بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : شنبه 27 دى 1393      12:52

بایدها و نباید های یارانه مزارع بادی

یارانه ای که به ساخت مزارع بادی اختصاص داده می شود، اگرچه مشوقی برای شرکت های انرژی برای سرمایه گذاری در این حوزه محسوب می گردد، اما در اهداف اولیه خود ناکام مانده است.

اقتصاد ایرانی: بیش از دو دهه گذشته کنگره آمریکا اعتبار مالیاتی تولید (PTC) را به منظور  توسعه در صنایعی که در ابتدای راه هستند، تصویب کرد. صنعت انرژی بادی به دوره پیشرفت و توسعه خود رسیده است و اکنون هزاران مزرعه توربین بادی در سراسر کشور در حال رشد هستند.

اعتبار این طرح به اندازه ۲.۳ سنت برای هرکیلووات ساعت از برق تولید شده از انرژی باداست که تا پایان سال ۲۰۱۳ منقضی گشته است، اما به عنوان بخشی از  بسته معافیت مالیاتی که در مجلس نمایندگان تصویب شده، در نظر گرفته می شود  و انتظار می رفت که تا قبل از کریسمس  در سنا هم به تصویب برسد.اما قبل از این اتفاق طرح به ارزیابی انتقادی نیاز دارد. نتایج آن نیز چندان مطلوب به نظر نمی رسد.

زمانی که نمایندگان مجلس  در سال ۱۹۹۲ این قانون  را تصویب کردند؛ امیدوار بودند که اعتبارات بتواند موجب رشد صنعت بادی داخل شود و به منابع تجدید پذیر اجازه دهد جایگزین  تولید انرژی مبتنی بر سوخت فسیلی امریکا گردد و نهایتاً امید بر این بود که صنعت بتواند بدون یارانه، رشد کند.

PTC امتیازات و انگیزه هایی را  فراهم کرده بود  که به تولید حدوداً ۵۸ هزار مگاوات برق بادی کمک می کرد .اما شواهد اخیر نشان می دهد که این مگاوات های اضافی در واقع پاسخی به یک محیط یارانه ای بوده  تا اینکه یک پیشرفت واقعی در بهره وری باد و کاهش هزینه ها باشد.

از آن جایی که از تاریخ انقضای PTC در سال گذشته می گذرد حجم تولیدات نیروی بادی از ۱۳.۱۲۸  مگاوات در سال ۲۰۱۲ به ۱.۲۵۵مگاوات در سال ۲۰۱۳ کاهش پیدا کرده است. کاهش های شبیه به این نیز در طی سال های پیش از انقضای PTC رخ داد و به این ایده قوت بخشید که افزایش نیروی بادی از یک یارانه سنگین برمی آید.

مزارع بادی بدون اعتبار معنایی ندارند

وارن بافت که میلیون ها دلار در مزارع بادی سرمایه گذاری کرده معتقد است اگر تعداد زیادی مزرعه بادی بسازیم، اعتبار مالیاتی دریافت می کنیم. بر این اساس اعتبار مالیاتی تنها دلیل  ساخت مزارع بادی است و مزارع بادی بدون اعتبار مالیاتی معنایی ندارند.

یک دلیل برای کاهش رشد ظرفیت بادی  به  سطوح پیش از PTC   برمی گردد  و آن این است که هزینه نصب و ایجاد یک مزارع بادی جدید آنگونه که نمایندگان امیدوار بودند،، کاهش پیدا نکرده است.آنها قصد داشتند تا با ایجاد اعتبار ، فشار سریعی برای ایجاد نوآوری در بخش انرژی بادی ایجاد کند و از این طریق بتوانند تولیدات و هزینه راه اندازی را مدیریت کنند.

به جای آن، ما شاهد تغییرات اندک در هزینه ایجاد نیروگاه های بادی بودیم و هزینه ها در اواخر دهه ۲۰۰۰ میلادی به بیش از آنچه یک دهه قبل بود افزایش یافت. این آمار نشان می دهد که چگونه یارانه به منظور ایجاد انرژی بادی به یک بازار رقابتی، کاهش یافته است.

ضرر و زیان ها چیست؟

اگر حدقل کار PTC، تلاش برای افزایش میزان انرژی تولید شده توسط انرژی بادی است،  پس ضرر نگه داشتن آن چیست؟ آیا هر گونه پیشرفت برای کنار گذاشتن سوخت های فسیلی، چیز خوبی است؟ پاسخ این است : نه لزوماً

یارانه ای  که وارن بافت و دیگران را تشویق به سرمایه گذاری در توربین های بادی کرده است با هزینه فرصت قابل توجهی همراه است.  به عبارت دیگر دهها میلیارد دلاری که در ساخت  امکانات  جدید بادی  در دو دهه اخیر صرف شده می توانست برای تکنولوژی های دیگر چون انرژی جزر و مد، اتانول سلولزی، و حتی سیستم های ذخیره سازی باطری به کار رود.

اما  چرا شرکت­های انرژی زحمت سرمایه گذاری در سایر شاخه های فن آوری را به خود می دهند در حالی که می توانند اعتبار مالیاتی که معادل یک سوم از میانگین هزینه تولید برق در منازل یا ادارات را بخود اختصاص دهند؟  و به آنها اجازه می دهد که انرژی را  به ازای هر مگاوات  در ساعت،  ۳۵ دلار بفروشند و کماکان از آن سود ببرند.

جواب این است که آنها نمی خواهند و ضرردیدگان  افراد زیادی هستند: مالیات دهندگان، و سایر توسعه دهندگان انرژی تجدیدپذیر و محیط زیست.نباید فراموش کرد که نمونه هایی که بالقوه استفاده بهتری از اعتبار مالیاتی می کنند، لزوماً راه حل اقتصادی و کارآمد نیستد (آنها تنها راه چاره نیستند).اما بعید است که آنها تا زمانی که کمپانی های انرژی، سیستم های یارانه ای بادی را در دست دارند، مورد بررسی قرار بگیرند.

شرط بندی بدون ریسک

PTC یک تکنولوژی ضعیف را به یک شرط بندی بدون ریسک تبدیل کرده است. این امر شرکت های انرژی را تشویق میکند که بودجه محدود تجدید پذیر خود را در مزارع یارانه ای صرف کنند. بازیگران اصلی در صنعت بادی آمریکا به تلاش خود برای جستجوی یارانه ادامه خواهند داد تا از این طریق نمایندگان را برای احیای اعتبار متقاعد کنند.هم اکنون زمان مناسبی  است که هدف اولیه PTC را دوباره مورد آزمون قرار دهیم و این پرسش را مطرح کنیم که آیا PTC در بدست آوردن اهداف خود موفق بوده است یا نه.

این سیاست موجب گسترش فن آوری بادی نشده است.PTC تنها شرکت ها را تشویق کرده است که  تا  در مقایسه با سایر منابع انرژی به  نصب و ایجاد توربین های بادی دست بزنند. اعتبار ، مسلما یک سیاست غلط بود که به سال ۱۹۹۲ بر میگردد اما بر اساس نتایج نه چندان مناسب دو دهه گذشته می توان گفت که اعتبار مالیاتی تولیدات بادی رسماً یک شکست سیاسی تلقی شده است.

منبع: مجمع اقتصاد جهانی

 


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir