بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : چهارشنبه 26 آذر 1393      12:52

انقلاب دیجیتالی و تغییرات سریع در بازار کار کشورهای فقیر و غنی

انقلاب دیجیتال باعث شده تا کارگران شغل خود را در معرض خطر ببینند و همچنین در دنیای دیجیتال استخدام ها بسیار کم تر شده است. بدین ترتیب این انقلاب جدید آشفتگی های نوین را نیز به همراه خود داشته است.

اقتصاد ایرانی: انقلاب های تکنولوژیک از دور بسیار خوشایند هستند. اختراعات بزرگ قرن نوزدهم، از انرژی برق تا موتورهای درون سوز، باعث تحول در شرایط زندگی بشر شده اند. با این حال برای کارگرانی که تحت تأثیر این تحول قرار گرفتند، تجربه صنعتی شدن بسیار سخت و دشوار بود. چون شرایطی پر از رنج و مشقت در شهرهای شلوغ و آفت زده برای آنها به همراه داشت.

انقلاب های دیجیتال نوین، با سمبل کامپیوتر، ارتباط و انتقال داده ها را به همراه داشت و هر چند باعث شکوفایی و ظهور آیفون و اینترنت شده است، بر خلاف انقلاب های کلاسیک، شلوغی و وبا را به دنبال خود نیاورد. اما بر اساس گزارش ویژه ای که در این زمینه منتشر شده است، این انقلاب آشفتگی هایی را به همراه داشته و جهان کار را بر اساس شاخصی تقسیم می کند که در طول یک قرن اخیر بی سابقه بوده است. ثروت های گسترده و عظیمی بدون تعداد زیادی کارگر به وجود می آید و کار برای اکثریت جامعه بدون افزایش حقوق است. البته گروه اندکی هستند که باید آنها را از این اصل مستثنا کرد.

رایانه هایی که هم توانایی انجام کار شما را دارند و هم به جای شما ناهار می خورند

تاکنون تغییرات بیشتر توسط کارگران غیرحرفه ای و نیمه حرفه ای در کشورهای غنی احساس می شد. درآمد قشر تحصیل کرده که توانستند دانش و مهارت خود را با یادگیری کامپیوتر تکمیل کنند، افزایش یافت اما دستمزد کسانی که این شرایط را ندارند با کاهش همراه بوده است. از سال ۲۰۰۰، در نیمی از کشورهای عضو سازمان همکاری های اقتصادی و توسعه، متوسط درآمد راکد ایستاده است. کشورهایی چون آلمان یا بریتانیا که اشتغال به شکل مناسبی در حال رشد است، دستمزدها بیشتر کاهش یافته است.

اما در سال های پیش رو، این آشوب و آشفتگی را مردم بیشتری در جاهای بیشتری احساس می کنند که سه دلیل دارد. اول اینکه هوش ماشینی باعث شده است که کارگران شغل خود را درمعرض خطر ببینند. این تأثیرات اغلب در سطوح بالای جامعه مانند حسابداران، رادیولوژیست و محققان همه حوزه ها که با ماشین ها رقابت می کنند دیده می شود. تکنولوژی باعث شده است که برخی دکترها یا پرفسورها بهره وری بیشتری را کسب کنند در حالیکه دیگران را از کار بیکار کرده است.

دوم، ایجاد ثروت در دوران دیجیتال تا آنجا پیش رفته است که استخدام های کمی را به همراه داشته است. کارآفرینان می توانند ایده های خود را به یک شرکت با ارزش بالا و کارکنان کم تبدیل کنند. شرکت اکولوس وی آر که تولیدکننده گوشی های مجازی با ۷۵ کارمند است، توسط فیس بوک به قیمت 2 میلیارد دلار خریداری شد. غول های اقتصادی فناوری نوین مثل گوگل و فیس بوک با کمتر از ۵۰ هزار کارمند، در مقایسه با صنعت قرن بیستم، از لحاظ اندازه بخش کوچکی را شکل می دهند.

سوم، این تغییرات در حال حاضر در اقتصادهای نوظهور مشهود هستند. فاکس کان که نشانه طولانی مدتی برای اقتصاد تولیدی چین بود، در یک مرحله یک ونیم میلیون کارگر را برای مونتاژ قطعات الکترونیکی در بازارهای غربی استخدام کرد. اما امروزه، با توجه به افزایش هزینه کارگر و کاهش هزینه های تولیدات اتوماتیک، فاکس کان در حال جایگزینی روبات ها به جای کارگران است. آینده چین نیز بیشتر به علی بابا وابسته است تا به خطوط مونتاژ. علی بابا شرکت تجاری الکترونیکی است که اخیراً حضور چشمگیری در بازار بورس نیویورک داشته است و این در حالی است که این شرکت تنها ۲۰ هزار فرد را به استخدام گماشته است.

تحولات دیجیتالی روش های سنتی کشورهای فقیر در رسیدن به رشد را تضعیف کرده است. حرکت توده های فقیر و بی سواد از مزارع به کارخانه ها سخت تر شده است. برای مثال اگر هند، راه و روش توسعه چین را دنبال می کرد، به مهندسان و مدیرانی با مهارت بالا برای ساخت کارخانه هایی نیاز داشت که باید میلیون ها کارمند در آن شرکت استخدام می شدند. اما به یمن تحولات تکنولوژیک، نخبگان تحصیل کرده این کشور درآمدهای بالایی از فروش خدمات اطلاعاتی به خارجی ها دریافت می کنند. انقلاب دیجیتالی باعث شد که انقلاب صنعتی مفید و مقرون به صرفه نباشد.

کاستن شکاف

البته هیچ کدام از چیزهایی که گفته شد به این معنا نبود که انقلاب دیجیتالی برای بشر مضر است. بلکه بر عکس، این نشریه اعتقاد دارد که تکنولوژی، موتور پیشرفت است. فناوری  اطلاعات زندگی میلیارها انسان را بهتر کرد. آن هم در حالی که شاخص های درآمد استاندارد آن را در بر نمی گیرد. ارتباطلات، دانش و سرگرمی همگانی و رایگان شده اند. کمتر کارگری مایل است که حتی به بهای افزایش دستمزد، به دنیای بدون اینترنت، تلفن های هوشمند و فیس بوک برگردانده شود. فناوری روش های نوینی را برای امرار معاش ارائه می دهد.ETSY، یک بازار آنلاین هنر و صنایع دستی، به دلالان این امکان را می دهد که محصولات خود را در سرتاسر دنیا بفروشند. Uber، شرکتی است که کار تاکسی ها را متحول کرد و به ده ها هزار راننده تاکسی اجازه می دهد که هر زمان و هر طور که بخواهند عمل کنند.

با این وجود، افزایش شکاف میان نخبگان ماهر و کارگران معمولی نگران کننده است. رای دهندگان عصبانی که دستمزدشان ثابت است فردی را برای قربانی کردن جستجو خواهند کرد. شاهد این مسئله افزایش بیگانه ستیزی و افزایش حمایت از شهروندان خود در کشورهای غربی است. در کشورهای فقیر انتظارات سرکوب شده و انبوه افراد بیکار عاملی برای رفتارهای افراطی و آشوب گری شده است. دولت های جهان به شدت مایل هستند که موانعی که کارگران را از رسیدن به ثروت باز می دارد، از میان بردارند.

پاسخ را نباید در قاعده و مقرارات و یا یک دولت بزرگتر جستجو کرد. افزایش حداقل دستمزدها، جایگزینی کارگران توسط ماشین ها را تسریع می بخشد. نرخ های مجازاتی مالیاتی باعث این خواهد شد که کارآفرینی با موانع جدی روبرو شده و کسانی که وابسته به عصر دیجیتال هستند از این امر بهراسند. بهترین راه برای دولت ها، افزایش بهره وری و توانایی کارگران کم مهارت است. این بدین معناست که باید قوانین غیرمنطقی که باعث دلسردی می شود از دور خارج گردد مثل: قوانین حمایتی که اخراج عاملان نالایق را دشوار می سازد. این کار باعث سیاست بهتر در حوزه مسکن و سرمایه گذاری بیشتر در حمل و نقل می شود و کمک می کند که افراد در شهرهای مولد ثروت مثل لندن و بمبئی کار کنند. از طرف دیگر این به معنای بازنگری و نوآوری در تحصیل است. همه کارگران نمی توانند مدارک عالیه خود را اخذ کنند اما بسیاری از آنها در کشورهای فقیر هستند که توان خواندن را ندارند یا کارگرانی که در کشورهای ثروتمند، نتوانسته اند دبیرستان خود را به اتمام برسانند. در آینده، تحصیلات تنها برای جوانان نیست: اگر بزرگسالان بخواهند با تحولات تکنولوژیک پیش بروند،  به یادگیری مادام العمری نیاز دارند.

با این حال هر چند دولت ها می توانند مشکل را کمتر کنند اما قادر به حل آن نیستند. همزمان با پیشرفت تکنولوژی و تحول در مشاغل، اغلب کارگران تنها در شغل های کم درآمد قابل استخدام هستند. درآمدهای پایین این نسل که در نتیجه فناوری به وجود آمد را می توان با اعتبارهای مالیاتی یا یارانه های دستمزدی جبران کرد. البته این کار به معنای تحمیل نرخ مالیات بیشتر بر ثروتمندان نیست بلکه به این معناست که راه های گریز را ببندیم و جلوی منفعت غیر مشروع را بگیریم.

در قرن نوزدهم، تقریباً صد سال طول کشید که دولت ها بتوانند در زمینه تحصیل، به منظور پرورش کارگران برای بهره وری از انقلاب صنعتی سرمایه گذاری کنند. انقلاب دیجیتال مشابهاً نیازمند پاسخی جسورانه اما سریع تر و انقلابی تر است.

منبع: اکونومیست


آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir