لبخند تلخ بدلیجات به بازار طلا

اقتصاد ایرانی:  این روزها بازار طلا از رونق افتاده و به قول قدیمی ها «پُرش رفته و خالی اش مانده است»، اما تمایل به زیبایی هنوز در دل ایرانیان مانده و  هرچند قد و قواره جیبشان به قامت طلا قد نمی دهد، اما خود را با بدلیجات سرگرم کرده اند تا اگر نمی توانند پشتوانه مالی بخرند، حداقل زیبایی ظاهری را حفظ کنند.

به گزارش فارس، رونق بازارهای طلا که سالیان نه چندان دور گذشته همه قشری را به خود می دید، حالا بیشتر قدمگاه دختران و پسران جوانی شده که به رسم گذشته آمده اند تا حلقه و سرویس بخرند و زندگی مشترکی را آغاز کنند و کمتر از حضور دختران جوان و مجرد و زنان میانسال که پس اندازشان را پشتوانه طلایی زندگیشان می کردند در این بازراها خبری به گوش می رسد.

برخی از خریداران نیز سکه و نیم سکه و ربع سکه می خرند تا آن را به مناسبت ویژه ای به عزیزی هدیه دهند تا برای مناسبت های شاد عزیزانشان همین هدیه به خانه شان بازگردد.

محمدرضا اسدی، یکی از طلافروش های شهربوده که هر روز با این مسئله مواجه است.

وی از کاهش فروش حدود 55 درصدی طلا نسبت به سه سال قبل خبر داد و در گفت وگو با خبرگزاری فارس در اصفهان گفت: آن روزها مردم به ویژه خانم ها به محض اینکه مبلغی پس انداز می کردند آن را در بازار طلا سرمایه گذاری می کردند، اما حالا این روال تغییر کرده و تمایلات بیشتر به سمت بازار بدلیجات سوق پیدا کرده است.

وی اظهار داشت: به تازگی بدلیجات چینی و اماراتی در بازار رواج زیادی پیدا کرده و به گونه ای ساخته می شود که به سادگی نمی توان تفاوت آن را با طلای اصل متوجه شد.

 پشتوانه مالی خانواده ها کم می شود

مهرداد سعادت فر، کارشناس اقتصادی و عضو هیئت علمی نیز در این زمینه در اصفهان گفت: افزایش قارچ گونه فروشگاه های بدلیجات زنگ خطری برای مسئولان است، چرا که این موضوع نشان می دهد که تمایل جوانان به زیورآلات کم نشده، اما به علت افزایش روحیه تنوع طلبی و به نوعی کاهش درآمدهای پایدار، خانواده ها به این گونه زیورآلات روی آورده اند.

وی تصریح کرد: پیش از این خرید طلا و نقره تنها جنبه تزیینی نداشت و همان طور که بانک مرکزی بدون پشتوانه نباید پول چاپ کند، این طلاجات نیز پشتوانه خانواده ها بود و تصمیماتشان را بر اساس میزان پشتوانه موجود می گرفتند.

سعادت فر تصریح کرد: در آن زمان هرموقع اعضای خانواده اراده می کردند خانه یا ماشین بخرند و یا بحران مالی در زندگی آن ها حاکم می شد، در اسرع وقت طلا را می فروختند و آن را جبران می کردند. اما اکنون این گونه نیست و بدلیجات به هیچ عنوان نمی تواند پشتوانه مالی یک خانواده تلقی گردد.

این کارشناس اقتصادی اضافه کرد: طلا و نقره به عنوان یک کالای تزیینی از جنبه نقدینگی نیز برخوردار بود، اما بدلیجات تنها جنبه مصرفی دارد و نمی تواند ارزش مالی بالایی داشته باشد.

 طلا باید استاندارد سازی شود

حالا برخی معتقدند تنها علت رویگردانی مردم از فلز زرد رنگ ارزشمند، پایین آمدن سطح درآمدها نیست، بلکه بی اعتمادی به بازار طلا نیز در این زمینه مؤثر است.

علی زمردپوش، رئیس اتحادیه طلا و جواهر استان اصفهان با اشاره به اینکه کارگاه های طلاسازی در استان اصفهان باید استانداردسازی شوند، گفت: این اقدام در استان اصفهان آغاز شده و با سرعت در حال توسعه است و این موضوع می تواند باعث اعتماد بیشتر مشتریان به بازار طلا شود.

وی اظهار داشت: به دلیل زینتی بودن طلا در حال حاضر خریدار زیادی برای طلا در کشور وجود ندارد و نامناسب بودن وضعیت اقتصادی یکی از دلایل کاهش تقاضا برای خرید طلا است.

وی با بیان اینکه اصفهان رتبه بهتری نسبت به دیگر استان ها در زمینه صنعت طلا دارد، اضافه کرد: ساخت شهرک طلا به تخصصی تر شدن و رشد این صنعت کمک می کند.

اما با رونق گرفتن بازار بدلیجات، سود این فلز کم بها بیشتر از آنچه که به تولید ملی کمک کند، به جیب دلال ها و واسطه ها می رود.

افرادی که بدلیجات را از دیگر کشورها به ویژه امارات و چین وارد می کنند و با بالا رفتن قیمت طلا، از این نمد به دنبال کلاهی برای خود می گردند.

به طوری که اگر بر اساس اعلام رسمی سازمان صنعت، معدن و تجارت در سال 86 گردش مالی بدلیجات در ایران را سالیانه 5 میلیارد تومان آن روز درنظر بگیریم و اینکه این سازمان اعلام کرده که سالیانه تنها حدود 700 میلیون تومان از این بدلیجات در کشورمان تولید می شود، در می یابیم که در خوش بینانه ترین حالت ممکن بدون در نظر گرفتن افزایش قیمت شدید طلا در سال های گذشته، سالیانه حدود 4 میلیارد و 300 میلیون تومان ارز برای خرید بدلیجات از کشور خارج و علاوه بر ترویج فرهنگ مصرف گرایی، دلال مسلکی و واسطه گری نیز افزایش می یابد.