بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : دوشنبه 13 ارديبهشت 1395      9:51

بدهی هایی که دست دولت را بسته است

۸ میلیون و ۵۰۰ هزار نفر از دولت حقوق می گیرند.عددی که نشان می دهد هنوز دولت بزرگ است و بخش بزرگی از بودجه جاری صرف پرداخت حقوق و مزایا می شود.

اقتصاد ایرانی: حسن روحانی چند ماه بعد از ریاست جمهوری از سه چالش بزرگ دولت یعنی یارانه ها، مسکن مهر و بدهی های دولت به صندوق های تامین اجتماعی نام برد. سه چالشی که هنوز هم با گذشت ۳ سال از عمر دولت یازدهم، همچنان بخش بزرگی از دغدغه های دولت در حوزه اقتصاد را به خود اختصاص داده است. دغدغه هایی که باعث شده، انرژی دولت از هدف گذاری برای توسعه و گسترش چتر تامین اجتماعی برای همگان به حاشیه برود.

به گزارش خبرآنلاین، اگرچه برنامه حذف یارانه ها ازدهک های پردرآمد از سال گذشته رسما آغاز شده و براساس آنچه مجلس نهم تصویب کرد، امسال نیز قرار است بخش بزرگی از یارانه افرادی که نیاز ندارند، حذف شود اما این موضوع همچنان دغدغه دولت در سالهای آینده هم خواهد بود.

مسکن مهر، چالش بزرگ دیگری است. هرچند که این طرح باقی مانده از دولت قبل بنا به گفته مسئولان وزارت راه و شهرسازی تا پایان امسال به پایان می رسد، اما این طرح چالش برانگیز هم همچنان دغدغه دولت است. اگرهر دوی این طرح ها راه حل های کوتاه مدت و بلند مدت داشته و براساس این راه حل ها دولت در راستای حل آنها گام برداشته است، با این حال در میان این سه دغدغه، این بدهی صندوق های بازنشستگی و بدهی به سازمان تامین اجتماعی است که می تواند دغدغه بزرگ برای دولت محسوب شود. اگر این بدهی ها نبود، بی تردید دولت می توانست توان خود را صرف رشد و توسعه و گسترش تامین اجتماعی کند. اما دولت به تامین اجتماعی بدهکار است.

بدهی ۱۰۰ هزار میلیارد تومانی

آنطور که رییس سازمان تامین اجتماعی گفته دولت به تامین اجتماعی ۱۰۰ هزار میلیارد تومان بدهکار است. این عدد یک دهم از نقدینگی کشور را تشکیل داده و معادل ۲۰ درصد از تولید ناخالص داخلی کشور است. مسلما پرداخت این حجم از بدهی از سوی دولت به تامین اجتماعی یک شبه نه ممکن است و نه در توان دولت.شاید از همین رو است که علی لاریجانی رییس مجلس شورای اسلامی پیشنهاد داده که :«اگر دولت نمی تواند این بدهی ها را پرداخت کند باید از سرمایه های خود مانند مناطق آزاد و بنادر را به سازمان تامین اجتماعی تحویل بدهد.»

از ۸.۵ میلیون نفر حقوق بگیر دولت، سه میلیون و۹۸۵ نفر کارمند دولت هستند و چهارمیلیون و۴۹۰ نفر هم بازنشسته تامین اجتماعی هستند که حقوق خود را از دولت می گیرند. گزارش ها حاکی است که این میزان بدهی، نسبت بودجه جاری کشور به بودجه عمومی ۸۰ درصد و بودجه کل کشور به تولید ناخالص ۹۲ درصد است.

واقعیت این است که صندوق های بازنشستگی طی سالهای گذشته به دلیل سوءمدیریت قانون گذار و دولت ورشکسته شده است. اتکای این صندوق ها به بودجه دولت بوده و در همین بودجه سال ۹۵ شاید دولت حدود ۱۱۰ هزار میلیارد تومان بابت صندوق ها پول پرداخت کرده است. هر کارمند که بازنشسته می شود عملا از جیب دولت پول دریافت می کند. همین عامل سبب شده تا انرژی دولت گرفته شود.رشد و توسعه فدای بدهی های دولت شود.

درس از تجربه دیگران

پس از بحران ۱۹۳۰ توجه دولت های غربی به سمت بیمه های اجتماعی و دولت رفاه معطوف شد. در تمام این سالها دولت ها تلاش کرده اند تا از طریق مالیات های تصاعدی، گسترش بیمه های سلامت، بیمه های اجتماعی و مسکن اجتماعی، وضع فقرا را بهبود بخشند. مثلا دولت کارگری تونی بلر برنامه مبارزه با فقر تنظیم کرد. حتی دولت کنونی انگلیس که دولتی محافظه کار است این طرح را ادامه داده است. ایجاد فرصت های اشتغال برای فقرا، بهبود مسکن اجتماعی، حل مسئله بافت های فرسوده، بازآفرینی شهری، همه در دستور کار دولت ها بوده است.

کشورهای در حال توسعه هم تلاش می کنند، این تجربه را تکرار کنند.بیشتر اقتصادهای نوظهور که اقتصادهای موفقی هستند، از مدت ها به این نتیجه رسیدند که لازمه فقرزدایی، رشد اقتصادی است. در نتیجه سیاست های اقتصادی را به سمتی هدایت کرده اند که در خدمت رشد اشتغال و توسعه باشد زیرا رشدی که اشتغال را فراهم نکند و ثمراتش نصیب فقرا نشود، دیگر قابل قبول نیست.

تحلیل گران اقتصادی می گویند، قطعا پیروی از این هدف تنها از طریق نوعی بازار اجتماعی مطرح می شود. دولت باید مراقب فقرا باشد و چتر سیاست های حمایتی و بیمه ای را بگستراند.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir