بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : يکشنبه 21 دى 1393      11:21

رانت زدایی از اقتصاد ایران

دولت های کارآمد با بخش خصوصی داخلی در تعامل‌سازنده هستند و رقیب بخش خصوصی نیستند.

اقتصاد ایرانی: پیتر اونس می گوید، دولت در جامعه حک شده و در آن استقلال ریشه دار دارد.

به گزارش خبرآنلاین، دولت های کارآمد با بخش خصوصی داخلی در تعامل سازنده هستند و رقیب بخش خصوصی نیستند. چنین دولت هایی می توانند اقتصادهای مبتنی بر بازار را راه بیندازند و در عین حال به شکست های بازار در توسعه اقتصادی پاسخ مناسب بدهند، هرجا که شاهد ظهور چنین دولت هایی باشیم، شاهد توسعه خواهیم بود. یعنی ماهیت دولت براساس ساختار درونی آن است که شکل ارتباط دولت با بخش خصوصی، شیوه تعامل آن با جهان و سرنوشت ملت ها را رقم می زند. به عبارت دیگر دولت ها در شکل دادن نهادهای اقتصاد بازار، رفع شکست های اقتصاد بازار و به جریان انداختن چرخ های تولید نقش فائق را دارند.

دولت ها بر اساس ساختار، ماهیت و ایدئولوژی شان به این مسائل می پردازند. برخی دولت ها غارتگر بوده و به فکر توسعه نیستند. آنها منافع کوتاه مدت خود را می بینند. دست به زد و بند با سرمایه خارجی یا بخش خصوصی داخلی می زنند و دچار فساد و تباهی هستند. طبعا برای مردمشان هم حقوقی قائل نیستند. از این دولت ها در قاره آفریقا به وفور وجود دارد. دولت هایی هم هستند که توسعه گرا هستند و دولت هایی که در بین این دو طیف قرار می گیرند. مثلا اگر دولت ژاپن را الگوی مطلوب دولت توسعه گرا ببینیم. دولت برزیل غارتگر نیست، اما الگوی ژاپن را هم ندارد و بین این دو الگو قرار می گیرد. بنابراین دولت هایی که توان مدیریت توسعه اقتصادی را دارند، نقش غالب را در توسعه اقتصادی ایفا کرده با دیپلماسی تجاری بین المللی بستر اقتصادی را برای بخش خصوصی و فعالان اقتصادی فراهم می آورند و نهایتا نتیجه رشد اقتصادی را برای کشور فراهم می آورند.

از سوی دیگر جهان کنونی به واسطه تحولات تکنولوژیکی، سیاسی و اقتصادی روز به روز در هم تنیده تر شده است. به همین جهت، تفکیک کشورها و مسایل آنها از فضای بین المللی حاکم غیرممکن شده است، چرا که منافع کشورها در همکاری با هم قابل تأمین و حداکثرسازی است  در دهه های اخیر شاهد ظهور و رشد پدیده هایی مانند جهانی شدن، منطقه گرایی، سازمان جهانی تجارت و زنجیره های تولید و تأمین جهانی بوده ایم که حاکی از یکپارچه شدن جهان و توسعه تجارت جهانی و افزایش اهمیت دیپلماسی تجاری در جهان است. به هر حال، درونگرایی دیگر معنا ندارد و تنها راه این است که ما نیز وارد بازی شویم و برای موفقیت در هر بازی ما مستلزم به رعایت قوانین و نیز یادگیری ترفند های بازی هستیم.

حال بیایید از این منظر به کشورمان ایران بنگریم, وزارت خارجه ما در حال جدال با غرب بر سر سانترفیوژهای هسته ای است, دولت تحریم شده است. نظام پولی و مالی ما و بسیاری از بانکها و حتی دانشگاههای ما تحریم شده​اند. اجازه بسیاری از فعالیت های اقتصادی از ما سلب شده و با اینکه تلاش دیپلماتهای سیاسی قریب به موفقیت است، بازار توانایی تحمل شوک رفع آنی تحریم ها را نیز ندارد.

تنها راه حل دولت در زمان اندک باقی مانده تا رفع تحریم های بین المللی و ورود ایران به بازارهای بین المللی با ساختارهای رقابتی بسیار شدید، حمایت صد در صد از اقتصاد مبتنی بر بخش خصوصی است, دولت در وحله اول بایستی به دنبال رفع تحریم های داخلی با حذف قوانین و محدودیت های رانت زا باشد ، در وحله دوم با ایجاد ثبات و امنیت فضای کسب و کار سفته بازی را کمرنگتر کند و نهایتا با استفاده از ابزارهای دیپلماتیک خود رونق را به اقتصاد بازگرداند و خود ازین رونق سود برد .  دولت با راهبرد دیپلماسی سیاسی و تجاری هماهنگ میتواند اقتصاد را پیش برده فعالان اقتصادی را برای تجارت بین المللی تشویق کند . دولت میتواند ا از نیروها و بازیگران بازار برای پیشبرد منافع اقتصادی در سطوح مختلف دوجانبه، منطقه ای و جهانی استفاده کند و واضح و مبرهن است که این رویه برد دو طرفه برای دولت و اقتصاد و فعالان اقتصادی را به ارمغان می آورد. دولت با سیاست خارجه موتور اقتصاد را راه اندازد و پیشرفت اقتصادی , قدرت سیاسی را نتیجه میدهد. این یک باز ی برد - برد است.


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir