بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : پنجشنبه 21 دى 1391      18:17
بحران آب اقتصاد ایران را به زانو در می آورد؟

داغ آب بر دل

محمود اسلامیان- عضو هیات رئیسه اتاق ایران

برای ما اصفهانی ها زاینده رود فراتر از یک رودخانه است. حیاتمان با آن گره خورده است. همه ما وقتی به کودکیمان برمی گردیم زاینده رود در آن است.

روزهایی را به خاطر می آوریم که در کنار آن به آرامش می رسیدیم. حتی روزگاری آن قدر آب شفاف بود که در آن شنا می کردیم. دست در دست پدر و مادر به حاشیه طبیعی آن می رفتیم. آب آرامش بخش است. پل های زیبای دوره صفویه این آب راه را به افسانه مبدل ساخت. طبیعت و هنر و تاریخ در یک سیر بهم گره خوردند و چنان مسیر شادابی ساختند که بخشی از روح مردمان شهر گردید. این آب راه منشأ اقتصاد، هنر، تاریخ و زیبایی شد. زاینده رود تبلور روح اصفهان گردید. میان مردم شهر و رودخانه عشقی پاک و صمیمی و زیبا و باشکوه برقرار و نسل به نسل انتقال یافت. عصرها در زیر پل زیبای خواجو می شد صدای آواز مردمان را شنید که با نگاه بر آب روان با همه عشق و پاکی می خواندند. آه خدای من چه صحنه های مسحورکننده ای که بیش تر به رؤیا می ماند. آب راه 4 فصل بود. در هر فصلی زیبایی خود را داشت. در بهاران گوشه گوشه آن صدای زندگی می توان شنید. عصرهای تابستان آرام بخش مردم خسته از کار و زندگی می شد. در پاییز و زمستان کوچ هزاران پرنده زیبا از کشورهای شمالی زیبایی مسحورکننده ای را خلق می کرد. آری در هر زمان و فصلی زندگی به زیباترین وجه ممکن در آن جریان می یافت. ایستگاه آخر رودخانه گاوخون بود. تالابی که هدف کوچ زمستانی هزاران هزار پرنده مهاجر زیبا بود. یک بار در چنین فصلی با هلی کوپتر بر فراز تالاب پرواز ده ها هزار پرنده خوش رنگ، زیباترین صحنه زندگی را در عمر خویش تجربه کردم. امواج بزرگی از پرندگان با رنگ های متنوع، زندگی را در پایان آب راه به تصویر می کشید. زاینده رود از شروع تا پایان حیات را با صدای امواج زیبای خود زمزمه می نمود. میان مردم اصفهان و زاینده رود یک عشق دائمی پاک و جذاب شکل گرفته بود که طی سال های سال ادامه می یافت. تصویر این گسست برای هیچ کس باورکردنی نبود. در ذهن هیچ کدام از مردمان، این که زمانی بیاید و این شاه راه زندگی در غبار زمانه گم شود جایی نداشت. آخر این آب راه اصلاً خود اصفهان بود؛ روح مردم بود. مگر می شود جسمی بدون روح زندگی کند. مگر بگوئیم دنیا به آخر رسیده است؛ اما افسوس و هزاران هزار افسوس که آن چه نباید بشود شد. فاجعه ای رخ داد که همه هنوز گرم هستیم و به علت عدم باور و عمق مصیبت، شوک موجود امکان تفکر را از همه ما گرفته است. زمانی تصور داشتیم ابتکار تقسیم آب این آب راه متعلق به مرحوم شیخ بهایی و صفویه است. در سمیناری اساتید نشان دادند از دوره هخامنشیان زاینده رود برنامه تقسیم آب فی مابین مردمان از مبدأ تا مخرج داشته است. به صورت طبیعی و عقلانی هم یک رودخانه در کویر ایران در هیچ دوره حاکمیتی نمی توانسته بدون برنامه منظم توزیع آب برقرار باشد. به علت مخاصمات فی مابین قریه های برداشت کننده آب، شیخ بهایی مسؤول بازنگری طرح توزیع می گردد. طرحی که بیش از 4 قرن مبنائی توزیع برنامه ریزی شده بوده است. از سوی دیگر در همه بلاد رودخانه ها از حوزه آب ریز تا پایان از طریق یک سیستم مدیریت کنترل می شوند. توجه غیرمنطقی به مسائل قومی در کشور باعث بروز مصائب زیادی شده است. منابع بسیاری در مملکت به دلیل همین مسأله از بین رفته است که پرداختن به آن خارج از حوصله این نوشتار است. زاینده رود از لحاظ مدیریت شقه شد. طبیعی است که در چنین حالتی آن که بالا دست است هر چه خواهد می کند و صدها هزار زیردست در بلاتکلیفی به سر می برند. زاینده رود حیات اصفهان بود. از سوی دیگر منشأ روزی چند هزار کشاورز محروم هم بود. کشاورزانی که جد اندر جد از این آب منتفع و رزق حلال بر سفره های خویش می بردند. آنانی که امروز 6 سال است با حسرت بر زمین های خشک و سفره های خالی خویش می نگردند و پدرانی که شرمنده اهل و عیال خود چشم به اندک اعانه کمیته امداد دارند. روح اصفهان مرده است. مردم اصفهان از زاینده رود نشاط و امید می گرفتند. این منشأ زندگی چندین سال است که به کویری مبدل گردیده است که حتی نگاه بر آن خاطر هر بیننده ای را به شدت می آزارد. حق مردم اصفهان این نبود. آخر از این مردم جز مردانگی، گذشت و غیرت چه دیده بودند که چنین کردند.

می گویند خشک سالی داریم؛ اما کارشناسان مطلع خشک سالی را 30درصد و به هم خوردن نظام رودخانه را 70درصد علت این مصیبت جبران ناپذیر می دانند. خدا می داند حق مردم سپاهان چنین نبود. مگر دوران جنگ را فراموش کرده ایم. تنها استانی که 2 لشکر مانوری خط شکن و چند یگان پشتیبانی داشت اصفهان بود. به همین دلیل در عملیات بیش ترین شهداء را اصفهانی ها داشتند. در روزی که بیش از 300 نفر شهید والا مقام و با غیرت از مردمان شهر تشییع گردید، حضرت امام ( ره ) فرمودند در کجای دنیا می توانید شهری مثل اصفهان پیدا کنید. اصفهانی ها در تمامی حوادث انقلاب، صداقت، وفاداری، شجاعت و تعصبی مثال زدنی از خویش نشان دادند. در توسعه کشور همیشه پیش گام بوده اند، بیش ترین مالیات را می دهند و کم ترین وصولی را دارند. اصفهان مهد تشیع در کشور است تخت فولاد آن آرامگاه بزرگ ترین علماء تشیع است. نمی خواهم به عنوان یک اصفهانی فخرفروشی نمایم. لیکن واقعیات را بایستی گفت. اصفهان اولین شهری است که در مقابله با حکومت ستم شاهی پذیرای حکومت نظامی گردید، و در دفاع از کیان نظام و انقلاب بیش از 26000 شهید تقدیم نموده است. مردمانی صبور و کم توقع، متدین و اصالتاً اهل کار و تلاش دارد. مسؤولین عزیز؛ حق چنین مردمانی این نیست. اصفهان روح خود را می خواهد. حیات خود را می خواهد. این خواستنی، حق آنان است. تاریخ، هنر، صنعت، کشاورزی، اقتصاد و زندگی در اصفهان بدون زاینده رود امکان پذیر نیست. اهل فن می دانند ریشه همه این مصائب مدیریت احساسی و غیر عقلانی است. بایستی هزینه این بی تدبیری داده شود. تنها راه، بازگشت به منطق اداره این آب راه طی سه هزار سال و جبران خسارات با انتقال آب به دشت مرکزی است. بایستی با تخصیص منابع در این باب، روح اصفهان را به جسم آن برگرداند. بایستی قبل از هر چیز، بزرگی این فاجعه را حس و در مقابل آن احساس مسؤولیت نمود. بسیاری از مردم هنگام عبور از رودخانه تحمل نگاه بر مسیر خشکیده آن را ندارند. پرندگان مهاجر سیبری هم با ما قهر کرده اند. متحیر از اوضاع و احوال هستند. که ما را چه می شود؟!

مسؤولان خوب و عزیز خود قضاوت کنید. و اگر به حقانیت مردم خوب و شریف اصفهان رسیدید، جبران مافات فرمائید. اصفهان تنها مال مردم اصفهان نیست. اصفهان متعلق به تاریخ ایران است. قطعه ای زیبا از پازل پر افتخار میهن اسلامی است. آن را دریابید. دل شکسته مردم را دریابید. شماها خوب می دانید چه باید کنید تا آب رفته بر جوی باز گردد؛ تا پرندگان زیبای مهاجر با شهر ما آشتی کنند. سفره های کشاورزان محروم شهر از آب راه حیات بگیرد. مردم اصفهان بار دیگر خود شوند. و عشق را در موج های زیبای زاینده رود زمزمه نمایند. چشم هایشان منتظر تدبیر و اراده و عقلانیت شماست. این چشم ها را دریابید. اصفهان بیش از این تحمل داغ آب بر دل ندارد.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir