بازگشت به بالای صفحه
FACEBOOK TWITTER RSS FEED JOIN US NEWSLETTER
print version increase font decrease font
تاریخ انتشار : سه شنبه 22 بهمن 1392      17:29

بحران اقتصادی جدیدی در راه است؟

هولگر اشمایدینگ، اقتصاددان ارشد برنبرگ بانک در لندن معتقد است جهان با بحران مالی جدیدی روبرو نیست با اینهمه شماری از اقتصادهای نوظهور با چالش‌های جدی مواجه شده اند که ممکن است به یک بحران مالی واقعی برای این کشورها تبدیل شود.

آیا آشفتگی اخیر بازارهای مالی، افزایش نرخ های بهره بی اثر، سقوط ارزهای بازار نوظهور همگی به دلیل تجدیدنظر بانک مرکزی آمریکا در سیاست پولی و عقب نشینی از تدابیر محرک مالی بوده و قرار است بحران اقتصادی جدیدی رقم بخورد؟

به گزارش ایسنا، تا مدت نه چندان قبل بازارهای نوظهور ناجی اقتصاد جهانی به شمار می رفتند. در سال 2009 که تولید ناخالص داخلی اقتصادهای توسعه یافته 3.43 درصد کاهش یافت، اقتصادهای بازار نوظهور 3.1 درصد رشد کرد. سرمایه گذارانی که به دنبال جایی برای بالا بردن ثروتشان بودند، سرمایه خود را به این بازارها سرازیر کردند.

اما پولی که پس از بحران مالی 2009 به این اقتصادها سرازیر شد، اکنون در حال خارج شدن است که در نتیجه آن ارزهای این اقتصادها سقوط و بازارهای سهام شان افت کرده و بانک های مرکزی در تلاش برای پشتیبانی از ارز ملی اقدام به افزایش نرخ های بهره به قیمت قربانی کردن اقتصاد واقعی کرده اند.

رد پای بانک مرکزی آمریکا در آشفتگی بازارهای نوظهور

هولگر اشمایدینگ، اقتصاددان ارشد برنبرگ بانک در لندن معتقد است جهان با بحران مالی جدیدی روبرو نیست با اینهمه شماری از اقتصادهای نوظهور با چالش های جدی مواجه شده اند که ممکن است به یک بحران مالی واقعی برای این کشورها تبدیل شود.

یک کارشناس بازار مالی نیز در این باره می گوید باید میان اقتصادهای نوظهور مختلف تمایز قائل شد. مشکلاتی که کشورهای دچار بحران سیاسی مانند ترکیه و آرژانتین با آن روبرو هستند با جنس مشکلات هند یا برزیل که ذخایر ارزی بالایی دارند و در موضع قدرتمندی برای جلوگیری از بحران هستند، تفاوت دارند.

دلیل اصلی آشفتگی ارزی تصمیم بانک مرکزی آمریکا (فدرال رزرو) برای کاهش خرید اوراق قرضه داخلی است که نشان می دهد اقتصاد آمریکا به اندازه کافی قوی شده تا نیازی به سیاست های تسهیل مقداری پول نداشته باشد. اما آیا تغییر سیاست بانک مرکزی آمریکا عامل این آشفتگی است؟

اشمایندیگ می گوید این بار آمریکایی ها واقعا مقصر نیستند. آمریکایی ها مدت مدیدی برای تقویت رشد اقتصادشان سیاست پولی آسانی را اتخاذ کردند و اکنون می خواهند به نفع اقتصادشان این سیاست را سخت گیرانه تر کنند.

از سوی دیگر مشکلات این اقتصادها با این حقیقت که نگرانی وحشت آفرین است و وحشت موجب بحران می شود، تشدید شده است. در واقع ترس ضعیف شدن اقتصادهای نوظهور و واکنش های وحشت زده پیامد آن، عامل بزرگ تری در کاهش ارزش ارزها نسبت به خود این ضعف بوده است. این پدیده ای بوده که در چند هفته گذشته در جریان بوده است. به عنوان مثال پزوی آرژانتین 15 درصد در 23 ژانویه سقوط کرد و این وضعیت به سرعت به بازارهای نوظهور دیگر بویژه ترکیه، آفریقای جنوبی و روسیه گسترش یافت.

بزرگ ترین سقوط ارزهای نوظهور در پنج سال گذشته

ارزش پزوی آرژانتین 23 درصد در ژانویه کاهش یافت که بزرگ ترین کاهش از بحران مالی سال 2002 این کشور بود و به دلیل تصمیم بانک مرکزی برای توقف مداخله در بازارها برای پشتیبانی از پزو روی داد زیرا مداخله مذکور هزینه بالایی داشت و ذخایر ارزی خارجی کشور را تقلیل داد.

لیر ترکیه شش درصد در ژانویه کاهش یافت. بانک مرکزی این کشور اقداماتی را برای جلوگیری از سقوط بیشتر لیر اتخاذ کرد که شامل افزایش نرخ های بهره بود. لیر پس از این تصمیم صعود کرد اما مجددا کاهش پیدا کرد.

راند آفریقای جنوبی 7.5 درصد در ژانویه کاهش یافت و به ضعیف ترین سطح از سال 2008 به این سو رسید. این ارز با وجود افزایش نرخ های بهره از سوی بانک مرکزی این کشور، به کاهش ادامه داد.

روبل روسیه هفت درصد در ژانویه کاهش یافت و به پایین ترین سطح در پنج سال گذشته رسید اما برخلاف بانک های مرکزی ترکیه و آفریقای جنوبی که نرخ های بهره را افزایش دادند، بانک مرکزی روسیه مبادرت به این کار نکرد.

درس هایی که باید از آن عبارت گرفت

همان طور که اکونومیست تفسیر می کند حتی جایی که بانک های مرکزی برای کنترل کاهش ارزش ارز اقدام می کنند، موفقیت تضمین نشده است. زیرا نرخ های بهره بالاتر برای اینکه سرمایه گذار خارجی متقاعد شود در اقتصاد ضعیف سرمایه گذاری کند، کافی نیست. تداوم کاهش ارزش ارزهای نوظهور این حقیقت را بارز می کند که افزایش نرخ های بهره کافی نبوده است.

بعلاوه نرخ های بهره بالاتر شمشیر دو لبه ای است که منجر به کندی اقتصادی بیشتر می شود. وال استریت ژورنال در گزارشی در این باره می نویسد: اگرچه نرخ های بهره بالاتر سرمایه گذاران را به ادامه سرمایه گذاری در ارزهای بازار نوظهور ترغیب می کنند، ضرری که نرخ های بالاتر به رشد اقتصادی این کشورها وارد می کنند، ممکن است بسیار بالا باشد.

این حقیقت که اقتصادهای نوظهور رشد سال های اخیرشان را به جای انجام اصلاحات ضروری با استقراض پول ارزان از آمریکا تامین کرده اند، درسی است که باید از آن عبرت بگیرند.

به عنوان مثال برزیل و هند مشکلات ساختاری دارند و هر دو کشور اتکای زیادی به حمایت گرایی دارند که توان رقابت صنعت داخلی آنها را ضعیف نگه داشته است. در ترکیه فساد مالی منجر به بحران سیاسی شده و این امر سرمایه گذاران را محتاط کرده و به نظر می رسد پایان دوران شکوفایی بوسفور باشد. آرژانتین هرگز بر بحران پزو غلبه نکرد در حالیکه فاقد مبنای صنعتی برای احیای پایدار بوده است.

با وجود این همه تردید و نامعلومی سرمایه گذاران ترجیح می دهند پولشان را به آمریکا که اقتصاد آن در حال حاضر رشد قوی تری را تجربه می کند و همچنین منطقه یورو که به نظر می رسد در حال پشت سر گذاشتن رکود است، بازگردانند.

بسیاری از ناظران سال 2014 را سال گذر برای اقتصاد جهان می دانند که برای حرکت به سمت توسعه، از سیاست های پشتیبانی کننده بانک های مرکزی - بواسطه تزریق نقدینگی - به رشد تکیه می کند اما این مرحله گذار بدون دشواری نخواهد بود و شاید سال پر از ناهمواری برای اقتصاد جهانی باشد.

 
 
 

آدرس ایمیل فرستنده : آدرس ایمیل گیرنده  :

نظرات کاربران
ارسال نظر
نام کاربر
ایمیل کاربر
شرح نظر
Copyright 2014, all right reserved | Developed by aca.ir