اگر انصراف بدهم یارانه‌ام کجا خرج می‌شود؟

سایت عصر ایران در مطلبی با این مقدمه نوشت: تأکید دولت این است که افرادی که واقعا نیازمند ماهانه 45500 تومان نیستند، از گرفتن آن صرف نظر کنند. البته طبق قانون هم قرار بود از همان اول تنها نیازمندان، یارانه دریافت کنند و حتی خوشه بندی هایی هم انجام شد اما خوشه بندی ها به حدی مغشوش بود که رئیس دولت وقت، آنتن زنده از تلویزیون گرفت و گفت که مردم خوشه بندی را فراموش کنند، به همه یارانه می دهیم. بدین ترتیب، فقیر و غنی، یارانه بگیر شدند!

نتیجه قهری این تصمیم خلق الساعه هم کاملا قابل پیش بینی بود؛ هر سال مبلغی معادل یک سوم کل درآمد نفتی کشور، به بخش های کوچک 45500 تومانی تقسیم و بین مردم پخش می شود.

هر چند این مبلغ، برای برخی خانواده ها به خصوص خانوارهای کم درآمد و پرجمعیت، مهم است اما واقعیت این است که این رقم اندک، دردی از اغلب مردم دوا نمی کند و بود و نبودش برای خیلی ها یکسان است؛ با این حال، پیش بینی می شود که بخش عمده مردم، بار دیگر متقاضی دریافت یارانه شوند ولو آنکه اساسا نیازی به آن نداشته باشند.

در رفتارشناسی مردمی که نیازمند یارانه نیستند ولی مجددا تقاضای دریافت یارانه دارند، یک نکته بسیار مهم وجود دارد که اگر دولت به آن بپردازد، احتمال اینکه تعداد منصرفین از یارانه بیشتر شود، وجود دارد و آن، تأکید ویژه - و بسیار ویژه - بر یک موضوع است: یارانه من کجا خرج می شود؟!

بی تعارف باید گفت که برخی خاصه خرجی ها و ولخرجی ها و سوءاستفاده های مالی در دولت ها، به ویژه در هشت سال گذشته، باعث شده است که میزان اعتماد مردم به عملکرد مالی دولت بسیار کاهش یابد.

دولت تدبیر و امید و مشخصا شخص رئیس جمهور که تا حد قابل توجهی در جهت ترمیم این «اعتماد زخمی» تلاش می کنند، باید صادقانه و با محکی قابل سنجش به مردم بگویند که پول تجمیع شده از محل انصراف از یارانه، دقیقا در چه محلی هزینه می شود.

پیشنهاد می شود که دولت، حسابی ویژه برای واریز ماهانه مبلغ تجمیع شده یارانه های انصرافی باز کند که زیر نظر رئیس جمهور و تحت نظارت نهادهای قانونی کشور باشد و به طور منظم، از طریق سایت این حساب، به مردم درباره نحوه هزینه کرد یارانه انصرافی، اطلاع رسانی شود.

به طور مشخص می توان هزینه های نیازمندان تحت پوشش بهزیستی، احداث راه و پل های روستایی، ساخت مراکز درمانی و مدارس، حفظ محیط زیست و نظایر اینها را از این محل تأمین کرد. تأکید روی این موارد از آن جهت است که در همه شان، ویژگی کار خیر و عام المنفعه وجود دارد و مردم بیشتر راغب می شوند که در این موارد سهیم باشند.

اگر مردمی که محتاج یارانه نیستند بدانند که پول های تجمیع شده یارانه شان صرف این امور و یا نظایر آن می شود، با رغبت بیشتری انصراف می دهند زیرا طبیعتاً دوست دارند پولشان صرف آبادانی کشور و رفع فقر شود، نه اینکه در اموری مانند ساخت برنامه های کم ارزش در صداو سیما صرف شود.

این، کار روحانی است که چنین اطمینانی را با ذکر صریح محل های هزینه کرد یارانه های انصرافی به مردم بدهد و در ادامه نیز به طور آنلاین، همه این موارد به مردم گزارش داده شود.