تغییرات محیط کار در آینده

اقتصاد ایرانی: تعریف کار، نحوه انجام کار، محل انجام آن و کسی که آن کار را انجام می دهد به طور چشمگیری در حال تغییر است. ما شاهد آن هستیم که ساعت کاری معمول ۹ صبح تا ۵ بعدازظهر به یک برنامه کاری قابل انعطاف تغییر پیدا کرده است، شاهد تغییر استخدام مادام العمر به استخدام افرادی با چندین وظیفه هستیم، شاهد تغییراتی از تبدیل دفاتر ثابت به فضای کاری قابل انعطاف هستیم و همچنین شاهد افزایش چشمگیر کارهای آزاد هستیم (ممکن است برخی بگویند که این مسئله هشدار آمیز است). در آمریکای شمالی، ۳۴ درصد از تمامی نیروی کار در دسته بندی کار آزاد قرار گرفتند (به این مفهوم که پیمانکاران مستقل هستند یا کار آزاد دارند) و احتمال می رود که این آمار تا سال ۲۰۲۰ به بیش از ۴۰ درصد افزایش پیدا کند.

بسیاری از این تغییرات به واسطه فناوریهای جدیدی است که به افراد اجازه می دهد تا در مقایسه با قبل به شیوه های بیشتر و در مکان و موقعیت های بیشتری با یکدیگر ارتباط برقرار کنند. دیگر نیازی نیست که برای یافتن یک وکیل خوب با یک شرکت حقوقی تماس گرفته شود یا اینکه برای پیدا کردن یک لوله کش خوب با یک شرکت لوله کشی تماس گرفت، در عوض شما می توانید این افراد را از طریق برنامه ای بیابید که ارتباط همکار به همکار (P2P) را ممکن می سازد و اغلب بخشی از اقتصاد مشارکتی به حساب می آید.

برای بسیاری از افراد، این فرصت های جدید کار آزاد، اجازه یک نوع انعطاف پذیری را می دهد که قبلاً وجود نداشت. افراد به جای آنکه تمام وقت خود را صرف یک شرکت کنند، می توانند یک نمونه کار حرفه ای ایجاد کنند که به صورت بهتری نیازها و اهداف شیوه زندگی آنها را تحقق بخشد.

یک مادر که دارای فرزندان کوچک است می تواند زمانیکه کودکانش خواب هستند یا در مدرسه به سر می برند به سرکار برود. یک فرد میانسال می تواند ساعات اندکی را در مکانهای متفاوت کار کند. البته همچنان افراد می توانند به صورت تمام وقت کار کنند. برنامه هایی چون «TaskRabbit»، «WoNoLo» و «AirTaskerK»، افراد را قادر می سازد تا طیفی از خدمات را بیابند و ارائه دهند و این در حالی است که شرکت هایی همچون «UpCounsel» و «Pager » فعالیت های تخصصی تری را ارائه می دهد (که به ترتیب شامل فعالیت های حقوقی و خدمات پزشکی می شود).

در حالیکه این تغییرات در فضای کار در حال اجرا است، صنعت سفر نیز دستخوش تحولاتی شده است که در نتیجه همان عوامل و فناوری های مشابه به وجود آمده است. بازار و برنامه های همکار به همکار در حال تغییر دادن تمامی جنبه های سفر می باشد؛ از برنامه های حمل و نقل گرفته (BlaBlaCar, Lyft, Uber) تا برنامه های مکان (Airbnb, LoveHomeSwap)، راهنمای تور (AnyRoad) و چیزهای دیگر، همگی در حال تغییر دادن جنبه های سفر  می باشند. این برنامه ها با عرضه و تقاضا، میزبان ها و مهمان ها، رانندگان و مسافران و چیزهای دیگر هماهنگ است و به صورت اساسی، یک مکان متمرکز برای یک فهرست و منافع غیرمتمرکز ارائه می دهد. رشد چنین برنامه هایی حیرت آور است: Airbnb توانسته ظرف ۶ سال بیشتر از هتل هیلتون، اتاقهایی را جمع آوری کند و این در حالی است که هیچ گونه فهرستی در اختیار ندارد و BlaBlaCar در مقایسه با یورواستار، افراد بیشتری را با کمتر از یک درصد از هزینه سرمایه جابجا می کند.

مهارت ها: فعال کردن سفر به شیوه های جدید

وقتی ما این تغییرات را که شامل همگرایی فضای کاری جدید با این برنامه های جدید سفر می شود، با یکدیگر ترکیب می کنیم یک جهان جدیدی از فرصت ها را کشف می کنیم. به ویژه آنکه هم اکنون امکان سفر برای استفاده از مهارت های تخصصی یک فرد وجود دارد. این مسئله می تواند مهارت های جدیدی را به مکانهایی بفرستد که موجب رسیدن منفعت هایی به آنجا شود. این مسئله همچنین می تواند موجب تقویت اقتصادهای محلی شود و ارتباطات جهانی را رشد دهد.

در گذشته، به جز استثنائاتی همچون «پزشکان بدون مرز»، افرادی که دارای مهارت های تخصصی بودند به سختی می توانستند فرصت هایی را پیدا کنند که بتوانند به سادگی در یک بازه زمانی محدود، تعاملات کاری داشته باشند. شما یا مجبور بودید در مناطق محروم کار کنید یا اینکه مجبور بودید به مکانی سفر کنید و شانس خود را برای اولین بار در آنجا به ورطه آزمایش بگذارید. بعلاوه، بسیاری از این گزینه ها به صورت داوطلبانه صورت می گرفت که همین امر موجب می شد اغلب افراد تنها برای مدت چند روز کوتاه یا چند هفته به انجام آن کار متعهد شوند.

امروزه ما شاهد پیدایش برنامه هایی همچون «Jobbatical» هستیم که این نیازها را مورد توجه قرار می دهد. این برنامه، افراد متخصص در فناوری و بخش های خلاقیت را با شرکت هایی در سراسر جهان که به این مهارت ها برای یک بازه زمانی محدود نیاز دارند، هماهنگ می کند. بعناون مثال، یک مهندس می تواند برای چند ماه در مالزی کار کند یا اینکه یک طراح گرافیک می تواند به یک شرکت در هند کمک کند و در طول انجام این پروژه، حقوق و حتی سهم دریافت کند. برای افرادی که می خواهند یک مکان جدید را تجربه کنند و مثل یک فرد محلی و نه گردشگر زندگی کنند و در جامعه مشارکت داشته باشند، این یک فرایند برد-برد-برد است.

در عین حال، مشاوره مجازی فرامرزی و برنامه های پیشرفته توسعه همچنین افراد بیشتری را قادر می سازد که با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و مهارت های تخصصی را با یکدیگر به اشتراک گذارند. شرکت هایی همچون «MicroMentor» و «Catchafire»، مربیان و پیشه ورانی که کسب و کار کوچک دارند یا اینکه کار خود را تازه شروع کرده اند را با یکدیگر هماهنگ می کند. اینگونه کارها نیازی به سفر ندارد و اغلب به صورت داوطلبانه صورت می گیرد. با اینحال، تمامی این برنامه ها، موانع را از میان برمی دارد و اجازه تحرک بیشتر و تأثیر اجتماعی استعدادها در سراسر جهان را می دهد.

نگاهی به آینده

برنامه هایی که فرصت های کاری و سفر را ادغام می کند، پتانسیل متحول کردن گردشگری و اقتصادهای محلی و همچنین دپارتمان های منابع انسانی شرکت های بزرگ را دارد. هرچه بیشتر دقت می کنیم، به تعداد افرادی که می توانند در این برنامه ها دخیل باشند، پی می بریم، این افراد شامل پیشه وران جوان که کار خود را تازه آغاز کردند و همچنین مدیران اجرایی ارشدی می شود که آماده تغییر هستند. افرادی که شغل آزاد دارند، خیلی فوری می توانند در این برنامه ها شرکت کنند و این در حالی است که کارفرمایان سنتی می توانند درباره چگونگی تأمین مالی دستکم برخی از نیازهای نیروی کار خود و چگونگی استفاده از این فرصت های بین المللی بعنوان انگیزه کارکنانشان تجدید نظر کند.

فراتر از آن، ما می توانیم طیفی از مشارکت ها با دانشگاهها و دیگر نهادهای آموزشی یا دوره های آموزشی محلی را تصور کنیم که فراتر از یک شرکت است و ممکن است به فراتر از یک نظام آموزش رسمی برود.

شاید مهم تر از آن، ما بتوانیم مهارت ها را به مکان هایی که به آنها نیاز دارند بیاوریم. این مسئله به نفع همه از جمله ساکنان، شرکت ها، کارآفرینان و هر شهر و مکانی است که تمایل به شکوفا کردن اقتصاد جدید دارد.

منبع: مجمع جهانی اقتصاد