نمای اقتصاد فرانسه در بازارهای پاریس

اقتصاد ایرانی: در سفری که به فرانسه داشتم سعی کردم از نگاه اقتصادی به این کشور نگاه کنم. کشوری که در زمینه خودرو و گردشگری توانسته زبانزد جهانیان شود چگونه اقتصاد خود را اداره می کند.

به گزارش ایران، در این گزارش به فروشگاه ها، بازار، خیابان ها و نگاه دولت فرانسه به مسأله اقتصاد می پردازیم.

چینی ها سهمی در بازار فرانسه نداشتند

فروشگاه ها، پاساژها، خیابان ها و... همه و همه از محصولات چینی مبرا بود.محصولاتی که در کشورمان بالاترین سهم را دارند در کشوری مانند فرانسه سهمی ندارند. حتی فروشندگان، فروش کالاهای چینی را یک نقطه ضعف می دانستند و می گفتند ما حاضر نیستیم کالای چینی بفروشیم. وقتی کشورهای دیگر کالاهای مرغوب تولید می کنند و می توانند هر نوع ذائقه ای را پوشش دهند چرا باید از کشور چشم بادامی ها محصولی وارد شود. اگر قرار است وارداتی هم صورت گیرد غیر از درجه یک آن، نباید اجازه ورود به کشور فرانسه را بگیرد. در حالی که فروشندگان فروشگاه های پاریس بر فروش کالای کشورشان تأکید داشتند ناخودآگاه یاد فروشگاه های ایرانی افتادم. فروشگاه هایی که پیدا کردن کالای ایرانی در مقایسه با چینی کار سختی است. حتی برندهایی هم که در خیابان های معروف تهران به فروش می رسد تولید کشور چین است. چندی پیش که یک هیأت سرمایه گذاری از ایتالیا به ایران آمده بود نسبت به برندهایی که به نام ایتالیایی فروخته می شود تعجب کرد و گفت: ما در بازار ایران نیستیم اما خیلی خوب است که اتحادیه ها این امر را ساماندهی کنند تا برند ما با عرضه محصولات بی کیفیت زیر سؤال نرود. در مورد آلمان نیز چنین اتفاقی رخ داد و آنها از عرضه کالاها در بازار ایران بدون اینکه نمایندگی داده باشند متعجب شدند.

حقوق یک فرانسوی ۲۰ میلیون تومان

یکی از سؤال های ما از برخی فروشندگان در مورد رکود بود. اینکه قیمت کالاهای مختلف در کشوری مانند فرانسه گران است و این کشور جزو ۱۰ کشور گرانقیمت دنیا است، پس چگونه بازار این کشور همواره رونق دارد؟ آنها این گونه توضیح دادند که خیلی ازمردم فرانسه برند نمی خرند اما برندهایی که در پاریس عرضه می شود به خاطر توریست ها است. توریست ها برای خرید یک برند حاضرند صف طولانی را تحمل کنند. پر بیراه هم نمی گفتند چرا که برخی از فروشگاه ها صف طولانی داشتند که برای ورود به آن حداقل باید ۴۰ دقیقه ای وقت می گذاشتند و نکته جالب آنکه افرادی که در این صف ها ایستاده بودند از کشورهای آسیایی بودند. یکی از فروشندگان گفت که زمانی کلمه ای مانند رکود به بازار کشیده می شود که قدرت خرید مردم به قیمت کالاها نرسد اما اکنون حقوقی که کارمندان و غیره می گیرند با قیمت اجناس همخوانی دارد و حتی این امکان را به مردم می دهد که بخشی از پول خود را پس انداز کنند. اما واقعاً نمی توان منکر این شد که گرانی در فرانسه نیست. حقوقی که کارمندان این کشور ماهیانه می گیرند حدود ۵ هزار یورو است که به پول ما ماهی ۲۰ میلیون تومان می شود. شاید به همین دلیل قیمت ۲۳ هزار و ۵۴۰ یورو برای خودرویی مانند کپچر (فول آپشن) برای آنها زیاد نیست و حتی می توانند تا ۷۰ درصد قیمت ماشین را در قالب تسهیلات بانکی با نرخ سود ۴ درصد بگیرند. قیمت یک واحد مسکونی ۶۰ متری هم در گران ترین محله ۳۰۰ هزار یورو بود. البته ناگفته نماند قیمت مسکن در این کشور بسیار گران است و اگر بانک ها همراهی لازم را نداشته باشند مردم این کشور در خرید ملک با چالش روبه رو می شوند. لذا هر فرد با توجه به اعتباری که دارد می تواند هر میزان که قانون مصوب کرده وام خرید مسکن از بانک ها بگیرد.

بانک ها شعب زیادی نداشتند

موضوع دیگری که ذهن ما را در خیابان های پاریس درگیر خود کرد کم بودن شعب بانکی بود. در ایران شعب بانک ها به حدی زیاد شده است که برخی اوقات از تعداد سوپر مارکت های محله بیشتر است. شعبی که در طول روز مشتریان آن به ۲۰ نفر هم نمی رسد فضای زیادی از شهر را از آن خود کرده و بدون اینکه خدمات مطلوبی را ارائه کنند به روزمرگی خود ادامه می دهند. اما جدا از بحث تعداد شعب بانکی، تنوع بانک ها و مؤسسات مالی و اعتباری است که در دولت گذشته مانند قارچ روییدند و اکنون برخی از آنها چالش های بزرگی برای مردم ایجاد کرده اند. ولی در کشوری مانند فرانسه که گردش مالی آن کم نیست خبری از بانک با نام های مختلف نیست و اصلاً مجموعه هایی با تعریف مؤسسات مالی و اعتباری وجود ندارد. خدمات بانکی هم که ارائه می شود به اعتقاد شهروندان این کشور در حد بسیار مطلوبی است.

ارائه وعده غذایی رایگان به فقرا

نکته جالب دیگری که در فرانسه دیدیم حمایت دولت از فقرای آن کشور بود. افرادی که فرانسوی بودند و غیر مهاجر در یک ساعت و مکان مشخص می توانستند سهمیه اغذیه خود را بگیرند. این سهمیه یک عدد ساندویچ (۶ یوور)، موز(۳ یورو) و بطری آب معدنی (۲ یورو) بود. با یک حساب سرانگشتی وعده غذایی عنوان شده که دولت تأمین می کرد ۴۴ هزار تومان به پول ما می شد. دولت فرانسه به هیچ عنوان یارانه به اقشار خود پرداخت نمی کند و تنها بخش حمایتی فقرایی هستند که از سوی دولت تأیید
شده بودند.

مالیات بر ارزش افزوده کشور فرانسه را توسعه داد

مالیات در این کشور بیداد می کرد. برای هر خریدی مالیات بر ارزش افزوده رکن اصلی بود. در حقیقت با درآمدهای مالیاتی است که این کشور توانسته به توسعه یافتگی برسد. ولی برای مسافران یک مزیت وجود داشت. اگر مسافری از یک فروشگاه خریدی بیش از ۱۷۱ یورو می کرد می توانست در فرودگاه مالیات بر ارزش افزوده پرداخت شده خود را پس بگیرد. همچنین مردم فرانسه آخر هر سال اظهار نامه مالیاتی به دولت خود می دهند لذا بر اساس خرید و مالیات حقوقشان ممکن است بخشی از مالیات داده شده را پس بگیرند. سیاست های تشویقی به گونه ای است که مالیات بر ارزش افزوده برای هیچ کدام از شهروندان این کشور معضل آفرینی نمی کند.

اعتبار ۳ ساله معاینه فنی

باید گریزی هم به خودروهایی که در سطح شهر فرانسه تردد می کنند داشته باشیم. خودروی اول فرانسوی ها پژو بود. حتی ناوگان پلیس توسط برند پژو ـ سیتروئن تجهیز شده بود. خودروی دوم محصولات رنو بود و سومین برندی که در این کشور توان حضور یافته بود خودروهای آلمانی چون فولکس واگن، آئودی، بنز و بی ام و بود. تویوتا و محصولات کیاموتورز و هیوندای هم سهم قابل قبولی در خیابان های فرانسه داشتند. اما چین ناکام بود چرا که هیچ کدام از فرانسوی ها حاضر نیستند مشتری خودروهای این کشور باشند و حتی در برابر سؤال ما که چرا خودروی چینی در فرانسه نیست می گفتند مگر چین خودرو هم تولید می کند؟ از سویی خودروهای قدیمی هم در این کشور کم نبود. طبق قانون فرانسه هر سه سال یکبار خودروهای قدیمی باید معاینه فنی بگیرند. اگر معاینه فنی نشان دهد که خودرو باید اسقاط شود شرکت های خودروساز این کشور، خودروی فرسوده را می گیرند و در عوض خودروی جدید با شرایط خیلی خوب به صاحب خودرو می دهند. اما در ایران معاینه فنی سالانه است و بعضاً با پرداخت پولی ناچیز می توان تأییدیه معاینه فنی را گرفت. از سویی اگر خودرویی در ایران به مرحله اسقاط برسد تازه مشکلات صاحب خودرو شروع می شود چرا که نمی داند با این خودرو چه کار کند.

پیتزا ۸۰ هزار تومان

گردش مالی در خیابان شانزه لیزه چقدر است؟ معروف ترین خیابان فرانسه که شب آن مانند روز روشن است معروف ترین برندهای دنیا را در خود جای داده است. در تمام ساعات روز گردشگران و حتی بومی های فرانسه از این خیابان عبور می کنند. قیمت ها در معروف ترین خیابان پاریس به قول معروف سر به فلک کشیده است و برخی از برندها که قیمت ارزان تری دارند توانستند مشتریان بیشتری را به سمت خود بکشانند. حتی قیمت مواد خوراکی هم در این خیابان بالا است. به عنوان مثال قیمت یک پیتزای ساده که تنها نان، پنیر و سبزیجات داشت به ۲۰ یورو یعنی ۸۰ هزار تومان می رسید. اما د ر مورد گردش مالی که روزانه در این خیابان اتفاق می افتد هیچ کس نظری نداشت و حتی فروشندگان می گفتند نمی توان گردش مالی روزانه را اعلام کرد. در اکثر شهرهای فرانسه ساعت هفت و نیم تمام فروشگاه ها بسته می شد ولی در خیابان شانزه لیزه ساعت کار تا ۱۲ شب و مبنای شروع کار ساعت ۱۰ بود.
جریمه های بالا یکی دیگر از موضوعاتی بود که باعث می شد فرانسوی بسیار قانونمند باشند. اگر فردی از چراغ قرمز عبور می کرد جریمه آن ۲۰۰ هزار تومان بود. در مورد قیمت نوشیدنی های گرم هم باید گفت که درمقایسه با کشورمان قیمت ها بسیار بالاتر است قهوه، نسکافه، هات چاکلت از ۲۴ هزار تومان به بالا است و یک برش کیک در سایز کوچک از حدود ۲۶ هزار تومان است.
دیگر موضوعی که باعث تعجب ما در فرانسه شد موضوع بچه بود. اگر خانواده ای صاحب سه فرزند شود دولت فرانسه ضمن پرداخت کمک هزینه به خانواده، ساعات کار پدر و مادر را تغییر می دهد تا خانواده بیشتر در کنار هم باشند.
موضوعات عنوان شده تنها بخشی از نگاه ما به فرانسه بود. این کشور آنقدر زوایایی پیچیده دارد که اگر بخواهیم به هر مقوله آن به صورت اختصاصی بپردازیم می توان ماه ها مطلب نوشت. تنها نتیجه ای که می توان از این سفرنامه داشت این است که سیاستگذاران نیز به این موارد توجه کنند و برای اینکه ایران از مسیر در حال توسعه به سمت توسعه یافتگی برسد و تجربیات کشورهای توسعه یافته را در نظر داشته باشد به صورت واقعی از درآمدهای نفتی جدا شود و به موضوعاتی چون صنعت، گردشگری و... بپردازد.