پایان شیوه احمدی‌نژادی برای واردات
اقتصاد ایرانی: همواره این نگرانی در میان کارشناسان اقتصادی مطرح بوده که پس از توافق جامع هسته ای و آزادشدن منابع بلوکه شده ایران و رفع محدودیت های ارزی و بانکی، چنانچه ورود منابع ارزی به کشور و هزینه کرد آنها به درستی مدیریت نشود نه تنها اثر مثبتی برای اقتصاد نخواهد داشت بلکه آسیب های فراوانی هم به همراه خود دارد.شاهد مثال این موضوع هم عملکرد دولت گذشته است؛ دولتی که علی رغم داشتن بیشترین درآمدهای حاصل از فروش نفت به دلیل مدیریت های ضعیف و تصمیم های اشتباه نتوانست از این فرصت طلایی برای پیشرفت کشور استفاده کند. اما به نظر می رسد که دولت فعلی نمی خواهد اشتباه پیشینیان خود دراین باره را تکرار کند.
سخنان امیدبخش رئیس جمهور
به گزارش آفتاب یزد، سخنان رئیس جمهور در مراسم افطاری با اهالی رسانه نشان داد که دولت می خواهد برای شرایط وفور درآمدهای ارزی برنامه ریزی اصولی داشته باشد.روحانی در این مراسم گفت: اگر مذاکرات موفق باشد معنای آن بازگشت و بازتولید شیوه های اجرایی سال های گذشته نخواهد بود، دولت هیچ گاه دلارها و سرمایه های فراوان را در مسیر واردات قرار نخواهد داد تا در طول ۸ سال ۷۲۰ میلیارد دلار صرف واردات کشور شود، اما مسایل کلان نظیر معضل اشتغال، محیط زیست و آب حل نشود. رئیس جمهور تصریح کرد: البته من نمی خواهم بگویم که با آن وفور مالی و ارزی می شد همه مسایل کشور را حل کرد و یا این دولت می تواند همه مشکلات را مرتفع کند، اما معتقدم می شد گام های بلندی در ۸ سال گذشته برداشت.وی با تاکید بر اینکه شیوه عملکرد ۸ ساله در صورت موفقیت مذاکرات نیز بازتولید نخواهد شد، گفت: دولت از ماه ها قبل برای نحوه استفاده مطلوب تر از امکاناتی که پس از دوره تحریم فراهم خواهد شد، برنامه ریزی کرده است.
نیازهای ما نامحدود وامکاناتمان محدود است
در همین حال، دکتر آلبرت بغزیان اقتصاددان تصریح کرد: بحثی که آقای دکتر روحانی مطرح کرد درست است. اصلا فرض می کنیم که همه دارایی های ایران هم آزاد شد آیا ما باید این منابع آزادشده را به حساب درآمدهای امروز خود گذاشته و آنها را به دلار ۳ هزار تومان تبدیل به ریال کرده و خرج کنیم؟ وی با تاکید بر نقش حیاتی سازمان مدیریت و برنامه ریزی در تعیین نحوه هزینه کرد منابع کشور گفت: اکنون هزینه های پروژه های زیربنایی و حتی جاری وجود دارد و حتی دولت یک سری بدهی هایی به تامین اجتماعی و جاهای دیگر دارد ولی به رغم همه این مسایل، دلیلی وجود ندارد
که مثلا ۱۲۰ میلیارد دلار دارایی های بلوکه شده ای که آزاد می شود در همان سال هزینه شود. سازمان مدیریت و برنامه ریزی به عنوان نهاد تخصیص منابع که هم برنامه توسعه و هم بودجه را تنظیم می کند باید این منابع را در طول سالهای مختلف تخصیص دهد و آنها را اولویت بندی کند. بغزیان گفت: ایرادی که تاکنون وجود داشته این است که هر وقت درآمد ارزی کشور بالا رفته فکر می کنیم که این درآمدها همیشه بالا خواهد بود و مثلا نفت بالای ۱۰۰ دلار می ماند.
پس ما نیازی به تخصیص بهینه نداریم و باید همه پروژه ها را شروع کنیم. وی افزود ما نیازهای نامحدود داریم اما امکانات نظیر ارز، تکنولوژی، نیروی انسانی و... محدود است. بنابراین مجبور هستیم که برنامه ریزی بهینه کنیم. این اقتصاد دان گفت: کشورهایی مثل نروژ، عربستان، کویت صندوق های ذخیره ارزی و بین نسلی را ایجاد کرده اند تا درآمدهای نفتی آنها برای مواقعی که درآمدشان کم شد، ذخیره شود. وی افزود: برخی فکر می کنند که وقتی منابع ارزی زیاد شد دولت باید آنها را در بازار عرضه کند و ارز در این صورت به هزار تومان خواهد رسید در حالی که اصلا قرار نیست چنین اتفاقی بیفتد.
