بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : سه شنبه 16 تير 1394      14:36

رقابت ابرقدرت ها بر سر انرژی

گزارش مؤسسه رند با عنوان همکاری و رقابت، به بررسی و تحلیل سرمایه گذاری دو کشور آمریکا و چین در بخش انرژی می پردازد. حاصل این گزارش گویای این واقعیت است که هدف از سرمایه گذاری خارجی این دو کشور، رفع نیاز داخلی و جهانی و همچنین سوددهی آن است.

اقتصاد ایرانی: در بین تمامی کشورهای جهان در واردات انرژی خصوصاً بخش نفتی نام دو کشور در صدر لیست قرار دارند. کشورهایی که نام ابرقدرت را به یدک می کشند. ایالات متحده آمریکا و چین، جزء بزرگ ترین خریداران و مصرف کنندگان انرژی نفتی در جهان هستند. در سال ۲۰۱۱، هر دو کشور حدوداً نیمی از کل عرضه نفت در جهان را به خود اختصاص داده بودند. همین وابستگی زیاد به عرضه انرژی، دلیلی است تا کمپانی های انرژی در دو کشور به فکر سرمایه گذاری مستقیم خارجی باشند و حتی به عنوان یک رویکرد برای افزایش دسترسی به ذخیره انرژی جهانی، این روند را ادامه داده اند. این گزارش که به صورت علمی با رویکرد پژوهشی و آماری تنظیم گردیده، به مقایسه و سنجش ویژگی ها، موقعیت کنونی و روند آینده سرمایه گذاری خارجی نفتی هر دو کشور ایالات متحده و چین مخصوصاً در اکتشاف و توسعه میدان های انرژی می پردازد. همچنین با بررسی موقعیت هر دو کشور در سرمایه گذاری خارجی، این گزارش علاوه بر تحلیل اهداف و عوامل مؤثر، به تشریح جنبه های یکسان و متفاوت سرمایه گذاری، موقعیت و روند تاریخی می پردازد. سپس با ادغام و تحلیل موقعیت و اهداف سرمایه گذاری خارجی این دو کشور، این گزارش به طراحی سیستم مدل تعادل جزئی (Partial Equilibrium) اقدام به پیش بینی پیامدهای آینده (تولید، فروش، اکتشاف و سودآوری) و موقعیت رقابتی دو کشور در سرمایه گذاری در بخش انرژی پرداخته است. قابل ذکر است که این گزارش باید با احتیاط تفسیر شود، زیرا تحلیل ها بر اساس داده هایی تا سال ۲۰۱۲ به قبل است. پیشرفت های تکنولوژی در این زمینه مخصوصاً در شکاف هیدرولیکی و حفاری افقی ممکن است به میزان زیادی بر تقاضای آینده، تغییر هزینه ها و مکان های جغرافیایی ذخیره انرژی و همچنین بر آینده سرمایه گذاری خارجی تأثیرگذار باشد.

به طور کلی، این گزارش سه هدف را پیگیری می کند:

۱. شرایط و موقعیت کنونی و روندها؛

۲. عوامل اصلی و اهداف: هزینه ها، ذخایر، سوددهی و فراتر از آن؛

۳. وضعیت آینده رقابت: انتخاب بازار از بین این دو کشور.

این گزارش در نهایت اینگونه نتیجه گیری می کند که سرمایه گذاری خارجی هر دو کشور آمریکا و چین در بخش انرژی از سال ۲۰۰۰ به بعد، در اندازه و میزان کل در مقایسه با دهه قبل (۱۹۸۰ تا ۱۹۹۹) افزایش چشمگیری یافته است. این افزایش در آمریکا خصوصاً پس از سال ۲۰۰۰، به دلیل سیاست تمرکز بر برنامه انرژی خارجی و در چین از سال ۲۰۰۵، به دلیل سیاست "نگاه به بیرون" مشهود است. میزان سرمایه گذاری خارجی نفتی ایالات متحده بین سال های ۱۹۸۰ تا ۱۹۹۹، سالانه به میزان ۲۱ میلیارد دلار بوده که این رقم در سال های بین ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۹ به ۴۱ میلیارد دلار رسیده است. کشور چین هم به میزان ۱۷ میلیارد دلار بین سال های ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ سرمایه گذاری کرده که البته این رقم قبل از سال ۲۰۰۰ به میزان کمتر از ۱۰ میلیون دلار می رسد. این افزایش سرمایه گذاری دو کشور در بخش انرژی حاصل تغییر سیاست های این دو کشور است. کشور چین اکنون توانسته به خاطر حجم سرمایه گذاری عظیم خود به یکی از رقبای اصلی ایالات متحده در سرمایه گذاری خارجی تبدیل شود.

همچنین، هر دو کشور با هدف سودآوری و تحصیل منابع دست به سرمایه گذاری جهانی در بخش انرژی زده اند، اما کمپانی های ملی نفتی در چین، اولویت خود را بر تسلط بر منابع گذاشته است. البته در بین عوامل اصلی سرمایه گذاری، عامل اقتصادی (شامل نرخ عرضه و تقاضای انرژی، مالکیت و مزیت مکانی) از محرک های اصلی سرمایه گذری خارجی هر دو کشور است. در نهایت این گزارش اذعان کرده که کمپانی های نفتی چینی همه تولیدات خالص خود را وارد می کند اما آمریکا تنها نیمی از تولید خالص خود را در بازار داخلی خود تزریق می کند. مبرهن است که سرمایه گذاری خارجی کمپانی های اصلی این دو کشور در کوتاه، میان و بلندمدت با منفعت هایی همراه است. به همین دلیل مشارکت بین کمپانی های نفتی چینی و آمریکایی در سرمایه گذاری باعث منفعت برای هر دو می شود.   

برای مطالعه متن کامل گزارش اینجا را کلیک کنید.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir