آثار توافق در اقتصاد داخلی ایران

اقتصاد ایرانی: این روزها چشم بسیاری از سرمایه گذاران و شرکت های بزرگ دنیا به اقتصاد ایران است. تردیدی نیست که بسیاری از کشورها و افراد علاقه ای به رونق گرفتن اقتصاد ایران ندارند.

در جهان امروز هر کشوری برای تبدیل شدن به قدرت سیاسی نیازمند دستیابی به قدرت اقتصادی است. ما صاحب یک تمدن هفت هزار ساله هستیم و از هزاران سال پیش تجارمان مراودات اقتصادی گسترده ای با سایر نقاط جهان داشته اند.

به گزارش خبرآنلاین، امروز تجارت جهانی صاحب جایگاه ویژه ای شده است و کشورها در تلاش هستند که به بهترین و سریع ترین روش به منابع اولیه دست یافته و به دنبال آن، محصولات نهایی شان را صادر کنند. اقتصاد ایران طی چند دهه اخیر تلاش کرده که با تقویت و بازسازی زیرساخت ها و قابلیت هایش، حضور پررنگی در بازارهای منطقه ای و جهانی داشته باشد.

در روزگاری که مرزهای فیزیکی در تجارت امروز معنا و مفهوم خود را از دست داده، کشورها رقابت بسیاری در توسعه بازارها و نفوذ به بازارهای جدید دارند و در این مسیر سعی می کنند هر چه زودتر بخشی از بازارها را جذب کنند. اقتصاد ایران بنا به دلایلی همچون تحریم های بین المللی، عدم عضویت در سازمان تجارت جهانی و منازعات مختلف منطقه ای تاکنون نتوانسته سرمایه گذاری قابل توجهی را جذب کند.

واقعیت امر این است که شرکت ها و سرمایه گذاران بین المللی اذعان دارند که ایران تنها کشور خاورمیانه است که پتانسیل سرمایه گذاری صنعتی و تجاری شدن را در سطح منطقه داشته می تواند بعد از افزایش قیمت های انرژی و نیروی انسانی در چین که به خروج بسیاری از سرمایه گذاری ها منجر خواهد شد، نسبت به جذب این سرمایه ها اقدام کرده و زمینه صنعتی شدن بیشتر و در نتیجه توسعه اقتصادی با همکاری کشورهای صنعتی را فراهم کند.

بدون تردید توافق هسته ای ایران و غرب بزرگ ترین شوک مثبت سیاست خارجی پس از انقلاب به حساب می آید. این در حالی است که منتقدان توافق اخیر همچنان به راه خود می روند و فضا را به گونه ای در آورده اند که انگار باید پس از توافق، یک شبه رشد اقتصادی ۸ درصدی حاص شود، بیکاری ریشه کن شود و تورم به زیر ۵ درصد برسد.

مطمئنا هدف از این صحبت ها بالا بردن توقعات مردم خواهد بود؛ به گونه ای که اگر در یک بازه زمانی کوتاه چنین دستاوردهایی نصیب اقتصادمان نشود، دولت یازدهم را شکست خورده نشان دهند.

باید بپذیریم که توافق قرار نیست معجزه کند. توافق در حکم یک داروی شفابخش است که اقتصاد ایران را از خواب بیدار کرده است. قرار نیست داروی توافق، مشکلات سیاست داخلی مان را هم درمان کند. اما توافق مطمئنا آثاری در اقتصاد داخلی خواهد گذاشت. همین که یک چشم انداز روشن پیش روی سرمایه گذاران اقتصادی داخلی و خارجی قرار داده شد تا بتوانند آینده اقتصادمان را پیش بینی کنند، همین که کابوس تحریم ها از سر اقتصادمان برداشته شد، همین که دلارهای نفتی بلوکه شده آرام آرام به اقتصادمان باز خواهد گشت، همه و همه زمینه ساز رشد و توسعه اقتصاد کشورمان خواهد بود.

مشکلات اقتصاد ایران یک شبه ایران نشده که یک شبه قرار باشد حل شود. به نظر می رسد آثار مثبت توافق هسته ای از اواخر سال جاری و اوایل سال ۱۳۹۵ قابل مشاهده در اقتصاد ایران باشد. صنایع نفت، گاز و پتروشیمی، خودرو و حمل ونقل، زودتر از بقیه صنایع پذیرای سرمایه گذاران خارجی خواهند بود، اما کل اقتصاد ایران در سال ۹۵ شاهد رونق حاصل از توافق هسته ای خواهد بود. همه این موارد مستلزم یک مدیریت خوب توسط دولت و فعالان بخش خصوصی در ماه های پیش رو است.