بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : دوشنبه 21 دى 1394      10:28

نگاه حاکمیت به بخش خصوصی غیرسیاسی باشد

محمود سریع القلم می گوید: بخش خصوصی نیاز به تشکل منسجم‌تری دارد و برای رسیدن به موفقیت باید به یک سند مشترک ملی برسد.

اقتصاد ایرانی: سریع القلم در سومین که در نشست راهبردی اقتصاد ایران و در اتاق بازرگانی تهران سخن می گفت، اظهارداشت: «اگر تاریخ اروپا را بخوانید متوجه می شوید آن چیزی که اروپا را به اروپای امروزی تبدیل کرده است بخش خصوصی آن بوده است.»

وی افزود: «اگر بخش خصوصی تشکل پیدا کرد باید به یک سند مشترک ملی برسد. بخش خصوصی باید بگوید من برای استراتژی ملی این سند را دارم و با ظرافت و مهارتی که دارد نشان دهد که هدف سیاسی ندارد بلکه هدف اقتصادی و ملی دارد. از این طریق است که بخش خصوصی می تواند اثرگذاری داشته باشد.»

او با بیان اینکه بخش خصوصی تاکنون نخواسته است با دولت تعامل داشته باشد،عنوان کرد: «اکنون زمان آن رسیده است که تعامل با حاکمیت را شروع کند. باید به این نکته توجه کنیم که در میان کشورهای در حال توسعه زمانی توسعه تحقق پیدا کرد که حاکمیت، توسعه را در راستای منافع خودش دیده است نه بر خلاف منافعش. اتفاقا بخش خصوصی می تواند بسیار موفق تر از دولت در اقناع حاکمیت ملی در ایران نقش ایفا کند.»

به گزارش خبرآنلاین، استاد دانشگاه شهید بهشتی با تاکید براینکه بخش خصوصی از طریق آمار، ارقام و روندهای اجتماعی می تواند این کار را انجام دهد، گفت: «چقدر خوب است که بخش خصوصی ما با مجلس جدید که تابستان آینده شکل می گیرد وارد تعامل جدی فکری شود.زیرا تولید ثروت نیازی به دموکراسی ندارد، چون دموکراسی نتیجه تولید ثروت است. تولید ثروت نیاز به قانون دارد و اگر بخش خصوصی بتواند این موضوع را در کشور قاعده مند کند کار بزرگی انجام داده است. اینکه همه می خواهیم ثروت تولید کنیم خوب است ولی این کار باید باید قاعده و قانون داشته باشد. اگر قرار باشد بخش خصوصی در داخل خودش صحبت کند و با بخش ها و افرادی در دولت ارتباط داشته باشد، اما با ارکان مهم سیاست و تصمیم گیری در ایران ارتباط نداشته باشد نمی تواند اقناع سازی انجام دهد.»

این استاد دانشگاه با بیاناینکه خیلی مفید است اگر بخش خصوصی ضمن اینکه اقتصادی فکر می کند، مشورت بگیرد، گفت:«سیستمی فکر کردن و با استفاده از دانش بشری نشان دهد که بین امنیت ملی، توسعه اقتصادی و جامعه سالم چه رابطه ای وجود دارد و این موضوع را در بخش های مهم حاکمیت ایران مطرح کند و وارد گفت وگو شود.ضمن اینکه خش خصوصی علاقه مند به دانش و یادگیری است اما دولت خیلی به دانش علاقه ندارد. بخش خصوصی ما تا جایی که می تواند باید دانش خود را نسبت به مسائل بین المللی افزایش دهد. هر کسی باید در کار، تخصص و بنگاه خاص خودش دانش خود را بالا ببرد.»

سریع القلم با اشاره به اینکه به ندرت اقتصاددانی را پیدا می کنید که بگوید ایران بدون سرمایه خارجی می تواند به نرخ رشد اقتصادی پنج درصد برسد،عنوان کرد: «اگر قرار است در برنامه ششم توسعه بین 150 تا 180 میلیارد دلار در ایران سرمایه گذاری شود و بعد می گوییم 50 میلیارد آن باید از خارج تامین شود و اینکه می بینیم در سال 2014 یک تریلیون و 120 میلیارد دلار در دنیا سرمایه گذاری مستقیم خارجی شده است و اینکه از مجموع این رقم 57 درصد در کشورهای در حال توسعه بوده است و سهم ایران بین 1.5 تا 2 میلیارد دلار بوده است، آن وقت چگونه امیدوار باشیم که در پنج سال آینده 50 میلیارد دلار برای سرمایه گذاری در صنعت، آی تی و سایر بخش ها وارد ایران شود.»

او تاکید کرد این اتفاق نیاز به تحول بزرگ دارد؛ اینکه دولت و حاکمیت بپذیرند که بخش خصوصی در این تحول کلیدی است و به آن اعتماد کنند و اینکه به خصوصی غیر سیاسی نگاه کنند .

به گفته وی دولت و حاکمیت باید بپذیرند ما بدون داشتن یک نگاه جدید به جهان و نظام بین الملل نمی توانیم تولید کنیم و از بازار جهانی سهم داشته باشیم.

قطع ارتباط با اقتصاد ایران

در ادامه این نشست، جواد صالحی اصفهانی استاد تمام دانشگاه ویرجینیا نیز با اشاره به اینکه مشکل اقتصاد ایران این است که ارتباط بین بحش صادرات و بخش وارداتش قطع است، گفت: «در حالی که در کشورهای توسعه یافته این دو بخش با هم حرکت می کنند. جهانی شدن ایران در این روند مشکل بزرگ داشت، به دلیل اینکه کانال ارتباطی اش نفت بود. تا زمانی که کانال ارتباطی ما از نفت به بهره وری نیروی کار تغییر نکند ما جهانی شدنی را که منجر به رفتارهای درست سیاسی، اقتصادی و اجتماعی می شود تجربه نخواهیم کرد.»

او افزود: برای اینکه ایرانی ها بتوانند با افراد خارجی رقابت کنند، نباید به دنبال برند شرق آسیا که تکیه به نیروی کار ارزان داشت، برویم. البته اصول توسعه در همه جا یکسان است اما الگوهای متفاوت برای رسیدن به توسعه وجود دارد. الگویی که در چین انجام شد در ایران قابل اجرا نیست، چرا که برای اجرای چنین الگویی - یعنی توسعه با نیروی کار ارزان - دیر شده است.

این اقتصاددان با بیان اینکه جامعه ما سرمایه گذاری زیادی در آموزش انجام داده که البته ممکن است نوع آموزش چندان مفید نبوده باشد، خاطرنشان کرد: «برای همین در اینجاست که نیاز به یک بازبینی در آموزش داریم و اهمیت نقش بخش خصوصی در آن اهمیت زیادی پیدا می کند. در حالی که در مسیر توسعه همیشه اول دولت در ایجاد زیرساخت ها نقش مهمی دارد ولی همین طور که اقتصاد پیشرفت می کند و پیچیده تر می شود، دولت نقش کمتری پیدا می کند. دولت هایی که زیاده از حد سعی می کنند اقتصاد را بگردانند شکست می خورند و اقتصادشان دچار مشکل می شود.»

وی افزود: «زمانی می رسد که باید راهبرد اقتصاد از دولت به سمت بخش خصوصی تغییر کند. نکته مهم در این گذار این است که دولت ساختار منسجم دارد و می تواند به عنوان نیروی واحد عمل کند، اما بخش خصوصی اینگونه نیست. سرمایه گذاران و کارآفرینان در بخش های مختلف با هم رقابت می کنند.»

به گفته وی مهم این است که بخش خصوصی ما متوجه شود چه کمبودهایی دارد و چه کارهای باید انجام دهد تا بتواند کار جمعی انجام دهد و به صورت بخشی گری و خُردگرا عمل نکند. مطئنا اگر بخش خصوصی پی ببرد که کار جمعی چقدر برایش مفید است راه آن را پیدا می کند.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir