بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : سه شنبه 14 بهمن 1393      11:52

اژدها وارد می شود: بانک جدید جهانی چینی

اگر واقعاً زمانی باشد که «باراک اوباما» بخواهد «سیاست چرخش به آسیا» خود را تسریع بخشد، آن زمان همین حالا است. نگرانی های زیادی از این مسئله وجود دارد که چین، پول خود را به دولت های سرسختی چون سودان و زیمبابوه می دهد، البته دموکراسی های نوپای آسیا نیز در معرض خطر قرار دارند.

اقتصاد ایرانی: به لطف چین، «کریستین لاگارد» رئیس صندوق بین المللی پول، «جیم یونگ کیم» رئیس بانک جهانی و «تاکهیکو ناکائو» مدیرکل بانک توسعه آسیایی دیگر چندان کار مهمی برای انجام دادن ندارند.

اقدام پکن در کمک مالی به روسیه بعلاوه کمک های اخیر این کشور به ونزوئلا و آرژانتین، نمایانگر نابودی سیستم «برتون وودز» است که پس از جنگ جهانی دوم ایجاد شد. این موضوع همچنین نمایانگر آغاز به پایان رسیدن نقش محوری آمریکا در اقتصاد جهان و نفوذ ژاپن در آسیا می باشد.

«بانک سرمایه گذاری زیرساخت آسیا» که چین پیشنهاد آن را مطرح کرده است چه هدفی جز از بین بردن «بانک توسعه آسیایی» می تواند داشته باشد؟ اگر ژاپن که یکی از حامیان اصلی بانک توسعه آسیایی است، ریاست را با دیگر شرکای آسیایی خود به اشتراک نگذارد، پکن از منابع مالی گسترده خود برای غلبه بر آن استفاده می کند. دم و دستگاه لاگارد و کیم نیز به روزی در آینده می اندیشند که دولتهای درگیر بحران اقتصادی برای دریافت کمک، قبل از واشنگتن با پکن تماس بگیرند.

افزایش نقش چین بعنوان وام دهنده، موجب وارونه کردن بازی تحول اقتصادی که چندین دهه در حال شکل گیری است، شده است. صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و بانک توسعه آسیایی، نهادها و موسساتی متکبر هستند که با هرگونه تغییری ناسازگار هستند. وقتی اوکراین در سال جاری میلادی ۱۷ میلیارد دلار وام از صندوق بین المللی پول دریافت کرد، در واقع مسئله تقویت اقتصاد اوکراین مطرح بود که از نظر ژئوپلتیکی حائز اهمیت است و به هیچ وجه مسئله حق السکوت باج دهی ژئوپلتیکی مطرح نبود.

شاید این اغراق آمیز به نظر بیاید؛ روسیه و آرژانتین و ونزوئلا همگی در تضاد با آمریکا و همپیمانان آن هستند اما اروپا چطور؟ در سال ۲۰۱۱ و ۲۰۱۲ ، اروپا به پکن چشم دوخته بود تا از طریق خریدهای گسترده، بازار اوراق قرضه یورو را نجات دهد. در صورتیکه موجی از ناآرامی های تازه منطقه یورو را هدف قرار دهد، باید انتظار تکرار چنین اقداماتی را در سال ۲۰۱۵ نیز داشته باشیم که در این صورت پکن از رهبران کشورهای اروپایی انتظار خواهد داشت تا در قبال کمک هایی که به آنها ارائه می کند، در رفتارهای دیپلماتیک خود ملاحظه چین را بکنند. چه خواهد شد اگر سیاست کاهش خرید اوراق قرضه بانک مرکزی آمریکا موجب شود اقتصاد هند و اندونزی با مشکل مواجه شوند و دولت های این کشورها چشم امید خود برای کمک را به چین بدوزند؟ چه دلیلی دارد که کامبوج، لائوس یا ویتنام به خود دردسر پذیرفتن شرایط صندوق بین المللی پول را بدهند در حالیکه چین بدون شرایط سخت وام می دهد؟

برنامه تبادل ارزی ۲۴ میلیارد دلاری چین برای کمک به روسیه چیزی است که قرار است در آینده صورت گیرد. از آنجایی که مسکو از بحران مالی سال ۱۹۹۸ تاکنون از بدترین بحران ها جان سالم به در برده است، تمایل دارد که چین را یک شهروند جهانی خوب بداند اما پکن صرفاً «ولادیمیر پوتین» رئیس جمهور روسیه را قادر می کند تا اقتصاد خود را به دور از نفت بسط دهد. این مسئله درباره تبادل ارزی ۲.۳ میلیارد دلاری پکن با آرژانتین و وام ۴ میلیارد دلاری این کشور به ونزوئلا نیز صدق می کند. در قرن چینی، رفتار بد، پاداش منحصر به فرد خود را دارد.

اگر واقعاً زمانی باشد که «باراک اوباما» بخواهد «سیاست چرخش به آسیا» خود را تسریع بخشد، آن زمان همین حالا است. نگرانی های زیادی از این مسئله وجود دارد که چین، پول خود را به دولت های سرسختی چون سودان و زیمبابوه می دهد، البته دموکراسی های نوپای آسیا نیز در معرض خطر قرار دارند. اجماع آمریکا در خصوص سیاست های اقتصادی کامل نیست اما آیا مدل سرمایه داری دولتی چین با آزادی اندک مطبوعات، گزینه بهتری است؟ با تبدیل چین به ابرثروتمند آسیا، این وسوسه به وجود می آید که میانمار از پروسه دشوار ایجاد نهادهای معتبر برای نظارت بر اقتصاد دوری کند.

ممکن است یک نقطه مثبتی در اقدام چین برای هزینه کردن ۴ تریلیون دلار از ذخایر ارزی اش برای کشورهایی که دچار بحران مالی هستند، وجود داشته باشد. این کار می تواند، صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و بانک توسعه آسیایی را وادار کند تا بازیهای خودشان را به میان بکشند. همانطور که لاگارد، کیم و ناکائو توافق دارند، رقابت یک امر خوب است اما به احتمال خیلی زیاد، گشاده دستی چین می تواند به بروز عادات بد سیاسی منجر شود و به شیوه ای در سر راه توسعه مانع ایجاد کند که وضعیت اقتصاد جهانی از این نیز بدتر شود.

منبع: بلومبرگ ویو


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir