تعهدات توافق ژنو باید ادامه یابد
اقتصاد ایرانی: مذاکرات هسته ای ایران و کشورهای عضو ۱+۵ برای رسیدن به توافق جامع بر اساس برنامه اقدام مشترک (توافق ژنو) به روز پایانی خود رسیده و منتشر نشدن جزئیات گفتگوهای در حال انجام وین موجب شده تا حدس و گمان های زیادی در مورد نتایج آن منتشر شود. در این میان برخی رسانه ها از توافق طرفین بر روی کلیات و توافق برای تمدید دوره مذاکرات سخن می گویند و برخی دیگر از به بن بست رسیدن گفتگوها و پایان آن بدون هیچ دستاوردی خبر می دهند. در همین راستا برای اطلاع دقیق از مواضع کشورهای غربی بویژه آمریکا در مذاکرات وین با با پروفسور "پل پیلار" که سابقه ۲۸ سال حضور در سازمان سیا را داشته و برای مدتی نیز ریاست تحلیل عملیات های سازمان سیا در خلیج فارس بر عهده او بوده به گفتگو نشستیم.
به گزارش مهر، پروفسور پل پیلار در سال ۲۰۰۵ میلادی پس از ۲۸ سال حضور در سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا (سازمان سیا) بازنشسته شد. آخرین پست وی در سازمان سیا افسر اطلاعات ملی در امور شرق نزدیک و جنوب آسیا بود. البته پیلار پیش از این پست مسئولیت های متعددی را در اختیار داشت که از جمله آنها می توان به ریاست واحدهای تحلیل عملیات های سیا در شرق نزدیک، خلیج فارس و جنوب آسیا اشاره کرد. پیلار سابقه حضور در شورای امنیت ملی آمریکا به عنوان یکی از اعضای اصلی آن را نیز دارد.
پروفسور پیلار در این گفتگو در مورد وضعیت کنونی مذاکرات گفت: اکنون این چنین به نظر می رسد که توافق جامع در این ماه بدست نمی آید و تمدید توافق موقت (توافقنامه ژنو) بسیار محتمل است و این احتمال بسیار بالاست که طرفین ضمن اعلام توافق بر سر برخی از موارد از لزوم ادامه مذاکرات و تمدید دوره آن سخن بگویند.
وی در ادامه تصریح کرد: اگر مذاکرات به هر نحوی ادامه یافته و تمدید شود، ادامه تعهدات بر اساس توافق موقت و یا چیزی همانند آن ضروری است. اگر چنین تعهدی نباشد مخالفینی که در آمریکا وجود دارند (مخالفین توافق هسته ای ایران) تمام روند موجود را پایان یافته تلقی کرده و به سرعت به سراغ اعمال تحریم های جدید علیه ایران می روند.
استاد دانشگاه جرج تاون در ادامه افزود: باید به این نکته توجه داشت که توافق موقت برای آمریکا و شرکای این کشور در گروه ۱+۵ مفید بوده چون از طریق آن توانسته اند جنبه هایی از فعالیت هسته ای ایران را متوقف کنند. توافق موقت برای ایران نیز مفید بود چون توانست از طریق آن به سمت رسیدن به توافق جامع حرکت کند و از طریق آن بصورت محدود از تعلیق تحریم ها بهره مند شود.
پیلار پیشتر نیز گفته بود که برای رسیدن به توافق جامع هسته ای میان ایران و گروه ۱+۵ می توان از توافقات مهمی که در سال های گذشته میان قدرت های بزرگ جهان حاصل شده همچون پیمان استارت الگو گرفت.
پیلار در مورد توافق ژنو نیز گفته بود: چارچوب یک توافق دست یافتنی که منافع هر دو طرف را تامین کند در برنامه اقدام مشترک که در نوامبر سال گذشته در ژنو به امضای ایران و کشورهای ۱+۵ رسید وجود دارد. این معادله شامل ادامه برنامه هسته ای ایران همراه با انجام بازرسی ها و نظارت بر فعالیت هسته ای ایران به منظور اطمینان از صلح آمیز بودن برنامه هسته ای این کشور می شود. اگر تا ماه نوامبر به توافق برسیم این احتمال وجود دارد که برخی از جزئیات اضافی نیز برای پیاده سازی آن مورد استفاده قرار بگیرند. این وضعیت شبیه همان اتفاقی است که بعد از امضای برنامه اقدام مشترک در سال گذشته بوجود آمد و البته اجرای جزئیات این توافقنامه از ماه ژانویه آغاز شد.
