قیمت نفت و تغییر احتمالی نگاه آمریکایی ها به مذاکرات!
اقتصاد ایرانی: اندیشکده واشنگتن، مقاله جدیدی درباره تاثیر قیمت نفت بر مذاکرات ایران و گروه ۱+۵ به قلم مایل سینگ مدیر ارشد و عامل موسسه منتشر کرده و در آن ادعا نموده است که این کاهش قیمت می تواند فرصتی برای مذاکره کننده های آمریکایی برای اعمال فشار بر ایران باشد. اقتصاد ایرانی ترجمه عینی این مقاله را منتشر می کند. لازم به ذکر است که انتشار گزارش های راهبردی و مطالب اندیشکده ها لزوما به معنای تایید محتوای آن توسط اقتصاد ایرانی نیست و صرفا جهت اطلاع رسانی اذهان عمومی و متخصصین منتشر می شود.
****
با کاهش قیمت نفت، درآمدهای دولت ایران کاسته شده و با توجه به ترکیب بعدی کنگره خطر افزایش تحریم جدید وجود دارد.
با هدر رفتن فرصت دیگر و گسترش تیرگی ها در مذاکرات هسته ای ایران، فشارها از دو ناحیه بر کاخ سفید تحمیل می شود. یک طرف فشار از ناحیه مذاکره کنندگان ایرانی است. با توجه به علاقه دولت اوباما به تحول در رابطه ایران و آمریکا، این گروه به دنبال جلب رضایت تندورها در تهران با دادن امتیازات بیشتر هستند.
اما با دادن چنین امتیازاتی، دولت هشدار بیشتری به کنگره و متحدان آمریکا می دهد. هر چند کنگره و متحدان از هر رابطه ای که در جهت توافق نهایی حیاتی باشد، حمایت می کنند. در واقع هر دو گروه با تمایل اوباما برای حل بحران در چارچوب دیپلماسی موافق هستند اما خوش بینی او که یک رابطه می تواند به روابط حسنه میان ایران و آمریکا منجر شود را نمی پذیرند. از طرف دیگر آنها نگران این مسئله هستند که ایران با یک قابلیت گسترده هسته ای صحنه را ترک کند و در ایجاد مشکلات منطقه ای جسورتر شود.
این تحولات برای پیشبرد منافع آمریکا مناسب نیست. هر گونه مذاکرات دیپلماتیک نه تنها باید در راستای مصالحه با احزاب موجود در آمریکا باشد، بلکه بیان کننده نگرانی های شرکا و دیگر حوزه های داخلی این کشور است که منافعشان در گرو نتیجه مسئله هسته ای نیز می باشد. امتناع ورزی از این کار و به جای آن مطرح کردن همه یا هیچ بودن، آمریکا را با خطراتی چون تضعیف موقعیت واشنگتن در خاورمیانه، کاهش اعتبار تحریم، و از دست دادن آرزوی تغییر استراتژیک گسترده در ایران همراه کرده است.
با این حال نیاز نیست که گزینه های آمریکایی لزوماً تلخ و غم افزا باشد. شرایط کنونی اهرم های جدیدی برای آنها ایجاد می کند و بایستی هوشمندی لازم را در جهت استفاده از آن داشته باشند. کاهش قیمت نفت، درآمدهای ایرانیان را بیشتر و سریعتر از تحریم های جدید می تواند کاهش دهد. با این حال خطر افزایش تحریم ها نیز به لطف پیروزی جمهوری خواهان، وجود دارد. به رغم وجود مغایرات ها و کشمکش هایی که در میان احزاب برقرار است، این موضوعی است که باعث وحدت حزبی شده است و با وجود اختلافات قابل توجه در تاکتیک ها، اختلافات کمی در مورد استراتژی ها و هدف این موضوع وجود دارد.
مهمتر از همه، نیاز ایران به رابطه بیشتر از آمریکاست. پیروزی و اقبال سیاسی روحانی و گروهش بسته به این موضوع است. واقعیت رکود و اقتصاد رو به کاهش، مسئله ای است که آیت الله خامنه ای و دیگران را با وجود دیدگاه ضد آمریکاییشان، به حمایت از مذاکره واردکرده است. حتی اگر خواست ایران ساخت بمب اتم باشد، این کشور نیازمند برداشتن موانع مهمی است و احتمال روبرو شدن با حمله نظامی برای آن وجود دارد.
مسئله ای که برای سیاستگذاران آمریکایی وجود دارد این است که چطور به تهدیداتشان جنبه الزام آور و باارزش بودن بدهند.اگر ایران توافق را بپذیرد اما آن توافق، توافق بدی برای آمریکا باشد، باز هم آمریکا نفع چندانی نبرده است و باید به دنبال بهبود شرایط توافق باشد.به همین منظور بهترین راه برای نتیجه گرفتن کاخ سفید این است که نه تنها پیشنهادات به ایران را بهبود نبخشد، بلکه موقعیت و شرایط مذاکره و توافق را با تصویب تحریم های جدید در یک تاریخ مشخص در مقابل موافقت کنگره با تمدید گفت وگوها و همکاری نمایندگان با کاخ سفید برای ارائه کاهش هوشمند تحریم ها، سخت تر کند.
در این شرایط، آمریکا باید با نقش منطقه ای ایران مقابله کند که از مهم ترین این موارد، اعمال فشار جدی بر رژیم اسد در سوریه در دو جهت است: اول به منظور تقویت گزینه تهدید نظامی رییس جمهور و دوم اثبات این نکته که توافق هسته ای پیشرو تغییر رویه سیاست خاورمیانهای ایالات متحده نیست.
