بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : شنبه 7 شهريور 1394      12:39

اعتیاد شدید اقتصاد ایران به ارزخواری

اقتصاد ایران اعتیاد شدیدی به ارزخواری پیدا کرده است، بنابراین منطق این را می‌گوید که نباید به یک‌باره انتظار معجزه‌ای برای اصلاح و رونق اقتصادمان داشته باشیم.

اقتصاد ایرانی: دولت تدبیر و امید پس از دو سال تلاش دیپلماتیک شبانه روزی توانست تهدید جدی تحریم را از اقتصاد ایران دور کند. روزهای پس از توافق، روزهای عجیبی بوده است. بزرگ ترین شوک مثبت سیاست خارجی پس از انقلاب در حالی رخ داد که منقتدان سیاسی از آن به عنوان ترکمانچای یاد می کنند.

به گزارش خبرآنلاین، دستاویز اصلی انتقادات پس از توافق بر این واقعیت متمرکز است که مشکل اقتصاد ما تنها تحریم نبوده و مشکلات سیاست داخلی هم پررنگ بوده است. طی چند هفته اخیر شاهد اظهارنظرهای مختلفی در خصوص مقدار دارایی های آزاد شده ایران پس از توافق هسته ای بوده ایم. این روزها این سوال برای بسیاری از مردم پیش آمده که دارایی های آزاد شده کجا و چگونه قرار است هزینه شود و مقصد واقعی اقتصاد ایران کجاست؟

نباید فراموش کنیم که اقتصاد ایران در دوره چهار ساله ۱۳۸۸ - ۱۳۹۲ نزدیک به ۴۰۰ میلیارد دلار ارز حاصل از صادرات نفت را وارد خود کرده است. یعنی چیزی حدود ۱۰ برابر برآورد بانک مرکزی از منابع آزاد شده. واقعیت امر این است که اقتصاد ایران اعتیاد شدیدی به ارزخواری پیدا کرده است و منطق این را می گوید که نباید به یک باره انتظار معجزه ای برای اصلاح و رونق اقتصادمان را داشته باشیم.

به این جهت اولویت اول ما در حوزه اقتصاد باید تغییرات اساسی در نظام مدیریت ملی و به ویژه تصمیم سازی های درست و بلندمدت اقتصادی باشد. همه ایرانیان و به خصوص دهک های پایین دست نمونه های زیادی از سیاست های پوپولیستی عامه پسند را طی هشت سال دولت نهم و دهم تجربه کرده اند.

کنترل تورم، ایجاد یک رشد اقتصادی پایدار و ایجاد اشتغال از دیگر مواردی است که بسیاری از اقتصاددانان بر آن تاکید می کنند و معتقدند منابع آزاد شده باید در جهت تحقق این موارد هزینه شود. نکته مهم دیگر در هزینه شدن این دارایی های آزاد شده این است که وقتی این پول ها آزاد شود و دولت درصدد برنامه ریزی برای هزینه کردن آن بر آید، خواه ناخواه وزارتخانه ها دور این پول جمع خواهند شد و به هرحال این وزارتخانه های دولت نیازهایی دارند یا وقتی می بینند که پولی هست، نیاز می تراشند و این پول ناگزیر تقسیم می شود، بنابراین به سرمایه گذاری بلندمدت نخواهد رسید و بیشتر صرف موارد کوتاه مدت خواهد شد.

برخی کارشناسان بر این عقیده اند که صندوق توسعه ملی می تواند یک مسیر خوب برای هدایت پول های آزاد شده و هزینه کردن آن در بخش های تولیدی باشد. فلسفه ایجاد صندوق توسعه ملی این بوده که دلارهای نفتی صرف هزینه های جاری نشده و آن را به عنوان ثروتی برای نسل های بعدی ذخیره کند. این ثروت باید به ثروت های تجدیدپذیر و پایدار تبدیل شود.

صندوق توسعه ملی طبق اساسنامه اش حق تبدیل ارز به ریال را ندار و باید با سازوکارهایی خاص، ارزهای مربوطه را وارد اقتصاد و تولید کند که هیچ گونه بیماری هلندی ایجاد نشود. وظیفه صندوق توسعه ملی، حفظ و رشد سرمایه های ملی است و کلید عملکردش زیر نظر سازمان های نظارتی همچون دیوان محاسبات و بازرسی کل کشور است.

مجموعه این وظایف صندوق توسعه ملی و چگونگی کارکردش نشان می دهد که می توان یک مکان مطمئن برای واریز پول های آزاد شده به آن باشد. نباید فراموش کنیم که اقتصاد ایران نیازمند یک نگاه اساسی و بلندمدت است که بتواند دستاوردهای دولت طی دو سال اخیر را هم حفظ کرده و هم ادامه دهد. فضای اقتصاد ما باید به سمت رقابتی شدن برود تا بتواند خود را از چنگال فساد و رانت های موجود نجات دهد. همه این ها مستلزم اخذ تصمیمات شجاعانه همراه با یک وفاق ملی خواهد بود.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir