بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : چهارشنبه 20 آبان 1394      14:23

رشد ۲۶ درصدی نقدینگی تولید در ۱۵ سال

در حالی که رشد نقدینگی بخش خصوصی کشور ۲۱.۱ درصد از نرخ رشد اقتصادی کشور بالاتر بوده است، با این حال بنگاه‌های اقتصادی همواره از مشکل تامین نقدینگی گله‌مند بوده و با توجه به ساختار تامین مالی بانک‌محور کشور همواره رفع این مشکل از طریق فشار جدی بر انبساط اعتبارات بانکی دنبال شده است.

اقتصاد ایرانی: درحالی که رشد نقدینگی بخش خصوصی کشور ۲۱.۱ درصد از نرخ رشد اقتصادی کشور بالاتر بوده است، با این حال بنگاه های اقتصادی همواره از مشکل تامین نقدینگی گله مند بوده و با توجه به ساختار تامین مالی بانک محور کشور همواره رفع این مشکل از طریق فشار جدی بر انبساط اعتبارات بانکی دنبال شده است.

به گزارش تابناک، نقدینگی بخش خصوصی از یک هزار و ۸۷۵ میلیارد تومان در سال ۱۳۷۶ به ۴۶۰ هزار و ۶۹۰ میلیارد تومان در پایان سال ۱۳۹۱ افزایش یافته که متوسط رشد سالانه ۲۵.۷ درصدی را نشان می دهد. 

این درحالی است که بنا بر گزارش وزارت اقتصاد متوسط رشد تولید ناخالص داخلی کشور به قیمت ثابت در این دوره تنها حدود ۴.۵ درصد افزایش یافته است، بنابراین درحالی که رشد نقدینگی بخش خصوصی کشور ۲۱.۱ درصد از نرخ رشد اقتصادی کشور بالاتر بوده است، با این حال بنگاه های اقتصادی همواره از مشکل تامین نقدینگی گله مند بوده و با توجه به ساختار تامین مالی بانک محور کشور همواره رفع این مشکل از طریق فشار جدی بر انبساط اعتبارات بانکی دنبال شده است.

تحلیلگران اقتصاد معتقدند برخی از تنگناهای بخش واقعی که منجر به تحرک کم سرمایه در گردش بنگاه های اقتصادی و حبس نقدینگی و افزایش تقاضای نقدینگی بنگاه می شود را باید در سطح کلان اقتصادی و در فضای کسب و کار کشور جستجو کرد. 

یک بنگاه تولیدی از مرحله خرید مواد اولیه تا فروش محصول نهایی در بازار، نیازمند نقدینگی به منظور تامین هزینه های فرآیند تولید است و تنها بعد از مرحله فروش است که این نقدینگی مجددا به چرخه تولید باز می گردد.

بدیهی است که اگر بنگاه اقتصادی به هر علتی در هر کدام از مراحل فوق نتواند سرمایه در گردش مورد نیاز برای به چرخش درآوردن فرآیند تولید به صورت کارآ را تجهیز کند، در فرآیند تولید با مشکل مواجه خواهد شد و عدم تولید و فروش محصول بنگاه به معنی مشکل تامین نقدینگی برای تکرار فرآیند تولید خواهد بود.

هرچه فرآیند تولید زمان برتر شود، فرآیند طبیعی بازگشت نقدینگی از محل فروش بنگاه به تاخیر می افتد و نیاز بنگاه به تامین نقدینگی از محل دیگری ار تشدید خواهد کرد، این درحالی است که آثار مشکل تامین سرمایه در گردش یک بنگاه در محیط داخلی آن محصور نخواهد ماند بلکه به دلیل ارتباط آن با بنگاه های اقتصادی دیگر این مشکلات به زنجیره ای از بنگاه های پایین دستی و بالادستی مرتبط منتقل خواهد شد.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir