیجه دولت مجبور به تمرکز بیشتر روی کربن زدایی در تولید انرژی خواهد بود و این مساله منجر به افزایش انگیزه های مالی و کاهش موانع قانونی برای مالکیت انرژی های تجدیدپذیر جامعه و خانوار خواهد شد.

در ۲۰۳۰ تولید انرژی جوامع و افراد بیش از ۵۰ درصد انرژی در کشورهای توسعه یافته را تشکیل می دهد، که بیشتر از ۵ درصد کنونی در سال ۲۰۱۶ است. همین طور تحقیقات نیز نشان می دهد که این مناطق رویکرد بهتری برای استفاده از فناوری های بهینه سازی انرژی دارند، که موجب کاهش چشمگیر مصرف انرژی می شود . مقاومت کمتری در برابر فناوری های پیشرفته وجود خواهد داشت، مثل نیروگاه های بادی. سیاستمداران از مالکیت جامعه انرژی به عنوان راهی برای مشارکت دادن شهروندان در آینده انرژی و حذف موانع فرهنگی و اجتماعی در زمینه انرژی های تجدیدپذیر استفاده می کنند.

۴: اروپا مرکز تولید نس جدید انرژی های تجدیدپذیر می شود

دولتهای اروپایی که در زمینه تولید پنلهای خورشیدی سیلیکونی عرصه را به چین باخته اند، نگاهی به پتانسیل روش های تولید پیشرفته برای پیشرو شدن در این صنعت در نسل جدید انرژی های تجدیدپذیر دارند و سرمایه گذاری کلانی را در تحقیق و توسعه همراه با شرکتهای چند ملیتی انجام می دهند.

اروپا مرکز تولید فیلم پنلهای خورشیدی نازک شده، به طوری که چاپ با روند اعتبارسنجی این پنلها را قادر می کند تا با هزینه بسیار کمتری تولید شود و کارایی بسیار نزدیکی با پنلهای سیلیکونی داشته باشد. چاپ ۳ بعدی موجب کاهش هزینه ها و تولید سریعتر توربین های بزرگ بادی می شود از طریق کاهش پیچیدگی و شدت تولید انرژی. در ۲۰۳۰ اروپا خود را بار دیگر مرکز تولید انرژی های تجدیدپذیر خواهد یافت، همراه با رشد بازارهای جهانی برای نسل بعدی فناوریها.

۵: لابی سوخت فسیلی تقریبا چیزی برای گذشته است

الکتریکی شدن گسترده حمل و نقل و گرما، حرکت به سوی یک شبکه هوشمند و نیاز روزافزون به ذخیره انرژی، فرصتهای بزرگی را تا دهه ۲۰۲۰ برای شرکتهای جدید ایجاد می کند تا در بخش انرژی مشارکت کنند. همان طور که انتظار می رفت، شرکتهای پیشرو در ابتدا پیشتاز هستند ولی در ۲۰۳۰ بازار تحت سیطره شرکتهایی قرار می گیرد که در سایر بخشها قوی هستند. فروشندگان مواد غذایی از تجهیزات توزیع سردخانه ای استفاده می کنند تا ذخیره سازی انرژی را به طور مقرون به صرفه ای تامین کنند، خودروسازان در حال فروش مدیریت انرژی به عنوان یک خدمت هستند، و بخش های فناوری اطلاعات در شرکتهای بزرگ از مرکز هزینه به یک مرکز سود تبدیل می شوند، با استفاده از یو پی اس های خود برای تامین نیمی از انرژی مورد نیاز شبکه.

این شرکتهای تاسیس شده می دانند به چه شرایطی از بازار نیاز دارند تا محصولات جدید خود را رونق دهند و چطور آنها را دریافت کنند. در ۲۰۳۰ لابی انرژی کاملا متفاوت خواهد بود. صداهای قدرتمند که زمانی نگران یارانه های کشاورزی یا کیفیت هوا بودند، اکنون خواستار قیمتگذاری انرژی به صورت مناسب و حذف یارانه های سوخت فسیلی هستند. منافع مربوط به گذشته رو به افول خواهد بود.

منبع: مجمع جهانی اقتصاد