محورهای ۱۰ گانه قراردادهای جدید نفتی ایران

دبیر کمیته بازنگری قراردادهای نفتی ایران با تشریح جزئیات این قراردادها گفت: سود سرمایه گذاری به صورت فی و تعیین درصدی در برابر تغییرات بازار نفت در نظر گرفته می شود و برای میادین متفاوت سود متفاوتی خواهیم پرداخت.

به گزارش خبرگزاری فارس، آیه کاتبی در هم اندیشی بررسی مدل جدید قراردادهای نفتی ایران در دانشگاه امام صادق اظهار داشت: هر قرارداد بیع متقابل بالای 93 درصد برای کشور سود داشته است.

وی افزود: با این حال پیمانکارن نسبت به این قراردادها انتقادهایی دارند از جمله اینکه تغییر در شرایط قرارداد بسیار دشوار بود، هزینه های اضافی پیش بینی نشده بود یا هزینه های سرمایه گذاری در دوره ای نهایی می شد و بالاتر از آن تضمین نمی شد.

دبیر کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی ایران تصریح کرد: از آنجا که میدان غیرقابل پیش بینی است تخمین صحیح سرمایه گذاری بسیار دشوار یا غیر ممکن است.

وی اضافه کرد: مسئله بعدی عدم حضور مؤثر پیمانکار در دوره تولید برای بهره برداری و زمانبر بودن دوره بازپرداخت بود.

وی در ادامه با بیان اینکه قراردادهای نفتی 33 کشور دنیا را مورد بررسی قرار دادیم، گفت: همه مطالعات و تحقیقات انجام شده درباره رژیم مالی قراردادهای بالادستی در سراسر دنیا و همچنین پایان نامه های دانشگاه های دنیا در این باره نیز بررسی شد و از همه پیمانکاران داخلی و خارجی که در ایران کار کرده بودند اظهار نظر گرفتیم.

کاتبی ادامه داد: در نهایت به این نتیجه رسیدیم که نوع قرارداد به خودی خود تأثیر چندانی در سود و زیان طرفین ندارد بلکه رژیم حاکم بر قرارداد است که روی این مسئله تأثیر دارد.

*محورهای 10 گانه قراردادهای جدید نفتی ایران

وی با بیان اینکه IPC یا قراردادهای جدیدنفتی ایران 10 محور دارد اضافه کرد: بر اساس قانون اساسی اجازه انتقال مالکیت مخزن وجود ندارد و در IPC نیز مالکیت مخزن در اختیار شرکت ملی نفت باقی می ماند.

دبیر کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی ایران افزود: در این الگوی جدید شرایط برد - برد برای طرفین قرارداد همسوسازی منافع طرفین، ثبات و پایداری روابط قراردادی طرفین و بهره برداری بهینه و کارآمد و بهبود روند انتقال تکنولوژی بین المللی و فعال سازی ظرفیت های داخلی کشور مورد تأکید قرار گرفته است.

وی با بیان اینکه برای 7 موقعیت متفاوت IPC قابل اجراست، گفت: اکتشاف، اکتشاف و توسعه همزمان، افزایش ضریب بازیافت میادین مشترک، مناطق مشترک و پر ریسک، قرارداد مستقل توسعه و تولید از جمله این موقعیت های متفاوت هستند که IPC برای آنها طراحی شده است.

کاتبی تأکید کرد: ویژگی مهم این نوع قرارداد پیوستگی عملیات اکتشاف، توسعه و تولید است، چنانکه شرکت خارجی می تواند با کشف یک میدان تجاری با شرکت ایرانی جوینت ونچر تشکیل داده و میدان را توسعه دهد.

وی افزود: هدف این جوینت ونچر انتقال تکنولوژی و رویه های مدیریتی، شفافیت بیشتر در هزینه های تولید و توسعه، بهره برداری بهینه از مخازن و در نهایت بین المللی کردن ظرفیت های نفت ایران است.

*توسعه میادین پلکانی انجام خواهد شد

دبیر کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی ایران ادامه داد: عملیات توسعه در این مدل به صورت پلکانی و بر اساس رفتار مخزن انجام خواهد شد و طرح توسعه قابل بازنگری است.

وی اضافه کرد: هدف از ایجاد این انعطاف پذیری آن بود که با شناخت بیشتر از میدان، رفتار بهینه با میدان و تولید صیانتی از آن محقق شود.

وی با بیان اینکه هزینه ها به هزینه های مستقیم سرمایه گذاری، هزینه های غیر مستقیم سرمایه گذاری و هزینه های بانکی تقسیم می شود، گفت: لایبور به اضافه یک را به عنوان هزینه بانکی تعریف کردیم.

کاتبی اظهار داشت: در بیع متقابل کل هزینه و سود در کل دوره بهره برداری بازپرداخت می شود و سود پیمانکار کم می شود که به همین دلیل ما فکر کردیم اصل هزینه بین 5 تا 7 سال بازپرداخت شود و باقی مانده سود از بقیه زمان تولید تأمین شود.

وی افزود: اصل و سود پیمانکار از محل 50 درصد از عواید میدان پرداخت خواهد شد و مبلغی نیز به ازای تولید هر بشکه نفت به عنوان حق الزحمه و سود پرداخت می شود.

*4 منطقه اکتشافی از بدون ریسک تا پر ریسک تعریف شد

وی با بیان اینکه 4 منطقه اکتشافی از بدون ریسک تا پر ریسک و مشترک و آب های عمیق تعریف کرده ایم، گفت: ضریب ریسک برای هر یک از این 4 بسته متفاوت است و به وسیله اعمال ضریب ریسک در میزان حق الزحمه و سود پیمانکار انگیزه برای سرمایه گذاری در میادین مشترک و مناطق پرریسک و افزایش ضریب بازیافت ایجاد می شود.

دبیر کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی ایران با تأکید بر اینکه هزینه های پیمانکار در IPC به روش آرفاکتور کنترل می شود، گفت: در بیع متقابل به وسیله گذاشتن سقف یا نرخ بازگشت سرمایه قرارداد را کنترل می کردیم اما در IPC کل درآمدهای سالانه به کل هزینه های سالانه تقسیم می شود تا اگر از بازده تعیین شده بالاتر رفت از بخشی از سود آنها بکاهیم و سود غیرمنطقی نبرند.

وی با اشاره به پیش بینی IPC برای دوره قرارداد گفت: در مرحله اکتشاف وابسته به میزان اطلاعات شرکت ملی نفت بین 7 تا 9 سال زمان در نظر گرفته ایم که در صورت موفقیت وارد مرحله توسعه و تولید خواهند شد؛ از زمان لازم الاجرا شدن عملیات توسعه تا پایان قرارداد نیز زمان 15 تا 20 ساله در نظر گرفته ایم.

*انعطاف پذیری قراردادهای جدید نفتی ایران در 12 وضعیت متفاوت

کاتبی با بیان اینکه برای 12 شرایط متفاوت نوع قرارداد انعطاف پذیر است، گفت: تکمیل تدریجی اطلاعات مخزنی، ریسک برنامه ریزی و تولید و سرمایه گذاری را کاهش می دهد و سپس ریسک بر اساس رفتار مخزن بازنگری می شود.

وی اضافه کرد: در عین حال بودجه بر اساس برنامه واقعی بازنگری می شود و بازپرداخت کل هزینه های سرمایه ای در صورت رسیدن به تولید در زمان کوتاه تر و ایجاد تعادل بین ریسک و پاداش پیمانکار مورد تأکید قرار دارد.

دبیر کمیته بازنگری در قراردادهای نفتی ایران اظهار داشت: سود سرمایه گذاری به صورت فی و تعیین درصدی در برابر تغییرات بازار نفت در نظر گرفته می شود و برای میادین متفاوت سود متفاوتی خواهیم پرداخت.

وی تصریح کرد: برای ایجاد انگیزه پیمانکار و جلوگیری از افزایش هزینه او پیشنهاد شد که اگر از بودجه سالیانه کمتر هزینه کند بخشی از آن به عنوان پاداش به پیمانکار پرداخت شود.

کاتبی با تأکید بر اینکه تصمیم گیری و راهبری روز به روز به سرعت تصمیم گیری اضافه خواهد کرد، گفت: شرکت ملی نفت می تواند اگر پیمانکاری در میدانی عملیات اکتشاف انجام داد و نتوانست میدان تجاری کشف کند یک بلوک دیگر را با همان شرایط به آن پیمانکار واگذار کند.

وی با اشاره به انعطاف پذیری IPC برای همکاری بلندمدت از طریق جوینت ونچر اظهار داشت: اگر از سال 15 یا 16 قرارداد پیمانکار بخواهد برای افزایش بازیافت سرمایه گذاری کندIPC به پیمانکار اجازه می دهد ترم قرارداد را متناسبا افزایش دهد و در عین حال فی پرداخت شده به پیمانکار نسبت به مرحله اولیه متفاوت خواهد بود.